Ο Franco Moschino είναι μια από τις σπάνιες εκείνες περιπτώσεις σχεδιαστικής ιδιοφυΐας που άφησαν το στίγμα τους στην ιστορία της μόδας την δεκαετία του 80 και τις αρχές του 90. Χάθηκε πρόωρα σε ηλικία 44 ετών από τις επιπλοκές του ιού HIV το 1994. Έτσι, το #FollowMe με αφορμή την επέτειο του θανάτου του, κάνει μια μικρή αναδρομή στα έργα και τις ημέρες του πολυτάλαντου σχεδιαστή που άλλαξε τη βιομηχανία του στιλ.
Γέννημα θρέμμα Ιταλός, ο Franco Moschino (27/02/1950 – 18/09/1994) ήταν ένα από τους σχεδιαστές ορόσημα που έκαναν την ‘Made in Italy’ επιτομή της ποιότητας και της πολυτέλειας. Πνευματώδης, ζωηρός, και προκλητικός, τα σχέδια του όχι μόνο αμφισβήτησαν, αλλά έφεραν τη διασκέδαση στη βιομηχανία της μόδας.
Μικρός ήθελε να γίνει ζωγράφος, αλλά τελικά τον κέρδισε η μόδα. Φοίτησε στη Σχολή Καλών Τεχνών στο Μιλάνο, όμως, για να βγάζει το χαρτζιλίκι του δούλευε ως freelancer εικονογράφος (=illustrator ) μόδας. Και κάπως έτσι το ενδιαφέρον του για τα χρώματα και τους καμβάδες μετατοπίστηκε στο ύφασμα και στη ραπτική.
1991
Με την ιδιότητα του illustrator δούλεψε για τον Versace και τον οίκο Cadette, με τον οποίο συνέχισε αργότερα ως κύριος σχεδιαστής. Του άρεσε να φτιάχνει οπτικά λογοπαίγνια από την αρχή της καριέρας του, η οποία ξεκίνησε το 1983, όταν κυκλοφόρησε την πρώτη του συλλογή στο Μιλάνο. Όλοι οι κριτικοί μόδας της εποχής μιλούν για τον ταλαντούχο οραματιστή και ιδιοφυΐα του υφάσματος με τις έντονες επιρροές από το ντανταϊστικό κίνημα τέχνης.
2010
Μέσα στα επόμενα χρόνια, ο Moschino γίνεται διάσημος τόσο για τις καινοτόμες, πολύχρωμες κι ενίοτε εκκεντρικές δημιουργίες του όσο και για τις επικρίσεις του στην βιομηχανία της μόδας και τις εκστρατείες του κοινωνικής ευαισθητοποίησης. Αρκεί μόνο μια ματιά στα πιο διάσημα και δημοφιλή του σλόγκαν, για να καταλάβει κανείς πως κάποιος μπορεί να τα καταφέρει στον κόσμο της πολυτέλειας χρησιμοποιώντας μέσα ενάντια στα ίδια της τα μότο. Δηλαδή, αντι-εμπορικά.
Ακολουθούν μερικά από τους πιο γνωστούς αφορισμούς του: «Το καλό γούστο δεν υπάρχει», «Κάτω το σύστημα μόδας», «Μια καλή αντιγραφή είναι καλύτερη από ένα κακό πρωτότυπο» και «Προσοχή: Οι επιδείξεις μόδας βλάπτουν την υγεία».
Η άτακτη, ειρωνική, κριτική και αντισυμβατική στάση του δεν περιορίστηκε απέναντι στη δημιουργικότητα του. Ήταν ένας τρόπος ζωής, που πέρασε και στις δημόσιες εμφανίσεις του, τις επιδείξεις αλλά και τις διαφημιστικές καμπάνιες του.
Ο Moschino πειραματίστηκε και έδειξε στην πράξη ότι η κομψότητα μπορεί με επιτυχία να εκτοπιστεί από την υπερβολή και την εξτραβαγκάντζα. Ακόμα κι όταν βαρέθηκε από τον τρόπο που παρουσίαζε τα ρούχα και τα ίδια του τα μοντέλα, έβαλε ένα τέλος στο μπανάλ σύστημα προτιμώντας να λανσάρει τις νέες ιδέες του μέσα από βιντεάκια –τα γνωστά πλέον fashion movies που οι περισσότεροι σχεδιαστές παρουσιάζουν στο ξεκίνημα μιας επίδειξης.
Ήταν λάτρης του αυτοσχεδιασμού και της ελευθερίας σε όλες τις μορφές της, ενώ έλεγε ότι ως σχεδιαστής δεν έχει εφεύρει κάτι καινούριο, φροντίζοντας προσωπικά με τη στενή συνεργάτιδα του, Lida Castelli, τις διαφημιστικές καμπάνιες του οίκου. «Δεν είμαι ένας σχεδιαστής μόδας. Είμαι ζωγράφος, διακοσμητής. Δεν είμαι δημιουργός μιας νέας εποχής.» υποστήριζε με πάθος. Όμως, πόσο λάθος έκανε. Αυτή ακριβώς η στάση και νοοτροπία του, άφησαν ως παρακαταθήκη επικές καμπάνιες στην ιστορία της μόδας και της επικοινωνίας. Χρησιμοποιούσε τις επιδείξεις όπως το θέατρο, και το χιούμορ σαν μέσο πώλησης της τέχνης του.
Παρότι, οι συνεργάτες του λένε ότι ήταν πολύ πλούσιος, εκείνος ισχυριζόταν ότι ήταν σε σύγκρουση με το σύστημα που παρήγαγε τη μόδα, επειδή αγνοούσε σκανδαλωδώς σύγχρονη κοινωνία. Κι έτσι, όπως βαρέθηκε τις μπανάλ επιδείξεις, εγκατέλειψε τη ζωή του στο Μιλάνο. Ο Moschino είχε επιλέξει να ζει απλά και να περιβάλλεται μόνο από είδη πρώτης ανάγκης, ενώ παρείχε κάθε οικονομική στήριξη στις αγαπημένες του φιλανθρωπίες, συμπεριλαμβανομένων των προγραμμάτων απεξάρτησης και παιδιατρικών θεραπευτηρίων για παιδιά που πάσχουν από HIV/AIDS. Το 1995, το Ίδρυμα Moschino δημιούργησε έναν οργανισμό που ονομάζεται Smile, το οποίο προσφέρει βοήθεια σε παιδιά στις αναπτυσσόμενες χώρες.
Sping - Summer 2013
Στα δέκα χρόνια που διήρκεσε η καριέρα του ως σχεδιαστής χαρακτηρίστηκε ως ο Jean-Paul Gaultier της ιταλικής μόδας για τα ιδιαίτερα καινοτόμα σχέδια του, αν και τα στιλ τους ήταν διαφορετικά. Ενώ Gaultier πειραματιζόταν με διαφορετικά υφάσματα και σχήματα, ο Moschino χρησιμοποιούσε βασικές μορφές και παραδοσιακές μεθόδους με ιδιαίτερη έμφαση στο μάρκετινγκ. Οι περισσότεροι insiders της μόδας λένε ότι η ουσία της δεν είναι τα ρούχα, αλλά η στάση, κι αυτό αν μη τι άλλο, το ήξερε από πρώτο χέρι ο Franco Moschino, που δυο δεκαετίες μετά το θάνατό του, όλοι μιλούν ακόμα για τις μικρές και μεγάλες επαναστάσεις του, ενώ αναστενάζουν νοσταλγικά με την απορία «Τι άλλο θα είχε καταφέρει αν ζούσε ακόμα;».
Οι προτάσεις του οίκου Moschino για το Φθινόπωρο - Χειμώνας 2015/16:
