Αγωνίστηκα πάρα πολύ για να καταπνίξω την επιθυμία μου να γράψω -άλλη μια φορά- για την Ελένη Μενεγάκη. Δεν τα κατάφερα όμως αν και προσπάθησα πολύ.
Και πώς να το προσπεράσω άραγε όταν η Ελένη είναι πρώτη είδηση σε όλα τα ελληνικά Media, εδώ και καιρό. Από τη μέρα που πέρασε κουκουλωμένη με μια ροζ εσάρπα την πόρτα της κλινικής μέχρι και σήμερα, όλο και κάτι προστίθεται στον μακρύ κατάλογο πληροφοριών και δημοσιευμάτων που την αφορούν.
Η Ελένη είναι παντού: Σε όλα τα site, στις ελαφρές και ελαφρο-ενημερωτικές εκπομπές, σε συζητήσεις, σε πάνελ, σε ρεπορτάζ, στα εξώφυλλα των περιοδικών- ακόμη και σε εκείνα που δεν είναι (το περιοδικό Hello που κυκλοφόρησε δεν γράφει ούτε μισή αράδα για εκείνη και παρ’ όλα αυτά και η απουσία της από το εξώφυλλο είναι είδηση).
Κι όμως μέσα από αυτό τον ανεμοστρόβιλο ειδήσεων, οι πραγματικές πληροφορίες χάθηκαν μέσα σε ροζ λεζάντες και τετριμμένες ευχές.
Αλλού ήταν οι πραγματικές ειδήσεις γιατί μπορεί να έχουμε ζήσει όλες τις προηγούμενες εγκυμοσύνες της Ελένης και ίσως να έχουμε πάθει και ένα μικρό overdose, όμως αυτή ήταν η πρώτη εγκυμοσύνη όπου η παρουσιάστρια υπήρξε ένα πραγματικό role model. Η Μενεγάκη υπήρξε έμπνευση για τις γυναίκες με πολλούς τρόπους.
Πρώτον η απόφασή της να φέρει στον κόσμο ένα παιδί με τον άντρα που είναι ερωτευμένη χωρίς γάμους, τελετές και φανφάρες. Η απόφασή της να κάνει τέταρτο παιδί και μάλιστα σ’ αυτή την ηλικία, στα 45 της, ακόμη και το γεγονός ότι πέρασε όλη τη εγκυμοσύνη της αθόρυβα χωρίς να χαϊδέψει τα Media.
Όλα αυτά και το καθένα από μόνο του, είναι κινήσεις που θα έπρεπε να εμπνεύσουν τις γυναίκες. Είναι ειδήσεις που θα έπρεπε να κάνουν θόρυβο, να διαρκέσουν, να συζητηθούν έστω και σε ένα από τα πάνελ των εκπομπών και όχι να γίνουν ένα χαριτωμένο και εύθυμο ανάγνωσμα των 30 δευτερολέπτων.
Η είδηση για την Ελένης που γέννησε διαβάστηκε γρήγορα, έκανε ρεκόρ, καταναλώθηκε με ταχύτητα και ξεχάστηκε με την ίδια ευκολία που ξεχνιούνται πλέον όλες οι ειδήσεις που δεν μας αφορούν.