Καθόμαστε σε ένα μικρό καμαρίνι. Η Μαρία δεν έχει ντιβισμούς και υπερβολικές συμπεριφορές και δεν διαφέρει από την εικόνα της στην τηλεόραση. Είναι ευέλικτη και αρκετά γειωμένη. Της λέω να μιλήσει για οτιδήποτε θεωρεί ενδιαφέρον για την ίδια.
«Είμαι εντελώς αδιάφορη. Δεν πίνω, δεν καπνίζω, δεν έχω κάνει ποτέ ναρκωτικά. Τι να πω, ακόμα και για το παιδί έχω πει τα πάντα». Τόσο αδιάφορη είναι η ζωή σου; τη ρωτώ. «Καθόλου αδιάφορη δεν είναι η ζωή μου για μένα. Είναι μια κανονική ζωή». H Μαρία είναι ο Forrest Gump των τηλεπαρουσιαστριών. Με την έννοια ότι τα κανάλια τη βρήκαν, project της ανατέθηκαν, άλλαξε πίστα και έγινε από «ανέκδοτο» στις εκπομπές του Θέμου και των Ράδιο Αρβύλα παρουσιάστρια πρώτης γραμμής. Δεν είναι και εύκολο. Στη φωτογράφιση υποδύεται τη Merilyn. «Ήταν και αυτή μικροσκοπική σαν κι εμένα».
Εκτός από τη Merilyn, μου λέει ότι έχει μια μάλλον νοσηρή -για μένα- περιέργεια να μάθει τα πάντα για τη Χριστίνα Ωνάση. Είναι και οπαδός της Madonna. Οι δύο από τις τρεις ήταν αυτοκαταστροφικές. Τη ρωτάω τι σχέση έχει το ενδιαφέρον της με εκείνες. «Θέλω να μαθαίνω για ανθρώπους που είχαν τα πάντα και χάθηκαν. Εγώ καμία σχέση, δεν είμαι αυτοκαταστροφική. Έχω μια αισιοδοξία μέσα μου που πάντα με βοηθάει τη δύσκολη στιγμή».
Της λέω ότι βγαίνει sexy στη φωτογράφιση: «Χαίρομαι όταν μου το λένε, αλλά εγώ δεν νιώθω sexy. Δεν επενδύω στο sexy. Ούτε και το κανάλι με έχει για αυτό. Με έχει για ένα χαρούμενο κορίτσι και ως εκεί. Την εικόνα μου δεν την έχω σε μεγάλη υπόληψη. Θεωρώ ότι είμαι ένα συνηθισμένο κορίτσι». Δίκιο έχει, αλλά δεν μπορείς να παραβλέψεις το γεγονός ότι η σχέση της με την κάμερα είναι εντυπωσιακή. Και το πιο σημαντικό, δεν έχω ακούσει ποτέ κακό λόγο από το σινάφι της γι’ αυτήν. Και αυτό είναι σπάνιο.
Από τον Πάνο Ζόγκα
Παρουσιάζεις ένα show που οι άνθρωποι μεταμορφώνονται. Συμβαίνει αυτό με τους ανθρώπους και στην πραγματική ζωή;
Βέβαια, 100% μεταμορφώνονται. Όλοι αλλάζουμε. Εγώ άλλαξα. Μεγαλώνοντας, από τα 30 και μετά, άρχισε να με ενδιαφέρει η εμφάνισή μου. Στο σχολείο δεν αισθανόμουν πολύ άνετα που ήμουν παχουλή. Πάντα ζήλευα τις ψηλόλιγνες συμμαθήτριές μου. Με το ύψος μου δεν είχα κόμπλεξ. Ήθελα να έχω πιο ωραία πόδια, πιο ωραίο σώμα για να μπορώ να φοράω μίνι και σορτσάκια, που δεν φόρεσα ποτέ.
Πιστεύεις ότι γινόμαστε όλο και πιο ρατσιστές;
Ναι, και νομίζω ότι στην Ελλάδα γίνεται όλο και χειρότερο. Μα γιατί ρωτάς γι’ αυτό;
Γιατί στο ΥFSF συμμετέχει η Σαμπρίνα που έχει δηλώσει οπαδός της Χρυσής Αυγής.
Δεν το ξέρω αυτό για τη Σαμπρίνα, αλλά δεν με ενδιαφέρει. Δεν θα τη ρωτήσω κάτι τέτοιο ποτέ.
Δεν θέλεις να πάρεις θέση;
Λίγο φοβάμαι, είμαι λίγο ανασφαλής. Δεν νομίζω ότι κάποιος περιμένει από εμένα να έχω άποψη.
Τι περιμένει από σένα ο κόσμος;
Να τους δώσω χαρά και κάποιες ευχάριστες ώρες για να ξεχαστούν και να γελάσουν… Δεν θέλουν την άποψή μου. Είναι και κάτι που με πιέζει προσωπικά. Το κάνω και για να προστατεύω τον εαυτό μου. Να κοιμάμαι ήσυχη. Δεν θέλω να φέρνω κάποιον σε δύσκολη θέση.
Είσαι ικανοποιημένη με αυτό που ζεις γύρω σου ;
Όχι, βέβαια. Δεν είμαι ευχαριστημένη. Είμαστε χειρότερα από ποτέ, αλλά δεν μπορώ να κάνω τίποτα, μόνο να παλέψω για να επιβιώσω.
Ακούγεται οξύμωρο πρόσωπο της τηλεόρασης να μιλάει για επιβίωση. Όσοι είναι στο γυαλί υποτίθεται ότι έχουν μια πολύ πιο εύκολη ζωή.
Είναι λάθος, ειδικά αυτή την εποχή. Έχω ακούσει για παλιές εποχές χλιδής, για μεγάλα κασέ, για υπερβολές, αλλά εγώ δεν τα έζησα. Εγώ δουλεύω από το πρωί μέχρι το βράδυ για να μπορέσω να ζήσω αξιοπρεπώς στο τώρα και όχι για να εξασφαλίσω το μέλλον μου. Εγώ ζω με την αγωνία τού τι θα κάνω του χρόνου. Δεν έχω καβάντζα. Αν σταματήσει η τηλεόραση, δεν ξέρω πώς θα τη βγάλω οικονομικά. Αλλά έχω ευγνωμοσύνη γι’ αυτό που ζω τώρα.
Αν έκανες μια λίστα ευγνωμοσύνης σήμερα τι θα έγραφες;
Πρώτα απ’ όλα ότι είμαι υγιής. Είναι καλά ο Αντώνης, είναι καλά η μάνα μου. Επίσης, είμαι καλά εκτός από σωματικά και ψυχικά.
Πώς το ορίζεις το καλά ψυχικά;
Νιώθω ότι έχω βρει την ισορροπία μέσα στην τρέλα μου.
Πριν από τον AΝΤ1 σε θεωρούσαν μια χαζή ξανθιά, μια trash περσόνα.
Όταν με αποκάλεσαν trash με ενόχλησε πολύ. Με πείραξε γιατί δεν είχα τέτοια στάση ζωής, δεν μεγάλωσα έτσι. Το ότι βρισκόμουν σε ένα μικρό κανάλι και φιλοξενούσα όλους αυτούς τους ανθρώπους μπορεί να φαινόταν περίεργο.
Περισσότερα στο DownTown που κυκλοφορεί.