Μερικά χρόνια πίσω γράφτηκε η βιογραφία της μεγάλης ηθοποιού και sex symbol της εποχής, Rita Hayworth, με τίτλο "If This Was Happiness". Αν θα μπορούσε να περιγραφεί με μια εικόνα η ζωή των παιδικών της χρόνων, αυτή θα ήταν μόνο μία: Ένα παιδί μόνο και θλιμμένο, καθισμένο στο μπαλκόνι του σπιτιού, κοιτώντας φοβισμένο από μακριά τα παιδιά να παίζουν, χωρίς να μπορεί να τα προσεγγίσει. Η μικρή Rita κακοποιούταν σεξουαλικά από τον πατέρα της.
Η μητέρα της, που ήταν μάλλον και η μοναδική που γνώριζε όσα πέρναγε το παιδί της, την έπαιρνε το βράδυ στο κρεβάτι της σε μια μάταιη προσπάθεια να την προστατεύσει. Ο πατέρας της Eduardo Cansino, ήταν ένας ταλαντούχος χορευτής flamenco, με θαυμαστή του μέχρι και τον Fred Astaire. Το 1927, μετακόμισε από το Brooklyn στην California αλλά δυστυχώς τα φτωχά αγγλικά του, δεν του επέτρεψαν να ακολουθήσει την κινηματογραφική καριέρα που επιδίωκε. Κάπως έτσι ξεκίνησε να παίρνει μαζί του στις παραστάσεις που έδινε τη 12χρονη τότε κόρη του, Margarita (ή Carmen όπως την έλεγε ο ίδιος), βάφοντάς την σαν ενήλικη και φορώντας της αποκαλυπτικά ρούχα. Τη σύστηνε μάλιστα ως γυναίκα του.
Το 1935 εμφανίστηκε για πρώτη φορά σε μια ταινία της εποχής, με τίτλο "Dante's Inferno", στο πλευρό του Spencer Tracy, όπου χόρεψε τον πρώτο της αισθησιακό χορό. Την επόμενη μέρα έγινε γνωστή στον Τύπο, ως Rita Cansino.
Δύο χρόνια μετά, κλείνοντας τα 18, η μητέρα της, της "βρήκε" το σύζυγό της, τον κατά 23 χρόνια μεγαλύτερο, Eddie Judson. Ως γνήσιος επαγγελματίας- τυχοδιώκτης, ο Judson, αποφάσισε να βγάλει χρήματα, χτίζοντας την καριέρα της νεαρής συζύγου του. Με όπλο του πάντα τη σωματική απειλή, έπειθε την Rita να ακολουθεί ακριβώς ό,τι δουλειές κανόνιζε για εκείνη. Της νοίκιαζε φορέματα, την πήγαινε σε nightclub, πλήρωνε φωτογράφους για να την φωτογραφίσουν, επινοούσε δήθεν ότι είχε κερδίσει βραβεία και απαντούσε σε όλα τα γράμματα που μπορεί να της έστελναν. Όταν μάλιστα έκρινε ότι κάποιος από τους ανθρώπους που γνώριζαν κατά καιρούς, θα μπορούσε να τη βοηθήσει να γίνει το επόμενο μεγάλο αστέρι του σινεμά, δε δίσταζε να την εκδίδει, με αντάλλαγμα κάποιον μικρορόλο.
Μετά από τόσες θυσίες και "προσπάθειες", ο Judson της εξασφάλισε τελικά ένα επταετές συμβόλαιο με την Columbia Pictures. Τότε ήταν που κατόπιν επιμονής του Harry Cohn, προέδρου της εταιρίας, άλλαξε το επίθετό της, από Cansino σε Hayworth (της μητέρας της). Τότε ήρθε και ο πρώτος μεγάλος ρόλος της καριερας της, όπου υποδύθηκε τη σύζυγο ενός πιλότου στην ταινία "Only Angels Have Wings", του Howard Hawks. Λίγο καιρό μετά, μια φωτογραφία της ως pinup girl στο περιοδικό Life, τράβηξε την προσοχή του Orson Welles, ο οποίος αποφάσισε να την παντρευτεί. Το 1943, η Rita και ο Orson παντρεύτηκαν και του γάμου τους ακολούθησε ο πρώτος μεγάλος ρόλος της κινηματογραφικής της καριέρας, στην ταινία "The Lady From Shanghai".
Η ζωή της όμως ήταν και πάλι σε δεύτερη μοίρα, καθώς ο Welles δεν μπόρεσε ποτέ να της σταθεί συναισθηματικά και ψυχολογικά, απατώντας την τόσο με πόρνες όσο και με άλλες ηθοποιούς της εποχής. Πέντε χρόνια μετά, και έχοντας ήδη αποκτήσει μία κόρη με τον Orson Welles, χώρισε για να παντρευτεί τον Πρίγκιπα, playboy και ζάμπρλουτο jetsetter της εποχής Aly Khan, ένας γάμος που έληξε και πάλι άδοξα εν μέσω δημόσιων δικαστικών διαμαχων, το 1951. Μαζί απέκτησαν μία ακόμα κόρη, την Yasmin. Τον δεύτερο γάμο της ακολούθησε ένας τρίτος με τον τραγουδιστή Dick Haymes, ο οποίος την είδε κυρίως σαν οικονομική παρά σαν συναισθηματική επένδυση.
Η Rita ξεκίνησε να πίνει και σύντομα ξεχνούσε ακόμα και ποια ήταν. Πολλοί απέδωσαν αυτή την απώλεια μνήμης στο ποτό, μέχρι να διαγνώσουν τελικά οι γιατροί της εποχής ότι έπασχε από πολύ νεαρή ηλικία (πριν καν κλείσει τα πενήντα) από τη νόσο Αλτσχάιμερ. Η ηθοποιός απεβίωσε σε νοσοκομείο της Νέας Υόρκης σε ηλικία 68 χρονών, έχοντας στο πλευρό της μόνο την κόρη της, Πριγκίπισσα Yasmin.
Διάβασε εδώ την ιστορία του μεγαλύτερου εκπροσώπου της jazz, Louis Armstrong.