Οι γυναίκες celebrity είναι χαμένες από κάθε άποψη. Τολμούν να γεράσουν; Στην καλύτερη περίπτωση θα ντρέπονται για το πρόσωπό τους και στη χειρότερη θα μείνουν εκτός δουλειάς. Τολμούν να κάνουν πλαστική στο πρόσωπό τους; Στην καλύτερη θα τις κοροϊδεύουν για το ναρκισσισμό και για τις αυταπάτες τους ότι μπορούν να μείνουν για πάντα νέες. Στη χειρότερη, θα μείνουν πάλι εκτός δουλειάς. Η συνεχής εμμονή μας με τους celebrities γέννησε ένα παράξενο φαινόμενο: τα σώματα αγνώστων σε εμάς ανθρώπων θεωρούνται δημόσια ιδιοκτησία και έτσι ο καθένας από εμάς νομίζει ότι μπορεί να τα αξιολογεί, να τα κρίνει και να τα απορρίπτει.
Όσο ενοχλητικό μπορεί να είναι το να βλέπεις ένα δημόσιο πρόσωπο να μεταλλάσσεται μπροστά στα μάτια σου, ακόμη πιο ενοχλητικό είναι να βλέπεις πόσο εύκολα βιαζόμαστε να σχολιάσουμε αυτή τη μετάλλαξη.
«Πού πήγε το πρόσωπο της Renee Zellweger;»
Το να κάνεις μία τέτοια ερώτηση, όπως όλοι έκαναν την Τρίτη είναι σα να εμπορευματοποιείς το σώμα μίας γυναίκας, ακόμα και αν προσπαθείς να το υπερασπιστείς. Τι έκανε η Renee Zellweger για ν' αξίζει μία τέτοια σπασμωδική αντίδραση; Πήγε σε ένα event του περιοδικού Elle τη Δευτέρα το βράδυ, κάτι το οποίο ήταν αναμενόμενο ειδικά αν σκεφτείς ότι ετοιμάζεται για την πρώτη της κινηματογραφική εμφάνιση μετά από απουσία 5 ετών. Αλλά κανείς δεν χάρηκε που την είδε. Αντίθετα, την Τρίτη το πρωί, οι μιντιάρχες -μεταξύ αυτών και πολλές γυναίκες- έμειναν με το στόμα ανοιχτό με το πρόσωπο της Rene. Γιατί; Επειδή έδειχνε διαφορετικό από την τελευταία της εμφάνιση στο κόκκινο χαλί, που παρεμπιπτόντως ήταν 5 χρόνια πριν. H κατακραυγή ήταν έντονη και παγκόσμια και δυστυχώς αναμενόμενη. Γιατί στο Hollywood, κάθε γυναίκα που αλλάζει την εμφάνισή της έχει μάθει να περιμένει τέτοιες αντιδράσεις.
Από τα blogs μόδας μέχρι το CNN, ο τρόμος και η αηδία ήταν διάχυτα: Τι τέρας είναι αυτό, που θα άλλαζε το δέρμα της τόσο εύκολα, ελπίζοντας να αποφύγει τα γηρατειά και το θάνατο; Ή μήπως μεταλλάχτηκε σε ένα άλλο πρόσωπο για να αποφύγει το θάνατο της καριέρας της;
Οι χρήστες του internet θρηνούσαν για το πώς η Zellweger έγινε ξαφνικά σαν την Jennifer Grey από το Dirty Dancing που έκανε ρινοπλαστική και τελικά δεν ξαναδούλεψε ποτέ.
Παρόλα αυτά, ελάχιστοι από τους διαδικτυακούς «κριτές» παρατήρησαν ότι ο κόσμος δεν νιώθει απλά ότι δικαιούται να σχολιάζει ελεύθερα τα σώματα και τα πρόσωπα των celebrities. Το ίδιο κοινό που πιστεύει ότι η Zellweger έχασε το μεγαλύτερο ατού της (το οποίο προφανώς δεν είναι η ηθοποιία), ασχολείται και με το αν θα έπρεπε μια γυναίκα να τολμήσει να αφήσει να φανεί μία ρυτίδα, μία υπόνοια κυτταρίτιδας ή ένας χαλαρωμένος κοιλιακός μυς.
Όσο για τις διάσημες γυναίκες που τολμούν να μεγαλώσουν και μάλιστα με όμορφο τρόπο, αυτές αποθεώνονται σα να έχουν ένα τόσο εξαιρετικό, τόσο τέλειο ταλέντο, που τους επιτρέπει να ξεπερνούν τους ίδιους τους νόμους της φυσικής.
Φυσικά, όλες βλέπουμε ότι η Meryl Streep ακόμα δουλεύει και σαρώνει τα βραβεία, χαμογελώντας ταπεινά κάθε φορά που μία νεαρότερη ηθοποιός δηλώνει ότι ο σημαντικότερος στόχος της είναι δουλέψει μαζί της. Και φυσικά, όλες συμφωνούμε ότι η Jessica Lange είναι το νέο πρόσωπο της καμπάνιας του Marc Jacobs, κάτι που μας κάνει περήφανες για τα ανατρεπτικά standard ομορφιάς που έχουμε καμιά φορά.
Γενικώς, επιτρέπουμε να υπάρχουν μερικές (αλλά λίγες) φωτεινές εξαιρέσεις αν είναι ήδη αρκετά όμορφες και αν μας έχουν πείσει ότι ποτέ δεν θα χτυπούσαν το κουδούνι ενός πλαστικού χειρουργού.
Περιμένουμε από τις γυναίκες celebrity να τα έχουν όλα: ομορφιά, νιάτα, ταλέντο, μετριοφροσύνη και μία ενσυνείδητη περιφρόνηση για το πώς είναι η εμφάνισή τους εκτός και αν με κάποιον τρόπο υπηρετεί την τέχνη τους.
Ντροπή, λοιπόν, για τη γυναίκα που τόσο ξεδιάντροπα αφήνει να τη δουν δημόσια ενώ έχει περάσει μία συγκεκριμένη ηλικία, με ή χωρίς τη βοήθεια των γιατρών.
Ντροπή για την καημένη τη Renee Zellweger που δεν ξέρει πότε μία διάσημη γυναίκα δεν ικανοποιεί πλέον τα στάνταρντ μας για μια ομορφιά που πρέπει να βγαίνει φυσικά αλλά να είναι και σχεδόν ακατόρθωτη.
Επιτέλους, απαιτούμε να μας απαλλάξετε από αυτό το αποκρουστικό θέαμα που επέβαλλε η ίδια η υποκρισία μας στα ζωντανά μας είδωλα.
Πηγή: http://www.theguardian.com
Της Jennifer Gerson Uffalussy
