Το καταλαβαίνω. Ο Γιάννης Βαρουφάκης δέχεται έναν οργανωμένο ανελέητο μιντιακό πόλεμο απο όλους αυτούς οι οποίοι δεν βλέπουν με καλό μάτι τις ιδέες και τις προτάσεις του για το ελληνικό θέμα. Οκ, να το δεχτώ ότι είναι ο Σόιμπλε και ο Ντάισενμπλουμ πίσω απο το οργανωμένο διεθνές τρολάρισμα του έλληνα υπουργού οικονομικών.
Κανένας Σόιμπλε, κανένας Ντάισενμπλουμ και καμία Μέρκελ, όμως, δεν έκαναν στον Βαρουφάκη τόσο μεγάλο κακό όσο το αυτογκόλ που έβαλε με τη φωτογράφισή του στο Paris Match.
Κακόγουστη και παλιομοδίτικη χωρίς καμία δημοσιογραφική ή έστω καλλιτεχνική αξία, η φωτογράφιση του Γιάννη Βαρουφάκη και της συζύγου του στο σπίτι τους στην Αθήνα για το περιοδικό Paris Match έδειξε μια εικόνα που κανείς μας δεν ήθελε να δει ακόμη κι αν αντιπαθεί το ζεύγος Βαρουφάκη.
Έδειξε οτι ο υπουργός οικονομικών αντιμετωπίζει την δημοσιότητα σαν επαρχιώτης τηλεστάρ που όνειρό του είναι να τον βάλουν μια μέρα στο Hello. Μια δημοσιότητα που αυτή τη φορά δεν ήρθε στον Γιάννη Βαρουφάκη επειδή πρότεινε μια καινοτομία ή έκανε κάποια επιστημονική ανακοίνωση αλλά επειδή οι έλληνες περνάμε δύσκολα και έχουμε βρεθεί για άλλη μια φορά στο μάτι του κυκλώνα.
Δεν με νοιάζει αν τρώει φαγκρί ή κουτσομούρες στη φωτογραφία και αν τα σερβίτσια είναι Λιμόζ ή ξέρω γω οτιδήποτε άλλο. Πλούσια είναι η γυναίκα του και φαντάζομαι πως με το επιστημονικό βιογραφικό του θα έχει κερδίσει και ο ίδιος χρήματα απο τη δουλειά του. Δεν τον κρίνω γι αυτά που έχει και ευτυχώς δεν είναι επαγγελματίας πολιτικός για να μετράμε το πόθεν έσχες του.
Με ενοχλεί που το 2015 που εμείς κρεμόμαστε από τα χείλη του κάθε Ντράγκι και έχουμε μάθει όρους και ονόματα διεθνών παραγόντων που καμία όρεξη δεν είχαμε να μάθουμε, ο Γιάννης Βαρουφάκης και η ιντελεκτουάλ σύζυγός του θεώρησαν χρήσιμο (άραγε για ποιον;) να διαφημίσουν την οικογενειακή τους ευτυχία σε ένα περιοδικό και μάλιστα χωρίς καμία αισθητική.
Υπήρχε μια εποχή που αυτές οι φωτογραφίσεις ήταν της μόδας. Εκατοντάδες ερωτευμένα ζευγάρια – τουλάχιστον τότε- και χαρούμενες οικογένειες με καθαρά, καλοντυμένα παιδιά έχουν γεμίσει τις σελίδες των περιοδικών με τα ρετουσαρισμένα χαμόγελα τους. Οπως επίσης και χιλιάδες fendi, louboutin, prada και chanel έχουν παρελάσει από τις σελίδες των κοσμικών.
Τραγουδιστές, ηθοποιοί, μοντέλα αλλά και πολιτικοί ειδικά τις παραμονές των εκλογών θεωρούσαν υποχρέωση τους να πάρουν αλα μπρατσέτα τον σύζυγο, τη σύζυγο και τα χαρούμενα παιδιά τους για να δώσουν στο κοινό μια παγωμένη εικόνα απο την υπέροχη, καταπληκτική και υπερβολικά ευτυχισμένη καθημερινότητα τους. Υπουργοί έβγαζαν κονδύλια για κρατική διαφήμιση με προυπόθεση να φωτογραφηθούν οικογενειακώς σε κήπους γεμάτους λουλούδια και γκαζόν με τα παιδιά και τις καλοχτενισμένες συζύγους τους με τα δανεικά από τους στυλίστες του περιοδικου φορέματα.
Η οικογένεια «πουλούσε» όπως επίσης «πουλούσαν» οι ντουλάπες με τα σινιέ, οι συλλεκτικές τσάντες, οι παρέες στα μπουζούκια, τα κοσμικά με σαμπάνιες, βότκες και χαβιάρια, οι φωτογραφίες απο τις χλιδάτες διακοπές σε ακριβά θέρετρα και όλη αυτή η επίδειξη ευτυχίας και πλούτου που σήμερα μας προκαλεί αναγούλα.
Γιατί μετά ήρθε η κρίση. Και η σκληρή αλήθεια. Και τότε οι πλούσιοι κρύφτηκαν, τα πάρτι ακυρώθηκαν, οι ντουλάπες με τα fendi κλειδώθηκαν και τα σπίτια με τα χαλιά, τις αντίκες και τα design έπιπλα του Δελούδη και του Βαρβέρη έκλεισαν. No access. Κάποιοι άρχισαν να κρύβονται απο φόβο. Άλλοι απο ντροπή. Άλλοι γιατί πήγαν φυλακή αλλά πάντως όλοι έδειξαν να έχουν τσίπα (ακόμη κι αν δεν την εννοούν). Μια συλλογική τσίπα απέναντι σ' αυτούς που υποφέρουν πραγματικά απο αυτή την κρίση που μπορεί να έχει σκοπό να καταργήσει τη μεσαία τάξη- όπως λένε οι οικονομολόγοι- αλλά πάντως προς το παρόν δείχνει να εκμηδενίζει την εργατική.
Καταλαβαίνω ότι ο Γιάννης Βαρουφάκης έλειπε πολλά χρόνια στο εξωτερικό. Νομίζω και η γυναίκα του. Πιθανόν να μην έχουν αντιληφθεί ότι εμείς εδώ σ' αυτή τη χώρα αλλάξαμε. Μαζευτήκαμε. Ότι τα περιοδικά άλλαξαν θεματολογία. Ότι οι σελίδες των κοσμικών συρρικνώθηκαν. Ότι οι άνθρωποι που δεν είναι ηθοποιοί και δεν διαφημίζουν την παράστασή τους δεν φωτογραφίζονται πια περιχαρείς χωρίς λόγο. Ότι το να «δούμε τον πολιτικό/υπουργό σε ανθρώπινες στιγμές» -όπως θα λέγαμε παλιότερα- δεν αφορά πια κανέναν γιατί οι πολιτικοί όπως και κάθε τι έχουν απομυθοποιηθεί. Ότι δεν μ' ενδιαφέρει σε τι πιάτα τρώει, τι τραπεζομάντηλα στρώνει, αν παίζει πιάνο ή τουμπερλέκι. Ότι πια με ενδιαφέρει η ουσία των πραγμάτων και ποιος κάνει τη δουλειά.
Και επειδή αυτή τη στιγμή η δουλειά δεν έχει γίνει θα παρακαλούσα – και νομίζω οι περισσότεροι από μας- τον κύριο Βαρουφάκη και όποιους από την κυβέρνηση ζηλεύουν τη δημοσιότητα που απολαμβάνει να κάνουν αυτό για το οποίο τους ψηφίσαμε. Μοντέλα και χλιδάτους είχαμε. Δήθεν και φαντασμένους επίσης.
Και τον Βαρουφάκη γιατί ήταν ροκ τον αποθέωσαμε. Όχι γιατί ζηλεύει τις Καρντάσιαν.