Συνέντευξη στο περιοδικό DownTown παραχώρησε η σέξι μπασκετμπολίστρια που επιστρέφει στα γήπεδα με τον Ολυμπιακό. Παρακάτω απόσπασμα από τη συνέντευξή της:
Τον περασμένο Ιούλιο ανακοίνωσες ότι σταματάς το μπάσκετ, ενώ πριν από λίγες μέρες διαβάσαμε για τη μεταγραφή σου στον Ολυμπιακό. Τι μεσολάβησε σε αυτό το διάστημα;
Ήμουν σε ομάδες του εξωτερικού, στη Ρωσία, στη Γαλλία και την Τουρκία και το καλοκαίρι στο WMBA με τους Washington Mystics. Μετά από αυτό είπα σταματάω γιατί όλα αυτά τα χρόνια που ήμουν στο εξωτερικό μου έλειψε η έννοια της οικογένειας οπότε ήθελα να δώσω βάση σε αυτό. Γι’ αυτή τη χρονιά είχα υπογράψει με μια ομάδα της Τουρκίας αλλά διέκοψα το συμβόλαιό μου και είπα ότι δεν θα ξαναπαίξω μπάσκετ. Αλλά το μικρόβιο του μπάσκετ δεν φεύγει εύκολα. Αυτούς τους μήνες που πήρα ρεπό μου έλειψε πολύ ενώ στον δρόμο πολλοί άνθρωποι με ρωτούσαν γιατί σταματάς, οπότε μπήκα σε δεύτερες σκέψεις. Επίσης, ο Ολυμπιακός καλύπτει κάθε προϋπόθεση professional ομάδας, οπότε αυτό το έκανε πιο εύκολο για μένα.
Τι στερήθηκες για τον πρωταθλητισμό;
Υπάρχουν φορές που ο πρωταθλητισμός δεν είναι τόσο fun όσο νομίζουν κάποιοι. Όταν οι φίλοι μου διασκεδάζουν το βράδυ εγώ τους λέω ότι δεν μπορώ ν’ ακολουθήσω γιατί την επόμενη μέρα έχω προπόνηση. Όταν πρέπει να βρίσκομαι σε μέρη που δεν μου αρέσει ο τρόπος ζωής ή δεν έχω φίλους αλλά το κάνω γιατί έχω φιλοδοξίες, δεν είναι και τόσο διασκεδαστικό. Ο πρωταθλητισμός θέλει πολλές θυσίες, αλλά τελικά συναισθηματικά σε αποζημιώνει.
Πότε τα βρήκες πιο δύσκολα;
Στη Ρωσία που έμεινα δύο χρόνια πήρα ένα πολύ μεγάλο μάθημα. Ένιωθα πάρα πολύ μεγάλη μοναξιά και τα πράγματα ήταν πάρα πολύ δύσκολα. Φαντάσου ότι είχε μείον 35 βαθμούς και δεν μπορούσα ούτε να βγω να περπατήσω έξω. Για να παίξουμε ένα παιχνίδι μπορεί να κάναμε one way 20 ώρες και άλλες τόσες να ξαναγυρίσουμε. Τους τρεις πρώτους μήνες ήμουν στα όρια της κατάθλιψης και μπορεί να έκλαιγα σχεδόν μέρα παρά μέρα. Στην αρχή δεν είχα πολλούς φίλους, ενώ εκείνος ο προπονητής δεν με έβαζε να παίζω πολύ. Δεν είχα κάτι να ξεχαστώ και σκεφτόμουν «ήρθα για να παίξω μπάσκετ και δεν το παίζω». Και εκεί είχα φρικάρει. Μετά βέβαια, άλλαξε αυτό. Είπα ότι δεν θα το βάλω κάτω και άρχισα να βλέπω τη θετική όψη των πραγμάτων. Σκεφτόμουν ότι άλλοι θα ήθελαν να είναι στη θέση μου και σιγά σιγά τα πράγματα μπήκαν σε μια σειρά. Η Ρωσία ήταν εμπειρία ζωής.
Σου έκαναν ποτέ καψόνια στο WMBA;
Στο WMBA είναι εθιμοτυπικό να κάνουν καψόνια στους rookie. Για παράδειγμα, στα ταξίδια μπορεί να τους ντύνουν διαφορετικά από τους υπόλοιπους, σαν παιδάκια ή σαν hippy. Ή τους βάζουν να μαζεύουν τις μπάλες της προπόνησης, να βάζουν σε βαλίτσα τα άπλυτα ρούχα. Εμένα μου είχαν βάλει κάτι κοτσιδάκια. Άσχετα αν εγώ ήμουν πιο μεγάλη από άλλους.
Έχεις ασχοληθεί με το modeling;
Το 2006 είχα πάει στα καλλιστεία του Ant1, αλλά δεν μου άρεσε καθόλου η εμπειρία. Είδα κάποια δυσάρεστα πράγματα. Η ουσία είναι ότι είδα πως αυτό δεν είναι για μένα και ότι τελικά προτιμώ τον αθλητισμό.
Τι ατάκες μπορεί να ακούς από τους άντρες όταν έχεις ύψος 1.87;
Καταρχάς, να σου πω ότι ποτέ δεν ένιωσα άσχημα για το ύψος μου, γιατί μπορεί σε μικρότερες ηλικίες να υπάρξει και bullying. Τώρα, ακούω διάφορα. Κάποιες ατάκες έχουν χιούμορ, όπως το να σε πουν «τσολιά». Στην αρχή τους κοιτάω περίεργα και μετά γελάμε και οι δύο μαζί.
Είσαι ψηλότερη από τον αρραβωνιαστικό σου;
Πολύ λίγο, αλλά του αρέσει.
Δυσκολεύεσαι να βρεις παπούτσι σε 44 νούμερο;
Στα αθλητικά είμαι μια χαρά. Στα γυναικεία δυσκολεύομαι λίγο. Ξέρεις πόσες φορές έχω πει «αχ και να φορούσα ένα δυο νούμερα μικρότερο για να αγοράσω αυτό το παπούτσι»;
Πώς σου φαίνεται όταν διαβάζεις στο internet άρθρα τύπου «Κόλαση η Ζωή Δημητράκου»;
Γελάω. Ούτε ζέστη, ούτε κρύο. Γενικά, το μπάσκετ είναι λίγο ανδροπρεπές άθλημα, δεν είναι σαν το βόλεϊ ή το τένις που είναι πιο θηλυκά. Είναι, λοιπόν, ωραίο να δίνεις κίνητρο στα κορίτσια που τους αρέσει το μπάσκετ να είναι και θηλυκά. Βλέπουν πως όταν μπω μέσα στο γήπεδο θα είμαι «σκυλί» και όταν βγω έξω θα περιποιηθώ τον εαυτό μου.
Who is who
Γεννήθηκε στην Καλαμαριά της Θεσσαλονίκης. Είναι μοναχοκόρη και πιο ψηλή και από τους δύο γονείς της. Η μαμά της ήταν πρωταθλήτρια κολύμβησης στον Παναθηναϊκό και ο μπαμπάς της μπασκετμπολίστας στον ΠΑΟΚ. Έκανε 7 χρόνια κολύμβηση αλλά σταμάτησε όταν συνειδητοποίησε ότι είχε αλλεργία στο χλώριο. Στα 11 της χρόνια στράφηκε στο μπάσκετ, ξεκινώντας στον Απόλλωνα Καλαμαριάς. Στα 18 της έπαιξε στον Πανιώνιο κατακτώντας με την ομάδα της το πρωτάθλημα της Α1. Έχει τελειώσει τα ΤΕΦΑΑ με ειδικότητα στο μπάσκετ. Τα τελευταία 6 χρόνια αγωνίζεται σε ομάδες του εξωτερικού. Την περσινή σεζόν, έγινε η τρίτη Ελληνίδα αθλήτρια που αγωνίστηκε στο WNBA φορώντας την φανέλα των Washington Mystics των ΗΠΑ.