Ο Ντάνιελ Κουίν, συγγραφέας αστυνομικής λογοτεχνίας, δέχεται ένα λάθος τηλεφώνημα από κάποιον που τον θεωρεί ντετέκτιβ και θέλει να του αναθέσει μια υπόθεση. Έτσι αρχίζει η Γυάλινη Πόλη, το πρώτο από τα τρία μυθιστορήματα του Paul Auster που συνθέτουν την Τριλογία της Νέας Υόρκης.
Ο Κουίν παίρνει το ρόλο και εμπλέκεται σε μια ιστορία γεμάτη με γρίφους, περίπλοκες σχέσεις γονέα-παιδιού, τρέλα και παραλήρημα. Στα Φαντάσματα, στη δεύτερη ιστορία, ο ήρωας προσλαμβάνεται από ένα ιδιωτικό ντετέκτιβ για να παρακολουθήσουν έναν τρίτο άνδρα, τον Μπλακ. Ο ήρωας θα εμπλακεί σε ένα κλειστοφοβικό παιχνίδι, όπου οι ρόλοι εναλλάσσονται, καθώς αυτός που παρακολουθεί, ταυτόχρονα παρακολουθείται και αντίστροφα. Τέλος, στο Κλειδωμένο Δωμάτιο, την τρίτη ιστορία, ο πρωταγωνιστής καλείται από τη σύζυγο ενός παιδικού του φίλου που έχει μυστηριωδώς εξαφανιστεί προκειμένου να επιμεληθεί την έκδοση των κειμένων που αυτός έχει αφήσει πίσω του. Στην ιστορία αυτή ο κεντρικός ήρωας λέγεται επίσης Όστερ, σαν τον ίδιο το συγγραφέα, πράγμα που μας κάνει να υποθέτουμε πως δανείζεται και στοιχεία του χαρακτήρα του πραγματικού Πολ Όστερ. Ο ήρωας, δεν θα έρθει απλά σε επαφή με την οικογένεια και το έργο του εξαφανισμένου φίλου του, αλλά επιπλέον θα μπει στη ζωή της γυναίκας και του παιδιού του σαν σύζυγος και πατέρας και όταν θα αναζητήσει τον χαμένο του φίλο, θα βρεθεί μπροστά σε μια μεγάλη έκπληξη.
Οι τρεις, φαινομενικά άσχετες μεταξύ τους ιστορίες, μεταπίπτουν διαρκώς από το αστυνομικό στο ψυχολογικό-μεταφυσικό μυθιστόρημα. Και οι τρεις όμως αποτελούν ένα αδιάσπαστο σύνολο καθώς μιλούν για το ίδιο θέμα: την ανθρώπινη ταυτότητα, που άλλοτε απουσιάζει και άλλοτε εμφανίζεται με πολλές δυσερμήνευτες μορφές. Ο κεντρικός ήρωας ζει τη δική του ζωή μέσα από την παρακολούθηση άλλων ανθρώπων στις δυο πρώτες ιστορίες, ενώ στην τελευταία, που για μένα είναι η κορυφαία, διεισδύει ολοκληρωτικά σε μια ξένη ζωή. Ο τόπος είναι η Νέα Υόρκη, όχι όμως εκείνη η λαμπερή, θορυβώδης πόλη, αλλά μια πόλη κλειστοφοβική, που σχεδόν αναγκάζει τους ήρωες να κλειστούν στον εαυτό τους και να προσπαθήσουν να βρουν τον εαυτό τους ενδοσκοπώντας. Κι αυτό είναι το ζητούμενο σ’ αυτό το βιβλίο. Με μια μοντέρνα γραφή, μέσα από την κλειστοφοβική τους ζωή, μέσα από τις ανατροπές και την έκπληξη, οι ήρωες και μαζί τους όλοι εμείς οι αναγνώστες, θα προσπαθήσουν να απαντήσουν στα ερωτήματα: Ποιοι είμαστε αλήθεια; Ποιος μας κοιτάει πίσω από το είδωλό μας στον καθρέφτη; Σε ποιο βαθμό οι άλλοι προβάλλονται πάνω μας;
- H κριτική έγινε από τη Σοφία Δημοπούλου.
Είναι πολιτικός μηχανικός, μητέρα 4 παιδιών και συγγραφέας. Έχει γράψει τα μυθιστορήματα: Lapis lazuli, η πέτρα που λείπει (Ιωλκός), Άλμα θα πει ψυχή (Ωκεανός) το οποίο βρέθηκε στη βραχεία λίστα των βραβείων Public 2014 και Σε σωστή ώρα νυχτώνει από τις Εκδόσεις Μεταίχμιο.