Ο πετυχημένος συγγραφέας Δημήτρης Αποστόλου και η ηθοποιός Μάγδα Πενσου τον Σεπτέμβρη χώρισαν. Και αυτό έγινε αφορμή για να ανακαλύψουν ότι δεν μπορεί ο ένας χωρίς τον άλλον.
Απο τον Πάνο Ζόγκα
Υπάρχουν ζευγάρια που χωρίζουν, που τα βρίσκουν, που το παλεύουν και υπάρχει και το ζευγάρι Αποστόλου-Πένσου που κάνει τα παραπάνω και ακόμη περισσότερα. Η χρονιά που πέρασε τους έμαθε πολλά. Χώρισαν τα ξαναβρήκαν, έδιωξαν από την ζωή τους πολλούς ανθρώπους και επαγγελματικά άρχισαν και πάλι να επιστρέφουν σε ότι αγαπάνε. Εκείνος στο γράψιμο και την δημιουργία και εκείνη στο θέατρο.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ
Μιλάς για αυτά που γραφτήκανε για χωρισμό σου με τη Μάγδα; Τελικά ίσχυει;
- Είναι η αλήθεια ότι περάσαμε μια κρίση, που αν την μετραγα με ρίχτερ θα σου λεγα ότι ήταν ένας καλός πενταρης. Που σε ταρακουνάει, σε τρομάζει , σε πετάει από το σπίτι σου αλλά δεν έχει θύματα ,ούτε πέφτουνε σοβάδες, ούτε σημειώθηκε ο γάμος μας με Χ σαν επικίνδυνος προς στέγαση. Το κρισιμότερο, σου θυμίζει ότι ακόμα και στους καλύτερους γάμους υπάρχει από κάτω ένα ρήγμα που πρέπει να το σέβεσαι θωρακίζοντας το «σπίτι» σου με «αντισεισμικά υλικά» αλήθειας, εμπιστοσύνης, επαφής και καθημερινής αναθεώρησης των στόχων σου.
Πιστεύεις ότι ήταν ο κύριος η προσεισμός;
Εύχομαι να ήταν ο κύριος !Εγώ πάντως καλού κάκου κοιμάμαι με το ένα μάτι ανοικτό τη σφυρίχτρα και το κινητό στο τηλέφωνο της πολιτικής προστασίας
Τι έφταιξε αν επιτρέπεται και αν γράφεται…;
Έφαγα σκάλωμα. Κυρίως με κάτι άνευ άξιας «υλικά» προς βρώση-σκουπιδια κοινώς. Και ανθρώπους και καταστάσεις. Με πιάσανε κάτι εσωτερικοί δαίμονες και το έφτασα στα ακρα. Ανταλλάξαμε σκληρά λόγια μεταξύ μας. Από την άλλη μεριά όσο «ήμουν στα δένδρα» έβλεπα μια γυναίκα αξιοπρεπή, δοτική, συγχωρητική και με άπειρη υπομονή. Εκεί ήταν που κατάλαβα ότι έπρεπε να κόψω για πάντα την χαριτωμένη προσφώνηση «μικρή», γιατί το κοριτσάκι που γνώρισα και ερωτεύτηκα πριν 11 χρόνια μεταμορφώθηκε σε μια δυναμική γυναίκα που παλεύει να τα καταφέρει και σαν μάνα και σαν σύντροφος με στόχο και προσήλωση χριστιανού!
Τι έφταιξε για να βοηθήσουμε και άλλους παντρεμένους που βιώνουν τέτοιες καταστάσεις δηλαδή να χωρίζουν να τα βρίσκουν δύσκολα στο γάμο τους ;
Λες να σώσομε κανέναν; Τι έφταιξε και χωρίσαμε; Έφταιξε ότι βγήκαν στην επιφάνεια, εκατέρωθεν, φόβοι, κόπωση (μην ξεχνάς ένας δημιουργικός άνθρωπος σαν τη Μάγδα βρέθηκε εκτός επί 6 χρόνια με τη χαρούμενη δημιουργία και αποκλειστική απασχόληση δυο μοναδικών πλασμάτων) και κρυμμένες λέξεις και αλήθειες που πλήγωναν μέσα στη σιωπή τους που είχαν στοιβαχτεί χρόνια και θέλαμε μια γενική καθαριότητα για να ξαναλάμψει το σπίτι. Όμως οι καθαριστές, εμείς δηλαδή, είχαμε πολύ αγάπη για αυτό το σπίτι και για τους νοικάρηδες που πέσαμε με τα μούτρα στη φασίνα για να το κάνουμε ξανά το παλάτι που θέλαμε να ζήσουμε. Όσο για τους άλλους μια συμβουλή: κοιτάχτε τον άλλο απέναντι σας χωρίς εγωισμούς και μονομανίες και πείτε την πρώτη φράση που σας έρχεται στο μυαλό και αυτή τη φράση σκέψη ακολουθήστε για τη προσωπική σας ευτυχία για τη πάρτη σας και μόνο.
Εσένα ποια φράση σου βγήκε;
Αυτή τη γυναίκα δεν θα τη αφήσω να φύγει ποτέ!
Από αυτή τη περιπέτεια τι έμεινε;
Ότι από εκείνη το σεπτεμβριάτικο βράδυ του 2005 εκεί πάνω στην Ακρόπολη που την πρωτο-φίλησα δεν έπαψα να είμαι ερωτολαβωμένος μαζί της ούτε μια μέρα!
Μήπως υπερβάλεις λίγο; Έντεκα χρόνια και είσαι ακόμη ερωτευμένος
Μπέσα σου λέω δεν έχει φθαρεί όλο αυτό στο ελάχιστο. Πάντα ήμουν παθιασμένος μαζί της. Ένα τρελό πράγμα για κάποιον τόσο απρόβλεπτο και ερωτικό τυχοδιώκτη τύπο σαν εμένα. Απλά σε όλο αυτό τον ανήφορο των τόσων χρόνων ξέπνοος καθώς ήμουν δεν προλάβαινα να της το πω. Όταν χωριστήκαμε για λίγο –για να στεγνώσουμε από τα απόνερα- ένοιωσα σαν να μου πήραν το οξυγόνο και αυτός ο πνιγμός με έκανα να αντιδράσω με τρόπους που θα ντρεπόμουνα να τους αποδώσω σε ήρωες μου. Μιλάμε με είδα και ξέρω πως είναι ένας ερωτιάρης τζιχαντιστης παράφορος μέχρι καταστροφής. Αλλά αυτό ήταν που έδωσε την τελευταία σπρωξιά για μπροστά. Την αναπόφευκτη και ευλογημένη κλωτσιά από το υπαρξιακό δόκανο, απ τη ρουφήχτρα του καναπέ. Μετά και από το τελευταίο βομβαρδισμό και την λήξη των «εχθροπραξιών», ένοιωσα σα να ανανέωσα μέσα μου τους όρκους αγάπης μαζί της όχι σε εκκλησία αλλά σε πυρηνικό καταφύγιο. Και σήμερα ζω την χαρά του επιζήσαντος και ξέρω πλέον για ποιο λόγο δεν θα ξαναπάω ποτέ σε πόλεμο χωρίς αυτήν.
Μήπως το έστησες όλο αυτό τον εμφύλιο σπαραγμό για να σπάσει η ρουτίνα;
Τώρα που το λες ναι δεν αποκλείεται να τανε μια «ελεγχόμενη έκρηξη» για να κατεδαφίσω και να κτίσω ένα πιο μοντέρνο κτήριο της σχέσης για να αντέχει στην αισθητική και των επόμενων 20 χρόνων …Με ξέρεις καλά...είμαι αλλού ντ αλλού. Αφού κι εγώ με ξαφνιάζω κάθε μέρα δεν σου κρύβω. Απ εκείνη το τρίμηνο του χωρισμού-γιατι τόσο κράτησε το παλεύοντας με τα κύματα βγήκε και κάτι καλό: το μυαλό δεν σταμάτησε να παράγει υλικό, ιδέες, ιστορίες, θεατρικά, όπως και να κυνηγάει άπιαστα όνειρα. Για να μην ξεχάσω και το όφελος της απώλειας των 11,5 κιλών που με ξανάδα φιγουρίνι, αλλά και την αποβολή από τη ζωή μου κόσμου και κοσμάκη –κολλητάρια my ass-όταν κατάλαβα ποσό ηδονίστηκαν ενδόμυχα στην προοπτική χωρισμού μας…
