Πόσο πολύ σ’ αγάπησα Χρήστο Θηβαίο... Ναι, ο χρόνος είναι παρελθοντικός γιατί από χθες που μίλησες στον FM 100 και τη Δέσποινα Αυγερίδου με νευρίασες και σήμερα δεν νιώθω και τόσο πολύ αγάπη για σένα. Έχασες την ευγένειά σου, τη συνοχή της σκέψης σου, την ευαισθησία σου και έκανες το μυαλό μου καζάνι με τις αντιφατικές σου δηλώσεις.
Μου είπες ότι μία πενταμελής οικογένεια μπορεί να ζήσει με 450 ευρώ το μήνα και ότι δεν χρειάζεται να τρώει μπριζόλες, ότι όλοι θα μπορούσαν να βρουν δουλειά αλλά δεν το κάνουν από επιλογή και ότι το ραδιόφωνο δεν είναι παραγωγική δουλειά.
Μίλησες, μάλιστα, για τον εαυτό σου σε τρίτο ενικό σαν αυτοκράτορας, ενώ ήσουν προσβλητικός απέναντι σε μία γλυκούλα δημοσιογράφο, κάτι που ξέρω ότι δεν είναι του στιλ σου. Γι’ αυτό και οι φίλοι μου στο Facebook ποστάρουν το παρακάτω βίντεο από το πρωί γεμάτοι απορία για τη στάση σου. Άκου ξανά το ηχητικό με ψυχραιμία και θα καταλάβεις τι εννοώ.
Και αν ακόμα δεν συνειδητοποίησες τα φάουλ που έκανες είμαι πρόθυμη να τα απαριθμήσω παρακάτω χρησιμοποιώντας τα δικά σου λόγια.
1. Δεν μπορείς να βρεις δουλειά; Αυτό το δίλημμα δεν το καταλαβαίνω. Υπάρχουν άπειρες δουλειές. Ποια είναι η δουλειά για τη συνείδηση του Έλληνα 25άρη ή 30άρη αυτή τη στιγμή; Να είναι διευθυντής σε τράπεζα;
Μάλλον το ποσοστό ανεργίας 25,6% είναι μία από τις χιλιάδες θεωρίες συνωμοσίας. Και με ποια λογική κατηγορεί κανείς ένα φιλόδοξο και ικανό νέο που έχει δώσει ένα σκασμό τα χρήματα για να κάνει δεκαπέντε μεταπτυχιακά και δεν θέλει να συμβιβαστεί με μία θέση εργασίας που δεν είναι αντάξια των δυνατοτήτων του; Και γιατί να μην έχω τη φιλοδοξία να γίνω διευθυντής τράπεζας, αν αυτό αξίζω;
2. Είμαι 52 ετών και δουλεύω από τα 13. Έχω πτυχίο, διδακτορικό, μεταπτυχιακά κλπ. Πιστεύετε εσείς ότι μέχρι να γίνω αυτός που είμαι και να κάνω αυτό που κάνω ότι δούλευα στο δημόσιο ως διευθυντής σε μια εταιρία που κάποιος με έχωσε με μέσο;
Και τι σημαίνει αυτό; Ότι πρέπει όλοι να βάλουμε τα παιδιά μας να φέρουν μεροκάματο; Πρέπει δηλαδή κάποιος να δουλεύει από τα 13 για να γίνει «αυτό που είναι σήμερα»; Από πότε έγινε must η παιδική εργασία;
3. Μα δεν καταλαβαίνετε. Αν το συζητάμε αυτό δεν το καταλαβαίνετε με συγχωρείτε πολύ.
Τώρα γιατί τα πήρες; Τι δεν καταλαβαίνεις; Η δημοσιογράφος μόλις τόνισε ότι σε καταλαβαίνει. Αλλά εσύ εκεί, επιμένεις.
4. Με συγχωρείτε πάρα πολύ. Το να είσαι σκουπιδιάρης και να δουλεύεις σαν εργάτης στα μπαμπάκια δεν είναι αξιοπρεπής εργασία;
Ποιος είπε ότι δεν είναι αξιοπρεπής εργασία; Η δημοσιογράφος απλά τόνισε ότι δεν μπορούμε να κατηγορήσουμε κάποιον που ονειρεύεται να έχει μια αξιοπρεπή εργασία. Δεν αναφέρθηκε σε κλάδους. Και ναι, όταν κάποιος ονειρεύεται να γίνει αστροναύτης και αναγκάζεται να γίνει σκουπιδιάρης για βιοποριστικούς λόγους τότε είναι αξιοπρεπής μεν, δυστυχισμένος δε. Όταν ονειρεύεται να γίνει σκουπιδιάρης και γίνεται σκουπιδιάρης τότε είναι και αξιοπρεπής και ευτυχισμένος. Τόσο απλά.
5. Αυτό που δεν καταλαβαίνετε είναι γιατί οι καφετέριες είναι γεμάτες κυρία μου. Και θεωρείτε αυτό αξιοπρεπή εργασία. Το να είναι οι καφετέριες γεμάτες και να πληρώνονται από τη σύνταξη του μπαμπά τους.
Προφανώς και υπάρχει και ο τεμπέλης Έλληνας που επιλέγει να ζει παρασιτικά, όμως ποιος έχει δικαίωμα να κατηγορεί έναν άνεργο νέο; Και ναι, αφού δεν βρίσκω δουλειά και για φραπέ θα πάω και βόλτα θα κάνω και θα αναζητώ αγόρια στα μπαρς και θα συνεχίσω να ζω τη ζωή μου χωρίς να μιζεριάζω.
6. Αυτή είναι δουλειά δηλαδή; Δεν είναι παραγωγική δουλειά το ραδιόφωνο. Θα έπρεπε να είστε στα λιπάσματα και θα έπρεπε να έχετε ένα 8ωρο ή ένα 10ωρο παραγωγικής εργασίας και μετά να επιλέγετε εσείς τραγούδια που πιστεύετε ότι κάνουν καλό στον κόσμο.
Με αυτή τη λογική, οτιδήποτε έχει να κάνει με τον πολιτισμό δεν είναι παραγωγικό. Σε λίγο θα εκραγεί ο εγκέφαλός μας.
7. Μου είπατε ότι είστε χημικός. Ποια είναι η δουλειά του χημικού; Σας ρωτάω γιατί είμαι καθηγητής πανεπιστημίου. Τι είναι το πέλλετ;
Ένα ευχάριστο διάλειμμα για ανάκριση.
8. Πήρατε το Χρήστο Θηβαίο να σας μιλήσει για το αν υπάρχουν ένα εκατομμύριο άντρες και ένα εκατομμύριο γυναίκες που ερωτεύονται ακούγοντας το «πόσο πολύ σ' αγάπησα»; Γι αυτό με πήρατε τηλέφωνο; Σε αυτή την Ελλάδα τη σημερινή «όχι». Είμαι κάθετος. Να δουλέψετε στα βιοκαύσιμα, δεν μας χρειάζονται ραδιοφωνικοί παραγωγοί κυρία μου, μας χρειάζονται άνθρωποι που δουλεύουν.
Καταρχάς, μόνο η Άντζελα Δημητρίου θα μιλούσε σε γ’ ενικό πρόσωπο για τον εαυτό της. Και κατά την ταπεινή μου γνώμη, αν δεν υπήρχαν οι ραδιοφωνικοί παραγωγοί, θα πήγαινα στη δουλειά το πρωί με βαριά κατάθλιψη.
9. Δεν έχετε καταλάβει, γι’ αυτό και δεν είστε καλή δημοσιογράφος.
Η αγένεια σε όλο της το μεγαλείο.
10. Τι θα πει δύσκολες μέρες; Δηλαδή, ένας Έλληνας για να ζήσει πρέπει να εισπράξει τη μέρα παραπάνω από 20 ή 60 ευρώ;
Με 20 όχι, με 60 ναι αν μιλάμε για έναν εργένη και όχι οικογενειάρχη. Δηλαδή, μας λέει ότι ένας άνθρωπος που έχει βασικά έξοδα όπως ενοίκιο, βενζίνες, σουπερμάρκετ μπορεί να ζήσει μια χαρά με 600 ευρώ. Αν αυτές είναι εύκολες μέρες, τότε ποιες είναι οι δύσκολες;
11. Οι αντιθέσεις μου και ο τρόπος που σας μιλάω είναι επειδή σας τιμώ. Σας κάνω δώρο ένα καβγά. Καβγά- δώρο κάνουμε σε αυτούς που εκτιμάμε και σε αυτούς με τους οποίους μπορούμε να συζητήσουμε.
Μα καλά, πριν δεν είπες ότι δεν είναι καλή δημοσιογράφος; Ξαφνικά την εκτιμάς; Τι κωλοτούμπα ήταν αυτή;
12. Έχω μία πενταμελή οικογένεια και με 15 ευρώ μπορούμε να ζήσουμε και οι πέντε. Τι πρέπει να φάω 10 μπριζόλες και μπιφτέκια;
Κομμένες και οι μπριζόλες; Δηλαδή με 450 ευρώ το μήνα ζει μια 5μελής οικογένεια; Τέλεια!
13. Η μετανάστευση είναι η εύκολη λύση. Η δύσκολη λύση είναι μένω σε αυτή την πατρίδα που την αγαπάω και δουλεύω με τους συνανθρώπους μου για να φτιάξω μια καλύτερη πατρίδα. Όχι να πηγαίνω δύο ώρες σε μια δημόσια υπηρεσία να πίνω φραπέ.
Σεβαστό. Ρώτα όμως πόσο δύσκολο είναι για τη φίλη μου την Ντέπυ να αφήνει οικογένεια, φίλους, τις παραλίες της Αμοργού και να χτίζει το μέλλον της μακριά από τους ανθρώπους που αγαπάει; Κοντεύει να πάθει κατάθλιψη. Και τι εμμονή πια αυτή με το φραπέ;
Δες ΕΔΩ τη συνέντευξη του Χρήστου Θηβαίου στην εκπομπή JoinUs.