ΑΠΕΤΑΞΑΜΗΝ ΤΟΝ ΑΙΜΙΛΙΑΝΟ
Ο πρωταγωνιστής του Jesus Christ Superstar δεν πιστεύει στην κατάρα των ηθοποιών που υποδύθηκαν τον Ιησού και θυμώνει με εκείνους που λένε ότι θα καεί στην κόλαση.
ΑΠΟ ΤΗ ΝΑΝΣΥ ΦΑΦΟΥΤΗ
Τα βάσανα που περνούν οι συντελεστές του Jesus Christ Superstar τις τελευταίες μέρες αρχίζουν να θυμίζουν εκείνα του Χριστού. Η πολυβραβευμένη rock opera των Andrew Lloyd Webber και Tim Rice έχει ανέβει εδώ και τρεις εβδομάδες στο Ακροπόλ και τα μέλη των παραεκκλησιαστικών οργανώσεων δεν λένε να φύγουν έξω από το θέατρο έχοντας τη φαντασίωση ότι το έργο είναι βλάσφημο. Στον ρόλο του Χριστού βλέπουμε τον Αιμιλιανό Σταματάκη, που θεωρείται ο star των musical και σε κάθε του δουλειά κάνει τους θεατές να αναρωτιούνται γιατί ένα τέτοιο ταλέντο να μένει ακόμα στην Ελλάδα. Ο 29χρονος ηθοποιός, που μέσα σε ένα χρόνο πρωταγωνίστησε στην Evita, στο Hair και τώρα στο Jesus Christ Superstar, μιλάει στο DT για το ακραίο κλίμα που έχει δημιουργηθεί γύρω από την παράσταση, αλλά και για τη ζωή του.
Αιμιλιανέ, τι συμβαίνει έξω από το Ακροπόλ; Ποιοι είναι αυτοί που διαμαρτύρονται για την παράσταση Jesus Christ Superstar;
Είναι άνθρωποι που δεν έχουν σχέση επίσημα με την εκκλησία. Άνθρωποι ταλαιπωρημένοι από τη ζωή, χωρίς μόρφωση με ακραίες-μεσαιωνικές απόψεις, οι οποίοι θεωρούν ότι βεβηλώνεται το όνομα του Χριστού ή της θρησκείας. Είναι, βέβαια, αστείο γιατί δεν έχουν ιδέα τι είναι το έργο και τι σημαίνει. Μαζεύονται, λοιπόν, στο απέναντι πεζοδρόμιο -γιατί μπροστά από το θέατρο είναι η αστυνομία- και μας ξορκίζουν, μας λένε ότι θα πάμε στην κόλαση και τέτοια πράγματα. Στην αρχή ήταν πέντε άτομα, αλλά κάποια στιγμή έγιναν μέχρι και εκατό. Δεν μπορείς να μιλήσεις λογικά με αυτούς τους ανθρώπους, είναι φανατισμένοι. Το κάνουν καθημερινά, λες και δεν έχουν τίποτα άλλο να κάνουν στη ζωή τους. Έχω την αίσθηση ότι όλο αυτό για κάποιον λόγο είναι δουλίτσα και γίνεται για το θεαθήναι. Είδα, πάντως, στο facebook κάτι πολύ αντιπροσωπευτικό της κατάστασης που λέει «Ο πόλεμος κατά της βλακείας τελείωσε. Χάσαμε παταγωδώς».
Η Ελένη Λουκά ακολουθούσε τον Νίκο Μουτσινά μέχρι το αυτοκίνητό του, ενώ έγραψαν τη λέξη «βλάσφημοι» στην αυλή της μητέρας της Αντιγόνης Ψυχράμη. Εσύ έχεις έρθει σε επαφή μαζί τους;
Έχω βγει δυο τρεις φορές να τους πω «ελάτε να δείτε, δεν έχετε ιδέα για τι μιλάτε» και αυτοί απλώς φωνάζουν. Ισχύει ότι πετούν πράγματα και έχουν αρχίσει να γίνονται πολύ ενοχλητικοί και επιθετικοί. Εγώ φεύγω πολύ αργά από το θέατρο και η αλήθεια είναι ότι διαφέρω πολύ από τις φωτογραφίες, δεν είμαι και τόσο γνωστό πρόσωπο, οπότε δεν έχω τέτοια θέματα. Πάλι καλά, γιατί δεν ξέρω αν θα είχα ψυχραιμία σε μια τέτοια κατάσταση. Φοβάμαι πιο πολύ τον εαυτό μου. Ή που θα βγω έξω και θα πω «άντε χτυπήστε με» ή που θα μου γυρίσει το μυαλό, θα λειτουργήσω αντιχριστιανικά και θα αρχίσω να βαράω κόσμο. Το σίγουρο είναι πως αυτό που βλέπω είναι τελείως αντιχριστιανικό, λυπηρό και δημιουργεί πρόβλημα.
Δεν διαφημίζεται όμως η παράσταση με αυτό τον τρόπο;
Αυτό νομίζουν όλοι. Σκέψου όμως να θέλεις να δεις μια παράσταση και να βλέπεις απ’ έξω όλον αυτό τον χαμό και την αστυνομία. Για ποιον λόγο να μπλέξεις; Κάποιοι λένε «ας πάω να δω καλύτερα σινεμά». Υπάρχουν, λοιπόν, αυτοί που σκέφτονται ότι μπορεί να έρθουν και να φάνε ξύλο, όμως υπάρχει και μία μερίδα ανθρώπων που ξέρει ότι όλο αυτό είναι αστείο και δεν τους υπολογίζει. Ευελπιστώ όλο αυτό να βγει σε καλό. Το Σάββατο πάντως εμφανίστηκε μία αναρχική ομάδα και δεν χρειάστηκε να έρθει η αστυνομία.
Στο εξωτερικό υπάρχουν τέτοιες αντιδράσεις ή έχουμε την παγκόσμια πρωτοτυπία;
Υπήρξαν αντιδράσεις όταν πρωτοβγήκε τη δεκαετία του ’70. Μετά ποτέ ξανά. Σε καμία άλλη χώρα δεν συνέβη κάτι τέτοιο. Είναι μία σύγχρονη ιστορία μέσα από τα μάτια αυτού που πρόδωσε τον Χριστό, του Ιούδα. Μιλάει για το πώς ένας άνθρωπος πραγματικά πίστεψε και θαύμασε κάποιον τον οποίον απλώς έβλεπε ως έναν ηγέτη. Ουσιαστικά, δεν ενσαρκώνουμε Χριστούς και Ιούδες, μόνο μπαίνουμε στη θέση μιας φόρμας για να πούμε μια ανθρώπινη ιστορία.
Πιστεύεις έχει καμία τύχη η μήνυση που έκανε ο Μητροπολίτης Κυθήρων;
Μία δασκάλα-κοινωνική λειτουργός από την Κύπρο έμαθε για την παράσταση και έγραψε μία επιστολή την οποία έστειλε σε αυτόν τον καλό κύριο για να του πει ότι αυτό το έργο είναι βλάσφημο και παρουσιάζει τον Κύριό μας σαν hippy. Όταν το έργο παίχτηκε τη δεκαετία του ’70 πράγματι ήταν η εποχή που υπήρχαν οι hippies. Αλλά κάθε δημιουργός το προσαρμόζει στην εποχή του. Στη δική μας εποχή τοποθετείται σε ένα μέρος που θυμίζει Εξάρχεια. Δεν έχει σχέση με sex και ναρκωτικά. Λένε, επίσης, «δεν μπορείτε να αποκαλείτε superstar τον Χριστό». Είναι, λοιπόν, τόσο ρηχό αυτό, οπότε δεν έχουν καμία τύχη. Είναι συκοφαντία και δεν μπορεί να αγγίξει ούτε τους ίδιους τους δημιουργούς.
Εσύ τι σχέση έχεις με τη θρησκεία; Υποκλίνεσαι στον σατανά που λένε και οι απ’ έξω;
Κοίτα, και εγώ μεγάλωσα σε αυτή τη χώρα με την έντονη θρησκευτική παράδοση, οπότε είμαι χριστιανός. Όμως βρισκόμαστε στο 2018 και έχω τις δικές μου αναζητήσεις και ερωτηματικά για τη σχέση μου με το θείο. Σίγουρα όμως πιστεύω σε κάτι ανώτερο.
Έχεις ακούσει για την κατάρα που κυνηγάει τους ηθοποιούς που υποδύθηκαν τον Χριστό;
Έχω γνωρίσει ανθρώπους που το έχουν κάνει. Ο Steve Balsamo, για παράδειγμα, είναι γνωστός μου και επίσης έχει παίξει τον Χριστό στο Jesus Christ Superstar. Δεν τρελάθηκε, ούτε τον χτύπησε κεραυνός, ο άνθρωπος είναι μια χαρά. Ζει στην Ουαλία με τη γυναίκα του και περνάει τέλεια.
Πες μου λίγα λόγια για τη ζωή σου. Πώς αποφάσισες να γίνεις ηθοποιός;
Μεγάλωσα στη Νέα Σμύρνη και πήγα σχολείο στη Λεόντειο. Ήθελα πάντα να γίνω ηθοποιός και ήταν σαn να μην υπήρχε ποτέ κάτι άλλο. Στο σχολείο οι άλλοι είχαν τα διαβάσματά τους, εγώ μονίμως ήμουν σε κάποια πρόβα. Οι γονείς μου ήταν πάντα υποστηρικτικοί στην απόφασή μου αλλά είχαν την ανησυχία να μορφωθώ. Οπότε πήγα για τέσσερα χρόνια στο Ναύπλιο, στη σχολή Θεατρολογίας της Πελοποννήσου.
Αλήθεια, πώς προέκυψε το όνομα Αιμιλιανός; Ακούγεται καλλιτεχνικό.
Το αστείο είναι ότι έχω βαφτιστεί Ίων-Αιμιλιανός. Ο μπαμπάς μου έχει αγάπη για την αρχαία Ελλάδα και δεν ήθελε απλώς να έχω το όνομα της γιαγιάς Αιμιλίας. Θα μπορούσα να χρησιμοποιώ ολόκληρο το όνομα Ίων Αιμιλιανός, αλλά φαντάζεσαι τι κράξιμο θα είχα φάει που όλοι θα νόμιζαν ότι είναι καλλιτεχνικό;. Στο δε εξωτερικό ήδη υπήρχε τεράστιο θέμα με το Emilianos. Τους άρεσε πολύ αλλά οι περισσότεροι με έλεγαν απλώς Em.
Για δύο χρόνια ζούσες στην Αγγλία και ήσουν πρωταγωνιστής στο musical Joseph and the Amazing Technicolor Dreamcoat. Γιατί γύρισες και γιατί δήλωσες ότι το απομυθοποίησες;
Σίγουρα σε οργανωτικό επίπεδο όλα λειτουργούν με έναν πιο σωστό τρόπο, αλλά καλλιτεχνικά μου έλειψαν πολλά πράγματα. Εκεί δεν υπάρχει δημιουργική διαδικασία, είσαι ένα στρατιωτάκι που απλώς εκτελεί. Αυτό ευνουχίζει την τέχνη και καταντάει να γίνεται κρεοπωλείο. Στην Ελλάδα όλοι συμμετέχουν στη δημιουργική διαδικασία και έτσι θα έπρεπε να είναι. Από την Αγγλία όμως γύρισα γιατί μου έγιναν κάποιες προτάσεις εδώ και τις προτίμησα. Ο ατζέντης υπάρχει ακόμα εκεί και μπορώ να πάω ανά πάσαν στιγμήν.
Τα χρήματα δεν ήταν κίνητρο για να συνεχίσεις;
Βγαίνει μία η άλλη. Πληρώνεσαι τα τετραπλάσια, αλλά πληρώνεις και τα τετραπλάσια για να ζήσεις.
Σε γνωρίσαμε από τις Καμπάνες του Edelweiss. Είσαι η ανακάλυψη του Νίκου Καρβέλα και της Άννας Βίσση;
Ο Νίκος συνηθίζει να λέει «εγώ τον βρήκα» αλλά το λέει χαριτολογώντας. Τον παραδέχομαι που είχε τότε τα κότσια να πάρει στην παράσταση κάποιον άγνωστο. Δεν τον ένοιαζε τι είναι και ποιος είναι. Ήθελε απλώς να φέρει εις πέρας αυτό που είχε στο μυαλό του.
Ακόμα και σήμερα τα πρώτα, αποτελέσματα στο google εμφανίζουν τα δημοσιεύματα που σε παρουσιάζουν ως σχέση της Άννας Βίσση. Είναι κάτι που σε ενοχλεί;
Δεν με ενοχλεί. Περιμέναμε ότι θα συνέβαινε κάτι τέτο
ιο. Εδώ υπάρχουν άνθρωποι που με γνωρίζουν και μου λένε «ρε συ, να σου πω, πώς ήταν η Άννα Βίσση;». Είναι αστείο. Άντε τώρα να εξηγήσεις. Είναι τρομερό πώς είναι τα πράγματα από μέσα και πώς τα αντιλαμβάνεται ο κόσμος που απλώς διαβάζει μια φυλλάδα. Τι να πεις και τι να εξηγήσεις; Αλλά έχουν την πλάκα τους όλα αυτά.
Σήμερα έχετε επαφές;
Έχει έρθει σε ό,τι έχω κάνει και πηγαίνω πολύ συχνά στο Hotel Ερμού. Την Άννα και τον Νίκο τους έχω στην καρδιά μου.
Δίνεις την αίσθηση ότι είσαι επιλεκτικός στις δουλειές σου. Σε σαπουνόπερα θα έπαιζες;
Όλοι μας είμαστε επιλεκτικοί. Αυτό που θα ήθελα για τον εαυτό μου συνήθως δεν συμβαδίζει με μία σαπουνόπερα και δεν είναι ο τρόπος που εκφράζομαι καλύτερα. Όχι ότι έχω πρόβλημα με τις σαπουνόπερες. Κατά πάσαν πιθανότητα θα ήμουν κακός, γιατί δεν θα ήξερα πώς να το διαχειριστώ.
Σου έχουν προτείνει να πας σε talent shows;
Μου είχαν πει να πάω στο X-Factor και το The Voice της Αγγλίας. Δεν οραματίζομαι τον εαυτό μου σε όλο αυτό.
Έχεις παίξει σε παράσταση που να έχεις αισθανθεί ότι είναι έντονος ο ανταγωνισμός; Να υπάρχει κόντρα για την ατάκα και για το ποιος θα βγει μπροστά;
Το έχω αισθανθεί και νιώθω άσχημα, γιατί πιστεύω ότι ο σκηνοθέτης είναι αυτός που πρέπει να ορίζει τα πράγματα. Εγώ είμαι ένας άνθρωπος που δεν πολυπιστεύει σε αυτά. Ψιλοχέστηκα, να σου πω την αλήθεια. Απλώς νιώθω τελείως μαλάκας όταν κινδυνεύει να υποτιμηθεί η δουλειά μου και πρέπει να την υπερασπιστώ. Όταν όμως βλέπεις ότι ο άλλος πωρωμένα θα τρέξει γιατί θέλει να βγει πρώτος, αναγκάζεσαι να μπεις κι εσύ σε τέτοιες καταστάσεις. Γενικά, όσο επικίνδυνο είναι να σε πουν μαλάκα επειδή θες να είσαι μπροστά, άλλο τόσο επικίνδυνο είναι να σε πουν μαλάκα αν δεν υπερασπίζεσαι τον εαυτό σου και αφήνεις τους άλλους να σε καβαλάνε. Οπότε πρέπει να βάζεις τα όριά σου.
Fact
Υπήρξε μεταλάς, αλλά έχει πετάξει και γαρίφαλο στον Βέρτη.
Διάβασε όλη τη συνέντευξη στο Down Town που κυκλοφορεί κάθε Πέμπτη στα περίπτερα.