Είναι διευθύνουσα σύμβουλος στο iMEdD, δηλαδή το Incubator for Media Education and Development, τον δημοσιογραφικό μη κερδοσκοπικό οργανισμό του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος. Η νέα ζωή τής Άννας Μπουσδούκου εξελίσσεται στο κέντρο της Αθήνας. Φαίνεται dream job. Είναι; Η ίδια μοιάζει πολύ ικανοποιημένη από την απόφασή της να σταματήσει όλα όσα έκανε πριν από έναν χρόνο. Στην ουσία, είχε πετύχει αυτά που σχεδόν όλοι οι συνάδελφοί της θα ήθελαν και έβαλε ξαφνικά μια τελεία. Προφανώς, δεν ήταν εύκολη υπόθεση, αλλά λέει ότι της βγήκε σε καλό. Είναι μια new generation δημοσιογράφος, μια new generation διευθύντρια, ένας κανονικός άνθρωπος που βλέπει τα πράγματα στις κανονικές τους διαστάσεις και ζει τη ζωή που η ίδια έχει επιλέξει.
Πώς είναι η ζωή σου σήμερα;
Βασικά, πάρα πολύ ωραία.
Αν κάποιος, που δεν σε γνωρίζει, σε ρωτήσει με τι ασχολείσαι, τι θα απαντήσεις;
Κομπλάρω, γιατί δεν μου την έχουν κάνει ξανά αυτή την ερώτηση. Δημοσιογράφος είμαι, δεν θα μπορούσα να συνεχίσω ως κάτι άλλο. Πριν από περίπου τρία χρόνια, ξεκίνησε η συνεργασία μου με το Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος, όπου εκεί έχω τη θέση της συμβούλου σε δωρεές σχετικές με τη δημοσιογραφία. Το Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος είναι ένα διεθνές ίδρυμα, το οποίο δραστηριοποιείται σε όλη την γκάμα της κοινωνίας, οπότε πριν από λίγα χρόνια μπήκε στο μικροσκόπιο ο τομέας της δημοσιογραφίας. Κατά κανόνα, το Ίδρυμα κάνει διεθνώς δωρεές, με προσανατολισμό στο να υπάρχει μια επιμόρφωση πίσω από καθετί. Ασχολούμαι με πολλά και διάφορα διεθνή δημοσιογραφικά projects, είτε μεγάλων ειδησεογραφικών μέσων είτε γνωστών πανεπιστημίων δημοσιογραφίας. Κάπως έτσι, με τον συνάδερφο Στρατή Τριλίκη, δημιουργήσαμε το iMEdD, που είναι ένας μη κερδοσκοπικός οργανισμός για δημοσιογράφους. Δεν είμαστε εργαστήρι ή σχολή δημοσιογραφίας, ούτε μέσο ενημέρωσης. Είμαστε κάτι που έχει τον δικό του χαρακτήρα και απευθύνεται με διάφορα projects σε επαγγελματίες δημοσιογράφους. Τους δίνουμε την ευκαιρία να αναπτύξουν τις ιδέες τους, τους βοηθάμε να υλοποιήσουν τους στόχους τους, τις έρευνές τους. Τους δίνουμε εφαρμογές, τα εργαλεία που χρειάζονται. Ευχαριστώ ειλικρινά τους ανθρώπους του Ιδρύματος για την εμπιστοσύνη που μου δείχνουν.
Πιο συγκεκριμένα, εσένα ποιος είναι ακριβώς ο ρόλος σου εδώ;
Είμαι διευθύνουσα σύμβουλος.
Γιατί δεν θες να το λες ξεκάθαρα;
Nτρέπομαι λίγο. Γενικά, δεν τα πάω καλά με τους τίτλους. Τους απεχθάνομαι και τους σιχαίνομαι.
Γιατί; Σε φοβίζει η ευθύνη του τίτλου ή το θεωρείς λίγο ξιπασμένο;
Δεν μου αρέσουν οι τίτλοι. Τι θα πει «τίτλος»; Δηλαδή, εάν χρειαστεί, που έχει χρειαστεί, να σκουπίσω στο γραφείο, θα σκουπίσω. Και αν, για παράδειγμα, μπει μέσα σε ένα meeting ένας συνάδερφος που είναι υπεύθυνος να οργανώνει το γραφείο και του έρθει μια ιδέα, θα την πει και θα την ακούσουμε. Καθένας μας έχει το αντικείμενό του, αλλά όλοι οι κρίκοι θα πρέπει στο τέλος να ενώνονται. Είμαστε μια ομάδα που δεν φοβάται να τα κάνει όλα.
Πώς προέκυψε η συνεργασία με το Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος; Γιατί επέλεξαν εσένα;
Προέκυψε περίπου πριν από τρία χρόνια, έτσι ξαφνικά. Δεν είχα καμία επαφή. Δεν γνώριζα ούτε έναν άνθρωπο εκεί πέρα και αυτό είναι περίεργο για δημοσιογράφο. Ούτε από τα γραφείου Τύπου ούτε από τα γραφεία Επικοινωνίας. Ήμουν διακοπές στην Τήνο, σε μια παραλία εντελώς απομονωμένη, και ξαφνικά χτύπησε το κινητό μου. Υπήρξε μια επαφή ώστε να βρεθούμε, να βάλω κάτω ιδέες και να δούμε με ποιον τρόπο θα μπορούσε να αρχίσει να ενισχύεται η ήδη υπάρχουσα κατάρτιση των δημοσιογράφων στα προγράμματα του Ιδρύματος.
Όλο αυτό παράλληλα με τη δουλειά σου στον ΣΚΑΪ;
Ναι, το έκανα παράλληλα.
Πόσα χρόνια ήσουν στον ΣΚΑΪ;
13 χρόνια, από φοιτήτρια.
Και στις διακοπές αποφασίζεις έτσι απλά να σταματήσεις όλο αυτό που είχες χτίσει εκεί; Ήταν τόσο εύκολο;
Καλά τώρα, δεν υπάρχει απάντηση στο τόσο εύκολα ή τόσο δύσκολα. Επίσης, η χρονική διάρκεια που θα χρειαστεί για τη λήψη μιας απόφασης δεν χαρακτηρίζει και την απόφαση. Νομίζω ότι όταν ωριμάζουν μέσα σου τα πράγματα, μπορεί να πάρεις μια στιγμιαία απόφαση, η οποία όμως τελικά είναι πολύ ώριμη.
Σε ρωτάω γιατί έκανες κάτι που πολλοί συνάδερφοί σου θα ήθελαν. Είχες μια πετυχημένη πρωινή εκπομπή, υψηλά νούμερα, καθημερινή παρουσία στην τηλεόραση με ό,τι αυτό μπορεί να σημαίνει. Και απλώς έκλεισες την πόρτα.
Και ήταν και πάρα πολύ ωραίο όλο αυτό, και ήμουν και πάρα πολύ ευγνώμων, αντίστοιχα. Συνολικά σε αυτά τα 13 χρόνια έμαθα πάρα πολλά πράγματα, γιατί πέρασα από πάρα πολλά πόστα. Από το ραδιόφωνο στο ρεπορτάζ, μετά στη συμπαρουσίαση, στην παρουσίαση του νυχτερινού δελτίου, μετά στη δική μου εκπομπή. Όλη αυτή η πορεία είναι πάρα πολύ συμπυκνωμένη γνώση και είμαι πραγματικά τυχερή, γιατί δεν είναι δεδομένο ότι θα σου συμβεί. Αλλά δεν ήταν ποτέ αυτοσκοπός μου η τηλεόραση. Δεν ήταν ποτέ αυτοσκοπός μου η παρουσίαση. Ήταν κάτι, όμως, το οποίο μου ήρθε, ήταν κάτι το οποίο το ευχαριστήθηκα, ήταν κάτι το οποίο το έζησα, ήταν κάτι το οποίο με προβλημάτισε, ήταν κάτι το οποίο το ζύγισα και είναι κάτι το οποίο δεν φοβήθηκα ούτε όταν μου ήρθε, αλλά ούτε όταν το διέκοψα.
Δεν ψήθηκες ποτέ από το «παραμύθι» της τηλεόρασης; Δεν είχες τη ματαιοδοξία που έχουν οι περισσότεροι άνθρωποι που δουλεύουν μπροστά από τις κάμερες;
Όχι, δεν με καθόρισε ποτέ αυτό. Με τον ίδιο τρόπο σκέψης δούλευα, το ίδιο πάθος αναζητούσα και το ίδιο πάθος αναζητώ στη δουλειά. Τώρα πού θα βρεις το πάθος και τη δημιουργικότητα στη ζωή; εντάξει. Δεν είμαι η Άννα η παρουσιάστρια, είμαι η Άννα - Κύνθια, που είναι ολόκληρο το όνομά μου. Πρώτα απ’ όλα, έχω κάποιες αναζητήσεις, έχω έναν προσανατολισμό, ο οποίος μέσα στη ζωή αλλάζει όπως όλα. Δεν καταλαβαίνω γιατί κάτι θα πρέπει να μείνει μπετό και δεν μου αρέσει κιόλας αυτή η λογική. Δεν μου αρέσει και στους ανθρώπους γύρω μου, είναι βαρετό. Ενώ άλλαξαν πάρα πολλά, δεν άλλαξε κάτι στη ζωή μου. Με τον ίδιο τρόπο που έκανα φιλίες, κάνω. Με τον ίδιο τρόπο που έβγαινα, βγαίνω.
Περνούσες καλά στον ΣΚΑΪ;
Περνούσα καλά. Θέλω να πω, δηλαδή, ότι ήταν όπως ένας ζωντανός οργανισμός ή μια σχέση. Τα είχε όλα. Είχε και τα πάνω, είχε και τα κάτω, είχε και την ευχαρίστηση γι’ αυτό που κάνω, είχε και τις κακές στιγμές, τα είχε όλα. Κατ’ αρχάς, πέρασα καλά, με αρκετούς συναδέρφους μου έχω σχέσεις ακόμα και σήμερα - και είναι πια σχέσεις ζωής.
Και πότε ένιωσες ότι έκλεισε ο κύκλος;
Όταν έφυγα.
Υπήρξε κάτι συγκεκριμένο που σε έκανε να πεις «εδώ βάζω μια τελεία», εφόσον μέχρι τότε ήσουν παράλληλα και στο Ίδρυμα και στον σταθμό;
Η απόφασή μου να δοκιμάσω, παραμένοντας δημοσιογράφος, κάτι καινούργιο. Ήταν πολύ μεγάλη πρόκληση.
Και αν δεν υπήρχε αυτή η πρόταση, πάλι θα είχες παρατήσει, πιστεύεις, την τηλεόραση;
Δεν θέλω να λέω μεγάλες κουβέντες. Νιώθω τυχερή που μου δόθηκε πολύ νωρίς η ευκαιρία να έχω επιλογές. Εάν δεν υπήρχε αυτή η πρόταση, γνωρίζοντας τον εαυτό μου, θα σου πω ότι κάποια στιγμή θα είχα αρχίσει να αναζητώ κάτι άλλο. Γιατί γενικά είμαι άνθρωπος που θέλει να είναι σε μια κινητικότητα, σε εγρήγορση. Δεν θα έκανα για πάντα τηλεόραση, όχι.
Όταν πήρες την απόφαση να τ’ αλλάξεις όλα, οι δικοί σου τι σου είπαν; Ο άντρας σου, που είναι και αυτός δημοσιογράφος;
Ειδικά οι δικοί μου άνθρωποι ξέρουν ότι όταν παίρνω μια απόφαση, την έχω πάρει. Υπήρξε σαφώς κόσμος που απόρησε λιγότερο ή περισσότερο. Είμαι πολύ ικανοποιημένη με τα πράγματα που κάνω σήμερα στη ζωή μου και θέλω να αφοσιωθώ σε αυτά.
Συνέντευξη: Τάσος Μπιμπισίδης
Φωτοφράφιση: Κωνσταντίνος Τζέμης
Διαβάστε περισσότερα στο DownTown που κυκλοφορεί.