Καλά τώρα, δε θα σου δώσω καμιά πρωτότυπη συνταγή ούτε θα διαβάσεις πράγματα που δεν ξέρεις. Μόνο να μοιραστώ τη χαρά μου μαζί σου θέλω, τη χαρά που μου έδωσε αυτή η πίτσα ένα κρύο βράδυ, πριν ακόμα τη δοκιμάσω.
Η χαρά του να φτιάχνεις το δικό σου ζυμάρι, να το δουλεύεις όμορφα, να αναπτύσσεται μια σχέση και μια οικειότητα μεταξύ σας. Η χαρά του να αγαπάς το φαγητό σου πριν το δοκιμάσεις. Και το φαγητό σε νιώθει, να ξέρεις, δεν είναι άψυχο. Γι'αυτό, αν το αγαπήσεις, θα σου προσφέρει το καλύτερο. Θα σου δώσει χαρά, ζεστασιά, την πιο καλή του γεύση.
Προσωπικά, αυτά τα φαγητά, πίτσα/σουβλάκι/μπέργκερ, προτιμώ να τα τρώω απ'έξω, να απολαμβάνω αυτή την ατασθαλία, να τη ζω κανονικά τη ''βρωμιά'', ξέρεις. Αλλά υπάρχουν στιγμές στο σπίτι που θέλω να φάω κάτι τέτοιο και διαπιστώνω ότι μπορώ να το φτιάξω μόνη μου, έχω τα υλικά και κυρίως τη διάθεση και τη λαχτάρα να το φτιάξω μόνη μου, και ξαφνικά πετάγομαι επάνω, σηκώνω μανίκια και αυτό είναι!
Εδώ και χρόνια, ακολουθώ τη συνταγή του σεφ Λευτέρη Λαζάρου για ζυμάρι πίτσας, μια πολύ εύκολη διαδικασία, και πάντα την ανοίγω σε λεπτό φύλλο αλλά κρατάω τις άκρες πιο χοντρούλες. Καμιά φορά γεμίζω τις άκρες με τυρί-κρέμα, το είχε παλιά και μια γνωστή πιτσαρία - θυμάστε;
Και αυτή τη φορά, την πίτσα μου την έφτιαξα καρδιά, έχω πωρωθεί μ'αυτή τη φόρμα, τελευταία. Μέχρι και το παστίτσιο σε καρδιά θα το φτιάχνω. Την αγόρασα πριν 4 χρόνια από ένα μαγαζί στην Αθηνάς, 1€ και για πολύ καιρό την είχα παραπεταμένη. Ώσπου ένιωσα την ανάγκη να δω τις πίτες μου και τις πίτσες μου και τις τάρτες μου και τα κέικ μου σε σχήμα καρδιάς.
Και ιδού!
Σε μια μεγάλη λεκάνη, ανακατεύουμε με ένα πιρούνι, 500γρ. σκληρό αλεύρι με 1 κουτ. σούπας ελαιόλαδο, 290ml χλιαρό νερό, 1 φακελάκι ξερή μαγιά και 1 κουτ. γλ. κοφτό ζάχαρη. Και ζυμώνουμε για 5 λεπτά, περίπου, ώσπου ρίχνουμε και 1 κουτ. γλ. αλάτι και συνεχίζουμε το ζύμωμα για άλλα 5 λεπτά (είναι και εκτόνωση!), μέχρι να έχουμε μια λεία και μαλακή ζύμη που να μην κολλάει στα χέρια.
Σκεπάζουμε τη ζύμη με μια νωπή πετσέτα και την αφήνουμε 10' να ξεκουραστεί.
Έπειτα, χωρίζουμε τη ζύμη σε 3 ίσα μέρη, τα πλάθουμε μπαλάκια, τα μεταφέρουμε σε ταψί και τα σκεπάζουμε ξανά με την πετσέτα και τα αφήνουμε να φουσκώσουν με την ησυχία τους, περίπου για 2 ώρες, σε μέρος ζεστό.
Και η ζύμη είναι έτοιμη για άνοιγμα και γέμισμα με ό,τι λαχταρά η όρεξή μας. Εγώ τη θέλω μαργαρίτα, με σπιτική σάλτσα από φρέσκες ντομάτες - λίγο πικάντικη - και πολλά τυριά που λιώνουν.
*Μπορείς να φυλάξεις το ζυμάρι στο ψυγείο για 1 μέρα και όταν έρθει η ώρα, βγάλε το μισή ώρα πριν τη χρήση από το ψυγείο.
Έλα, μη βαριέσαι, πρέπει μια φορά - τουλάχιστον - σ'αυτή τη ζωή, να έχεις φτιάξει σπιτική πίτσα!