Πώς είναι να είσαι Έλληνας, να έχεις μόλις γυρίσει από τους Ολυμπιακούς αγώνες, ν’ ανεβαίνεις στο βήμα της βουλής και ο Νίκος Μιχαλολιάκος να μη σε χειροκροτεί επειδή έχεις ξεχωριστό χρώμα; Ο σπουδαίος πρωταθλητής Κώστας Δουβαλίδης εξηγεί στο περιοδικό DownTown γιατί το γεγονός του είναι παντελώς αδιάφορο.
Κώστα, διάβασες τα δημοσιεύματα που έγραψαν ότι ο Νίκος Μιχαλολιάκος δεν σε χειροκρότησε;
Όχι, δεν έχω μπει σε αυτή τη διαδικασία και δεν θέλω να μπω σε μία τέτοια διαδικασία. Το μόνο που έχω να πω είναι ότι ο κάθε άνθρωπος κάνει τη δική του επιλογή, έχει τις δικές του σκέψεις και από εκεί και πέρα πράττει αντίστοιχα. Για μένα αυτό που αξίζει να αναφέρω είναι ότι γεννήθηκα Έλληνας, μεγάλωσα σαν Έλληνας, ζω στην Ελλάδα και θα συνεχίσω να τιμώ τα χρώματα της Ελλάδας μέχρι το 2020. Και αργότερα με όποιον άλλο τρόπο μπορώ. Θέλω να μπορέσω να μοιραστώ τις ικανότητές μου σαν Έλληνας. Αυτό είναι που μετράει και αξίζει να πω. Ό,τι άλλο λέγεται από διάφορους ανθρώπους δεν με ενδιαφέρει και δεν μπαίνω στη διαδικασία να ξεκινήσω μία αντιπαράθεση.
Εσύ είδες με την άκρη του ματιού σου ότι καθόταν με σταυρωμένα χέρια;
Εκείνη τη στιγμή δεν έδωσα σημασία σε κάποιον πολιτικό. Και να το έβλεπα δεν θα το σχολίαζα. Ο καθένας κάνει τις επιλογές του. Δεν με ενδιαφέρει και δεν θα έλεγα ποτέ σε κανέναν γιατί χειροκρότησες ή γιατί δεν χειροκρότησες. Όποιος ήθελε, χειροκροτούσε.
Οι δικοί σου άνθρωποι το σχολίασαν εκ των υστέρων;
Το σχολίασαν αλλά τους είπα ότι δεν με ενδιαφέρει να βρεθώ απέναντι σε αυτούς τους ανθρώπους. Έχουν κάποιες ιδέες διαφορετικές από το μεγαλύτερο ποσοστό των Ελλήνων, γι’ αυτό και το θέμα μου είναι εντελώς αδιάφορο.
Έχεις συνηθίσει να σε αμφισβητούν λόγω του χρώματός σου;
Αυτό το έζησα μικρός. Όταν είμασταν μικροί δεν ξέραμε και πολλά πράγματα. Απλώς στο σχολείο κοροϊδεύαμε και πειράζαμε ο ένας τον άλλον χωρίς να ξέρουμε την έννοια του μαύρος, άσπρος, κίτρινος ή πορτοκαλί. Τα χρόνια τότε ήταν αγαθά, πειραζόμασταν για τα πάντα και το αντιμετώπιζα με χιούμορ. Δεν δίνω βάση στα λόγια του καθενός γιατί για μένα είναι αστείο. Το δέχομαι σαν χιούμορ. Από το χρώμα θα κρίνουμε την ποιότητα του ανθρώπου, το πώς σκέφτεται ή τι πιστεύει; Είμαστε όλοι άνθρωποι και είναι λάθος να κρίνουμε κάποιον για το χρώμα του. Αν για κάποιον αυτό είναι το κριτήριο, δικαίωμά του.
Δεν θύμωσες ποτέ;
Όχι, ποτέ. Ποτέ δεν κάθισα να θυμώσω. Ο καθένας έχει τη δική του άποψη και την υποστηρίζει.
Δεν οφείλουμε, όμως, να θυμώνουμε με τον ρατσισμό; Δεν θα έπρεπε, δηλαδή, να είχαμε θυμώσει με το tweet της Βούλας Παπαχρήστου;
Εγώ προσωπικά γέλασα και κατάλαβα ότι το έκανε για πλάκα. Το εξέλαβα σαν αστείο και όχι σαν ρατσιστικό σχόλιο. Γιατί ξέρω τι άνθρωπος είναι και δεν θεώρησα ότι το έκανε με διάθεση ρατσισμού. Ο κόσμος από την πλευρά του το πήρε διαφορετικά. Προσωπικά, θεωρώ ότι πρέπει να πολεμάμε τον ρατσισμό και την ίδια ώρα να ξέρουμε πώς τον πολεμάμε.
Διαβάστε ολόκληρη τη συνέντευξη του Κώστα Δουβαλίδη στο Περιοδικό DownTown που κυκλοφορεί.