Τον Πέτρο Φιλιππίδη φιλοξένησε η εκπομπή JoinUs και ο Θανάσης Αναγνωστόπουλος. Δες τι είπε ο 52χρονος ηθοποιός…
Για την αναγνώριση του παρελθόντος και του σήμερα:
Η μεγάλη αναγνώριση ήρθε το 1992 με το Χάι Ροκ. Ήταν πολύ διαφορετικό από σήμερα, ήταν πιο μεγάλο και πιο αληθινό. Ο κόσμος δεν ήξερε τότε τι είναι τα νούμερα της AGB. Δεν πρέπει να τους αφορά αυτό. Μάθαμε τον κόσμο να τον αφορά. Έχουμε κάνει πολλά κακά στον κόσμο, έχουμε παρασύρει το κοινό.
Για τις κακίες, την κριτική και το τρολάρισμα:
Δεν με ενοχλεί το σχόλιο. Με ενοχλεί η κακία και όταν κάτι είναι αναληθές και ανακριβές. Όταν υπάρχει άλλος στόχος και τα πράγματα δεν κρίνονται κάτω από το ίδιο πρίσμα. Με ενοχλούν, δηλαδή, τα δύο μέτρα και τα δύο σταθμά. Εννοείται ότι αυτό που κάνω μπορεί και να κριθεί.
Βεβαίως υπάρχει ένα διάχυτο μίσος στα social media. Είναι η εποχή της αποκαθήλωσης. Γιατί οι περισσότεροι άνθρωποι δεν είναι ευχαριστημένοι με αυτό που είναι και θα ήθελαν να είναι κάτι άλλο και πιθανότατα δεν μπορούν. Το ξέρουν ή το ανακαλύπτουν και το πολεμούν αποκαθηλώνοντας αυτούς που μπορούν. Το περίφημο τρολάρισμα.
Για το λόγο που έσβησε το λογαριασμό του στο twitter:
Έσβησα τον λογαριασμό μου στο twitter γιατί απέδειξα ότι είναι τόσο απλό. Αυτός που έγραφε το οτιδήποτε εξακολουθεί να το γράφει για κάποιον άλλον. Δεν άλλαξε κάτι γι’ αυτόν. Άλλαξε όμως κάτι για μένα. Και το σημαντικό είναι να αλλάζουμε κάτι για εμάς πρώτα και μετά για όλους τους υπόλοιπους. Είναι μια απόφαση, είναι μια θέση, δεν είναι ήττα. Κι ας είναι ήττα, δεν έχω τέτοια θέματα, είμαι καλύτερα. Έχω Instagram. Κάποτε μία κοπέλα έγραψε σε μία φωτογραφία μου: «Ο Φιλιππίδης, αχ όχι δεν τον μπορώ». Και της απαντάω: «Αχ όχι δεν σε ρωτήσαμε ρε γαμώτο, κρίμα».
Για τις κλίκες και τα κυκλώματα:
Υπάρχουν κυκλώματα αλλά δεν έχει καμία σημασία. Ο δάσκαλός μου έλεγε μία πολύ μεγάλη κουβέντα, ότι το ταλέντο βρίσκει πάντα το δρόμο του. Από την ημέρα που βγήκα μέχρι τώρα δεν ανήκω σε καμία παρέα ή σε κλίκα. Αν μπορούμε να πούμε ότι είμαστε μια παρέα με τον Μπέζο, τον Σπύρο, τη Δήμητρα μετά γίνεται μια μεγάλη παρέα του θεάτρου. Έναν ταλαντούχο ηθοποιό τον κυνηγάνε όλοι, τον θέλουν όλοι δεν χρειάζεται να ανήκει σε καμία παρέα.
Για το πώς θα βαθμολογούσε το ταλέντο του με άριστα το 10:
10 με τόνο. Αλήθεια λέω. Ξέρω ότι θα κατηγορηθώ. Αυτό που λέω και στα παιδιά στη σχολή είναι ότι δεν μπορεί ένας ηθοποιός να ανεβαίνει στη σκηνή με ηττοπάθεια. Πρέπει να ανεβαίνει πάνω και να λέει «είμαι ο καλύτερος» και να το αποδεικνύει.