Η Πέγκυ Σταθακοπούλου ήταν καλεσμένη στην εκπομπή JoinUs που προβάλλεται το Σαββατοκύριακο στο ΣΚΑΙ. Η ηθοποιός μίλησε στη Νάνσυ Ζαμπέτογλου για την ομορφιά, τη δυσκολία της να γίνει μητέρα και το πώς άλλαξε τη ζωή της το σοβαρό πρόβλημα υγείας που αντιμετώπισε ο σύζυγός της. Δείτε τι είπε…
Για την εικόνα της όσο μεγαλώνει και για την επιλογή των αισθητικών επεμβάσεων:
Για μία γυναίκα, το πόσο θα την απασχολήσει η εικόνα της όσο μεγαλώνει είναι ένα στοίχημα. Φυσικά, στη δουλειά που κάνουμε οτιδήποτε σχετίζεται άμεσα με την εικόνα δημιουργεί θέματα αλλά και εκεί πιστεύω είναι θέμα βούλησης. Εγώ αρκετά χρόνια τώρα στο θέατρο ανακαλύπτω ότι ένα πρόσωπο που κουβαλάει το χρόνο του είναι ένα πρόσωπο πιο ωραίο και ένα πρόσωπο κοντά στην αλήθεια.
Υπάρχουν γυναίκες που επεμβαίνουν στο πρόσωπό τους και το κάνουν καλά. Υπάρχουν όμως και δυσάρεστα ατυχήματα. Θεωρώ ότι ο καθένας πρέπει να προχωράει όπως νιώθει. Γι αυτό και δεν θέλω να κρίνω κανένα. Μπορεί να ξυπνήσω και εγώ ένα πρωί και να αισθανθώ ότι κάτι δεν μου αρέσει πάνω μου.
Για το γεγονός ότι έγινε μαμά σε «οριακή ηλικία»:
Νιώθω ότι παίρνω πάρα πολύ αγάπη από την οικογένειά μου. Η κόρη μου λέει «μαμά είσαι μάλλον λίγο πιο μεγάλη από τις άλλες μαμάδες αλλά εγώ σε λατρεύω». Χαίρομαι που απόκτησα τη Χριστίνα σε μεγάλη ηλικία, σε οριακή ηλικία γιατί προσπάθησα πολύ να γίνω μαμά. Αυτό όμως είναι η περιουσία μου γιατί μου έδωσε την ευκαιρία να έχω ζήσει και να έχω χορτάσει.
Για το σοβαρό πρόβλημα υγείας που εμφανίστηκε στην οικογένειά της:
Όταν εμφανίστηκε μέσα στο σπίτι μας, στον άντρα μου ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας και η Χριστινούλα ήταν 5,5 ετών της εξήγησα τα πάντα. Αλλά έδινα λίγες-λίγες πληροφορίες, τόσες όσες άντεχε εκείνη τη στιγμή. Δεν της έκρυψα τίποτα και ήταν ό,τι καλύτερο κάναμε. Γιατί ήταν κοντά μας σε όλο αυτό, όσο μπορεί ένα παιδάκι. Μπορούσε να παρακολουθεί και να συμμετέχει. Αυτό είναι οικογένεια.
Το πρόβλημα υγείας με βρήκε σε μία πάρα πολύ δημιουργική περίοδο της ζωής μου. Ετοιμαζόμουν να κάνω πρεμιέρα στο «Τρίτο Στεφάνι» στο Εθνικό Θέατρο αλλά ακαριαία αποφάσισα ότι έπρεπε να είμαι κοντά στον άντρα μου. Και όλοι στήριξαν την απόφασή μου. Από όλο αυτό μου έχει μείνει πολύ μεγάλος πόνος, αγωνία, ένα απόλυτο αίσθημα ότι αιωρείσαι πάνω από το κενό. Αλλά επίσης μου έχει μείνει ένα αίσθημα πίστης. Όλοι μέσα στη διάρκεια της ζωής μας τοποθετούμε τα πράγματα με έναν τρόπο και όλο αυτό χάλασε και έπρεπε να ξαναβρεθεί από την αρχή. Επίσης με έφερε πολύ κοντά με τον Αλέξανδρο και προσέθεσε διαφορετική ποιότητα στην επικοινωνία μας, στη σχέση μας και στη ματιά μας προς τον κόσμο που νομίζω ότι μας έκανε καλό.
Για το πώς αλλάζει ένας γάμος:
Όσο οι συνθήκες δυσκολεύουν, οι σχέσεις και οι γάμοι επηρεάζονται πάρα πολύ γιατί αλλάζει η καθημερινότητά σου και το σκηνικό που έστησες και κάποτε χάζευες. Νομίζω ότι όταν οι σχέσεις είναι δυνατές, όσο και αν ταλαιπωρηθούν θα αντέξουν. Θέλει όμως και μία προσπάθεια και από τους δύο να θέλουν να δουν ποιοι είναι σήμερα και γιατί θέλουν να είναι μαζί.
Η καθημερινότητα σε ένα γάμο φέρνει πάρα πολύ πίεση. Δεν είναι εύκολο πράγμα το να ζεις με έναν άνθρωπο τόσα χρόνια. Καθόλου. Που σημαίνει ότι και φθορά και κούραση και πίεση υπάρχει αλλά είναι μέρος της συνύπαρξης. Να κουράζεσαι και να ξαναστήνεσαι, να προχωράς και να ξαναερωτεύεσαι. Όσο όμως το μοιράζεσαι με τον άλλον έχει περισσότερες ελπίδες να γίνεται καλύτερο.