Το DownTown είναι πλέον μηνιαίο και κυκλοφορεί με την εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ Σαββατοκύριακο. Για το πρώτο τεύχος του ανανεωμένου DT, ο Στέφανος Τσιτσιπάς φωτογραφήθηκε στο Μαιάμι και συγκεκριμένα στο Wynwood Walls, σε έναν χώρο όπου παρουσιάζονται τα πιο ιδιαίτερα graffiti από street artists όλου του κόσμου. Location δικής του επιλογής, όπως και οι τελικές λήψεις, αφού ο ίδιος τις έκανε edit ανάμεσα σε προπονήσεις και τουρνουά.
Στέφανε, διαβάσαμε ότι θα παίξεις τον Σεπτέμβριο στην Ελλάδα, στο Davis Cup. Σου λείπει η Ελλάδα;
Θα έρθω. Μου λείπει πολύ η Ελλάδα, μου λείπουν το σπίτι μου, η οικογένειά μου, οι φίλοι μου. Τα πάντα. Τελευταία φορά που ήρθα ήταν Δεκέμβριος, πριν φύγω για διακοπές στην Κύπρο.
Θα γνωρίζεις ότι το να κυκλοφορείς στους δρόμους της Ελλάδας δεν θα είναι πια το ίδιο.
Θα προσπαθήσω να βρω τρόπους για να το αποφύγω λίγο αυτό.
Πότε πίστεψες ότι πραγματικά μπορείς να μπεις στο top 10 της παγκόσμιας κατάταξης;
Από την αρχή της χρονιάς ήμουν πολύ κοντά στη δεκάδα, και συγκεκριμένα στο νούμερο 16, αν δεν κάνω λάθος. Ήξερα, λοιπόν, πως αν καταφέρω να πάω πολύ καλά σε 2-3 τουρνουά θα έκανα το ντεμπούτο μου στο Τop 10. Το μόνο που χρειαζόταν ήταν συγκέντρωση και θέληση. Στο αυστραλιανό τουρνουά ήμουν τόσο χαλαρός που για κάποιον λόγο μου βγήκε σε κάτι πολύ καλό, καλύτερο απ’ όσο περίμενα.
Αλήθεια, πώς το γιόρτασες;
Δεν έκανα κάτι ιδιαίτερο. Είχα ένα καλό τουρνουά, αλλά έχω μεγαλύτερους στόχους και προσδοκίες για το μέλλον. Ήταν πολύ καλή η εμπειρία που είχα από το αυστραλιανό τουρνουά, όμως, δεν είναι το τέλος. Είναι μόνο η αρχή. Οπότε έχω σκοπό να το γιορτάσω περισσότερο στο μέλλον, αν τα πάω ακόμα καλύτερα.
Κάνεις όνειρα για να φτάσεις στο No1;
Βέβαια, κάθε μέρα σκέφτομαι ότι θα φτάσω στο No1. Όταν βρίσκεσαι σε μια τέτοια θέση, νιώθεις ότι έχεις μια μεγάλη ευκαιρία και ότι είσαι πολύ κοντά στην κορυφή. Οπότε, είναι κρίμα να μην αξιοποιήσεις την ευκαιρία στο maximum.
Δεν είναι λίγο αγχωτική η σκέψη τού ότι πρέπει να κατακτήσεις την κορυφή;
Μπορεί να είναι λίγο αγχωτικό. Αλλά ξέρω τους παίκτες που είναι στο top 10 και αν καταφέρω να είμαι κοντά τους, να παλεύω και να τους κοντράρω στα ίσια, κάποια στιγμή θα φύγουν. Αν βρεθώ καλύτερα βαθμολογικά, θα μπορώ να πάρω τη θέση τους.
Πώς διαχειρίζεσαι την αποτυχία;
Δεν είναι κάθε μέρα καλή, εκτός κι αν είσαι ο τέλειος τενίστας που παίζει το απόλυτο τένις. Εγώ διαχειρίζομαι την αποτυχία κάθε εβδομάδα, οπότε είμαι προετοιμασμένος. Κάθε εβδομάδα αποτυγχάνω, χάνω, μαθαίνω και συνεχίζω τον δρόμο μου. Αυτό που οφείλω να κάνω είναι να μετατρέψω την αποτυχία σε κάτι που θα με βοηθήσει στο μέλλον. Υπάρχουν, βέβαια, φορές που είναι δύσκολο να το διαχειριστώ, αλλά στο τέλος της ημέρας είναι μέρος της δουλειάς μου, μέρος της εξέλιξής μου ως παίκτη.
Επιτρέπεις στον εαυτό σου να στενοχωρηθεί;
Όταν βγαίνω στον αγώνα, λέω πάντα στον εαυτό μου πως «ό,τι και να γίνει εσύ θα πρέπει να δώσεις όλη σου την ψυχή». Η μαχητικότητά σου πρέπει να φανεί στο φουλ. Μικρός, είχα αμφιβολίες για πράγματα που έκανα σε συγκεκριμένα σημεία του αγώνα, αλλά μεγαλώνοντας είχα όλο και λιγότερες αμφιβολίες. Οπότε, παίρνω θετικά ό,τι και να κάνω στο γήπεδο μέχρι σήμερα.
Δεν έχεις νιώσει ποτέ να κόβονται τα γόνατά σου;
Όχι, δεν το έχω νιώσει ποτέ. Κατά την άποψή μου, το πιο δύσκολο σημείο ενός ματς είναι όταν είσαι πολύ κοντά με τον άλλον στο σκορ, σερβίρεις στον αντίπαλό σου και περιμένεις να πάρεις τον αγώνα. Είναι μάλλον η στιγμή που μπορεί να νιώσεις λίγο περισσότερη πίεση, λίγο πιο πολύ άγχος. Το άγχος, όμως, σε κάνει να είσαι πιο alert μέσα στο γήπεδο.
Αυτήν τη στιγμή, ένας ολόκληρος λαός έχει προσδοκίες από σένα, ενώ δεν θα είναι καθόλου περίεργο αν η επόμενη γενιά αρχίσει να παίζει τένις με μανία.
Εγώ απλώς ενθαρρύνω τη νεολαία να παίξει τένις. Μόνο χαρά είναι να βλέπω παιδιά να βγαίνουν έξω και να παίζουν τένις. Κάτι, βέβαια, που δεν ξέρει πολύς κόσμος είναι πόσο δύσκολος είναι ο πρωταθλητισμός και ιδιαίτερα στο τένις. Απαιτεί περισσότερες θυσίες σε σχέση με άλλα αθλήματα. Επιπλέον, το οικονομικό κομμάτι του πρωταθλητισμού είναι απαιτητικό και ήταν πολλές οι φορές που ήμουν κοντά στο να σταματήσω λόγω οικονομικών προβλημάτων. Θα ήταν, όμως, μεγάλη η χαρά μου να δω αθλητές να παίζουν τένις σε υψηλό επίπεδο, να τους ενθαρρύνω και να τους δίνω συμβουλές σε αυτόν τον δύσκολο δρόμο.
Τα καλά του τένις τα ξέρουμε. Υπάρχει δύσκολο κομμάτι; Για παράδειγμα, το γεγονός ότι δεν έχεις σταθερή βάση ή δεν έχεις πρόσβαση στους φίλους σου.
Νιώθω πολύ τυχερός που μπορώ να ταξιδεύω στον κόσμο, είναι πολύ ωραίο πράγμα. Μπορεί να είναι κουραστικό, επειδή είναι πολύ συχνά αυτά τα ταξίδια, αλλά είναι μια πολύ ωραία δουλειά.
Σου λείπει κάτι από την κλασική ζωή ενός 20άχρονου;
Το τένις το αγαπώ πολύ, αλλά αυτό που σκέφτομαι πολλές φορές είναι ότι, αν δεν έκανα πρωταθλητισμό, θα ήμουν πολύ πιο δημιουργικός σε αυτά που κάνω και στα χόμπι μου. Θα είχα περισσότερο χρόνο για τον εαυτό μου, για τους φίλους μου και για τη δημιουργία.
Κολλητούς έχεις από το σχολείο; Γιατί είναι γνωστό πως στο λύκειο έκανες home school.
Από το σχολείο, οι μόνοι φίλοι που είχα ήταν αυτοί που έπαιζαν τένις. Αλλά εκτός από αυτούς, δυστυχώς όχι.
Πώς είναι να γίνεσαι ξαφνικά διάσημος στα 20 σου;
Η προβολή είναι και αυτή μέρος της δουλειάς. Τόσο το τένις όσο και ο χαρακτήρας μου είναι κομμάτια της επιτυχίας. Φυσικά, όμως, υπάρχουν στιγμές που θα ήθελα να είχα την ιδιωτικότητά μου.
Βίωσες κάποιο ακραίο περιστατικό λατρείας;
Θυμάμαι έναν fan ο οποίος ήρθε να μου ζητήσει αυτόγραφο και μου είπε ότι θα το κάνει τατουάζ στο χέρι. Με τρόμαξε λίγο, δεν συμφώνησα με αυτήν τη σκέψη και του το είπα. Αν και πρόσφατα, στην California, ήρθε μια κυρία γύρω στα 70 που είχε πάνω της κάμποσα τατουάζ και μου έδειξε ότι ένα από αυτά ήταν η υπογραφή μου. Δεν ξέρω πώς τη βρήκε.
Συνέντευξη: Νάνσυ Φαφούτη
