Η Άννα Ανδριανού άνοιξε την καρδιά της και μίλησε για όσα την πόνεσαν πολύ στην ζωή της, για τον θάνατο αλλά και για τις δυσκολίες που έχει ένας μεγάλος έρωτας. H ηθοποιός και σεναριογράφος λίγο μετά τα 60 της χρόνια έχει συνηδητοποιήσει πολλά πράγματα και έχει βρει τις δικές της απαντήσεις, ενώ πλέον ζει ευτυχισμένη στο πλευρό του τρίτου συζύγου της Γιάννη Μπότση, με τον οποίο είναι μαζί τα τελευταία 17 χρόνια.
Για το τρίτο πρόσωπο σε μια σχέση, δήλωσε: Έχω βρεθεί και στις δύο θέσεις. Και σε καθεμιά ένιωθα µισή. Μου έλειπε η άλλη θέση, η άλλη διάσταση. Άλλωστε κανείς δεν είναι ευτυχισμένος μέσα σε ένα τρίγωνο. Ούτε μέσα από τον ένα ή τον άλλο ρόλο. Όλοι ονειρευόμαστε την ιδανική αγάπη ανάμεσα στα δυο. Όλα τα άλλα είναι παιχνίδια. Ανακάλυψα ότι µε έναν σωστό άνδρα, μπορώ να είμαι και σύζυγος και ερωμένη. Πρέπει να καταλάβουμε ότι το πάθος το αντλούμε και από µμέσα µας, οπότε δεν περιµένουµε από τον άλλον να µας συναρπάζει κάθε µέρα. Ο έρωτας είναι µια δική µας λαμπερή, καινούρια ματιά πάνω στα πράγματα και καλλιεργείται όπως καθετί" εξομολογήθηκε στο ΟΚ.
Όσον αφορά τον έρωτα και τις σχέσεις είπε: "Εμείς οι άνθρωποι δεν μαθαίνουμε εύκολα αν δεν ταλαιπωρηθούμε. Ξέρω πως είναι μια τρέλα να θες να κρατήσεις τον έρωτα ζωντανό μέσα στον γάμο. Ο έρωτας είναι υπέρβαση και ο γάμος μια συμφωνία. Πώς να ταιριάξουν; Χρειάζεται μια ισορροπία. Κανένα από τα δύο δεν αξίζει μόνο του"...
"Έχω ζήσει τον θάνατο σε μεγάλες δόσεις. Έχασα τη μητέρα μου σε πολύ ηλικία και τον αδελφό μου όταν ήταν 18 ετών. Ο πατέρας μου έφυγε πριν από δύο χρόνια. Έχω χάσει πολλούς αγαπημένοι μου φίλους, με τους οποίους ονειρευόμουν να γεράσουμε και να είμαστε παρέα. Έχω ζήσει την απώλεια έντονα και από νεαρή ηλικία. Μετά υπήρξαν χωρισμοί, διαζύγιο, απογοητεύσεις επαγγελματικές. Αυτό που κατάλαβα είναι πως η ζωή είναι ένα ποτάμι. Αν πας κόντρα, θα κουραστείς και ίσως πνιγείς. Αν πας με το ρεύμα και αποδεχτείς ακόμη και αυτά που σε πονάνε, θα σωθείς", πρόσθεσε ακόμα.
Ακόμα, αποκάλυψε πως έχει χρησιμοποιήσει προσωπικές εμπειρίες στα σενάρια της, λέγοντας: "O συγγραφέας παρατηρεί τα γεγονότα στη δική του ζωή ή τη ζωή των άλλων. Έχω ερεθίσματα από πράγματα που έχω ζήσει, από καταστασείς που με έχουν πονέσει ή προβληματίσει. Αυτά έπειτα από καιρό τα φιλτράρω και θέλω να τα βγάλω προς τα έξω, όμως όχι αυτούσια. Όταν κάτι με συγκλονίζει, δεν μπορώ να γράψω αμέσως γι αυτό .Έπειτα από καιρό, ναι.", είπε χαρακτηριστικά.