Κάποιοι λένε ότι πλήρωσε την επιλογή του να είναι υποψήφιος με τη Ν.Δ. στις τελευταίες εθνικές εκλογές, ύστερα από μια πολυτάραχη πολιτική διαδρομή. Ξεκίνησε από τον Ρήγα Φεραίο και το ΚΚΕ Εσωτερικού, ακολούθησαν η Ε.ΑΡ. (Ελληνική Αριστερά), ο Συνασπισμός, η ΔΗΜΑΡ και το Ποτάμι, για να φτάσει σήμερα στον Κυριάκο Μητσοτάκη. Ο ίδιος επιμένει πως «έπειτα από τεσσεράμισι χρόνια στην εντατική και σε κώμα, η χώρα έχει την ευκαιρία να σωθεί» και κάνει την αυτοκριτική του για την αποτυχία του να εκλεγεί βουλευτής με τη Ν.Δ. Δεν στάζει μέλι για τον Αλέξη Τσίπρα και για τον ΣΥΡΙΖΑ, που χαρακτηρίζει «Τσύπριζα», ενώ αποκαλύπτει πώς περνά τον ελεύθερο χρόνο του, καθώς και άγνωστες πτυχές του χαρακτήρα του.
Πιστεύεις ότι θα είναι ο Κυριάκος Μητσοτάκης ένας καλός πρωθυπουργός;
Ναι. Θα είναι ένας πάρα πολύ καλός πρωθυπουργός. Πιστεύω ότι μπορεί να γράψει ιστορία. Να κάνει αυτό που δεν κατάφερε να κάνει ο πατέρας του, γιατί δεν τον άφησαν, τον έριξαν τότε. Ο Μητσοτάκης το έχει. Ξέρει τι πρέπει να κάνει, έχει τους συνεργάτες και η πρώτη εκτίμηση για τη σύνθεση της κυβέρνησης είναι εξαιρετική.
Θα τον αφήσουν οι δικοί του στη Ν.Δ. όμως;
Μα το είχε πει ότι δεν θα είναι μια αμιγώς νεοδημοκρατική κυβέρνηση. Όλοι όσοι συμμετέχουμε προς τον εορτασμό, όπως έλεγε ο Σαββόπουλος, πρέπει να φτάσουμε κάποια στιγμή στον καταραμένο εορτασμό. Να γιορτάσουμε την κανονικότητα. Η χώρα αυτή είναι μια σοβιετικού τύπου Σομαλία που ανήκει στην Ευρώπη γεωγραφικά. Όταν γίνεται κάτι σοβαρό στον πυρήνα της Ευρώπης, εμείς κρατάμε ομπρέλα. Ή όταν πέφτει χρήμα, εμείς το τρώμε. Είτε οι λίγοι πολλά είτε οι πολλοί από λίγα.
Στάσου, αυτό δεν έλεγε και ο Τσίπρας στις εκλογές;
Είναι ο ίδιος που το εφάρμοσε και μας είπε έπειτα από τεσσεράμισι χρόνια ότι ανακάλυψε πως ήρθε η ώρα των πολλών. Δηλαδή έως τώρα τι ώρα ήταν; Του κότερου; Είπαμε να τρώμε σανό, αλλά όχι όλα τα δεμάτια.
Τι έκανε λάθος λοιπόν ο Τσίπρας;
Όλα ήταν λάθος. Ξεκίνησαν από ψέματα και δημαγωγία και με έναν τρομερό λαϊκισμό, που ήταν εκτός κάθε λογικής, όπως ήταν όλα τα συνθήματά του και ο τρόπος με τον οποίο λειτουργούσε. Όταν λες «Ή εμείς ή αυτοί», «Τελειώστε τους, για να μη μας τελειώσουν», «Ήρθε η ώρα των πολλών» και κάτι τέτοιες αρλούμπες, δείχνεις πραγματικά τον τρόπο που σκέφτεσαι. Σαν ένας τύπος Μαδούρο που δεν μπορεί εύκολα να περάσει εδώ, επειδή είμαστε στην Ευρώπη. Δεν ήταν καν κυβέρνηση πλειοψηφίας. Αν δεν είχε το δεκανίκι του Καμμένου και των ψεκασμένων, δεν θα ήταν ποτέ πρωθυπουργός, είχε 145 βουλευτές. Καθάρισε τον Καμμένο, τον Κοτζιά, τον Βαρουφάκη, την Κωνσταντοπούλου, τον Λαφαζάνη, τον Στρατούλη. Τη δική του ομάδα, το «Τσιπροτεχνείο», που τους ξέρω από μικρά παιδιά. Διασώθηκαν μόνο ο Παππάς και ο Τζανακόπουλος. Ο Σακελλαρίδης, ο Κορωνάκης, ο Καρίτζης, ο Αλέξανδρος Μπίστης, δεκάδες ονόματα ανθρώπων που ήταν δίπλα του εξαφανίστηκαν. Είναι «Νυν υπέρ πάντων εγώ» ο Τσίπρας.
Ναι, αλλά πήρε 31,5% στις εκλογές.
Είναι πολύ μεγάλο ποσοστό. Νομίζω ότι αξιοποιήθηκαν μαζικά διάφορες ομάδες εκλογέων, ομάδες που τις είχε αξιοποιήσει παλαιότερα και ο Καμμένος, και μπήκε τον Σεπτέμβριο του 2015 στη Βουλή με εξαγορά ψηφοφόρων. Πέρα από αυτά όμως, το ποσοστό που πήρε ο Τσίπρας είναι εντυπωσιακά μεγάλο και δεν το πήρε ο ΣΥΡΙΖΑ. Το πήρε ο Τσίπρας. Γιατί δεν υπάρχει ΣΥΡΙΖΑ. Υπάρχει «Τσύπριζα». Η μόνη αξία αυτού του συνονθυλεύματος των πασοκο-κομμουνιστο-τροτσκιστών, όλο αυτό το «λίγο απ’ όλα» σε πακέτο, δεν είναι ΣΥΡΙΖΑ. Είναι Τσίπρας. Και το ξέρει και ο ίδιος και οι άνθρωποι που έχουν επενδύσει σε αυτόν.
Μα δεν έφτιαξε την Προοδευτική Συμμαχία;
Είναι ένα συνονθύλευμα που κάποια στιγμή θα διαλυθεί. Δεν είναι καθόλου χρήσιμο σε κανέναν, παρά μόνο σε κάποιους επιχειρηματίες και είναι προφανές ότι αυτοί είναι κάποιοι μεγαλόσχημοι.
Υπάρχει σήμερα Αριστερά - Δεξιά και διάκριση ανάμεσά τους;
Πολύ καιρό πριν έχει λήξει το Αριστερά - δεξιά. Είναι μια ανάμνηση, όχι πολιτική εφαρμογή στο σήμερα.
Έχεις δεχτεί κριτική όμως γι’ αυτό με αφορμή τις πολιτικές μετακινήσεις σου.
Όχι μόνο έχω δεχτεί αυτή την κριτική, αλλά την έχω ασκήσει κι εγώ στον εαυτό μου. Κατά καιρούς πίστευα ότι μπορούν να γίνουν πράγματα που είναι λάθος. Δεν ήμουν ποτέ φιλοσοβιετικός ούτε παραδοσιακός κομμουνιστής, αλλά πάντα αμφισβητίας και αντιδραστικός, ρεβιζιονιστής ή αναθεωρητής. Πάντα αυτού του φυράματος πουλημένο τομάρι ήμουν, δεξιούρα. Ξέρεις, οι δεξιοί φίλοι μου με λένε αριστερό και οι αριστεροί δεξιό. Άρα, καλά πάω.
Και τι δουλειά είχες στη Ν.Δ.; Δεν ήταν υπέρβαση για σένα;
Μπήκα στο ψηφοδέλτιο της Ν.Δ. ένα μήνα πριν από τις εκλογές, αλλά δεν ήταν υπέρβαση. Ήταν παρελκόμενο της λογικής και του τρόπου που σκεφτόμουν τα τελευταία 10 χρόνια. Είμαι ευρωπαϊστής και αντικρατιστής, οπαδός των μεταρρυθμίσεων και του εκσυγχρονισμού του κράτους. Στήριζα τις επιλογές του Μητσοτάκη το ’90-’93, τις επιλογές Σημίτη, ιδίως την πρώτη τετραετία. Είμαι οπαδός της ευρωζώνης και του ευρώ και πάντοτε απέναντι στις λυκοσυμμαχίες και στα συμφέροντα και αυτές τις βλακείες που έλεγαν διάφοροι αριστεροί και δεξιοί - γιατί τα λένε αυτά και δεξιοί, και φασίστες, και ακροδεξιοί που είναι το ίδιο αντιευρωπαίοι. Και έχουν όλοι τους ένα κοινό: θέλουν την Ευρώπη, αλλά τη θέλουν οι μεν με τον Στάλιν και οι δε με τον Χίτλερ, τον Μουσολίνι και τον Όρμπαν. Ή μ’ αυτόν τον καραγκιόζη τον ξανθομπάμπουρα που βγάλανε τώρα στην Αγγλία, διότι δεν κάνουμε μόνο εμείς μαλακίες. Κάνουν και οι άλλοι.
Τον Boris Johnson εννοείς;
Ναι. Και είναι τώρα ο Johnson με τον Trump σαν τα κοριτσάκια από τη Λάμψη του Kubrick. Είναι δύο ξανθά βαρεμένα. Σε μια εποχή που η πλειονότητα των Άγγλων προσπαθεί να διορθώσει τη μαλακία που έκανε, διότι ξέρουν ότι είναι λάθος το Brexit.
Εδώ, ήταν καλό που έμεινε εκτός Βουλής η Χρυσή Αυγή;
Δεν το συζητώ. Και πολύ έμεινε μέσα στη Βουλή και είναι τρομερό ένα ποσοστό 7%-8% που ψήφισε αυτό το πράγμα. Ένα νεοναζιστικό εγκληματικό μόρφωμα, μια εγκληματική οργάνωση.
Στο Ποτάμι γιατί «πνιγήκατε»;
Έγιναν πολύ σοβαρά λάθη, κυρίως από τον Σταύρο (Θεοδωράκη). Τα έχουμε συζητήσει και γι’ αυτό με διέγραψε και με απομάκρυνε από το Ποτάμι - γιατί το Ποτάμι δεν είναι κόμμα. Δεν έφυγα εγώ. Μου είπε ότι δεν έχουμε να πούμε τίποτα, ότι οι δρόμοι μας χωρίζουν και να φύγω. Στον διάδρομο μού το είπε. Ούτε καν συνεδρίασαν όργανα, τίποτα. Είναι μια ιδιοκτησία, ένα μαγαζί το Ποτάμι και έτσι το αντιλαμβάνεται ο Σταύρος. Λυπάμαι που έγινε αυτό, γιατί νόμιζα ότι θα προχωρήσει αλλιώς. Και ήταν μεγάλη απογοήτευση και για πολλούς ανθρώπους, γιατί το Ποτάμι είχε πολύ καθαρές θέσεις, εκσυγχρονιστικές και μεταρρυθμιστικές, κινούμενο στον χώρο του Κέντρου. Δεν είχε αριστερές ιδεοληψίες ούτε δεξιές βλάβες. Είχαμε ψηφίσει στο συνέδριο ότι πρέπει να στηρίξουμε φιλοευρωπαϊκές λύσεις και είχαμε συζητήσει και αποφασίσει πράγματα για να συνεργαστεί το Ποτάμι με μια κυβέρνηση Ν.Δ. που δεν θα ήταν μόνο Ν.Δ. - όπως έχει προσληφθεί τώρα από την κυβέρνηση ο Μαυρωτάς. Παρ’ όλα αυτά, ο Σταύρος συνέχισε να συνδιαλέγεται με τον Τσίπρα και τον κάρφωσε ο Τσίπρας ότι είχαν ανοιχτούς διαύλους «με τον φίλο του τον Σταύρο» ή ότι, αν έφευγε ο Καμμένος, θα έμπαινε στην κυβέρνηση ο Θεοδωράκης.
Ναι, αλλά στο Ποτάμι σε κατηγορούν ότι είχες κλείσει προ πολλού συμφωνία με τη Ν.Δ.
Δεν είχα κλείσει τίποτα. Δεν εντάχθηκα ποτέ στην Κοινοβουλευτική Ομάδα της Ν.Δ. και αυτό το πλήρωσα. Δεν με ψήφισαν πολλοί Νεοδημοκράτες. Εγώ το είπα στον Κυριάκο πριν από τις ευρωεκλογές ότι θέλω να στηρίξω και μου είπε: «Γρηγόρη, θέλω να έρθεις μαζί μας», αλλά του απάντησα ότι δεν θα μπω στην Κοινοβουλευτική Ομάδα, εκτός αν με ψηφίσει ο κόσμος. Και τώρα, δεν είμαι μέλος της Ν.Δ. Ούτε μέλος του ΣΥΡΙΖΑ ήμουν. Ήμουν της ΔΗΜΑΡ ή του Ποταμιού, αλλά έκαναν και οι δύο αυτό που δεν ήθελα. Δεν άλλαζα εγώ, τα κόμματα άλλαζαν.
Γιατί λοιπόν Ν.Δ.;
Δεν το έκανα για να εκλεγώ, διότι δεν θεωρώ το βουλευτιλίκι επάγγελμα. Μακάρι όμως να είχα εκλεγεί. Στενοχωρήθηκα που δεν εκλέχθηκα και ξέρω γιατί δεν εκλέχτηκα. Είναι πολλοί λόγοι και αφορούν οι πιο πολλοί εμένα. Ήταν δικές μου παραλείψεις. Παράδειγμα: υπάρχει υποψήφιος που δεν μοιράζει σταυρωμένα ψηφοδέλτια; Είμαι εγώ ένας, αν θες να τον γνωρίσεις. Πήρα 20.000 ψηφοδέλτια και τα μοίρασα ασταύρωτα, εκτός από ένα μικρό πακετάκι που μου ζήτησε ένας φίλος μου για κάτι θείες του. Εγώ δεν είχα εκλογικά κέντρα και χορηγό επιχειρηματία, έναν ισχυρό οικονομικό παράγοντα να με χρηματοδοτήσει. Ξέρεις πόσοι βουλευτές έχουν έναν μπρούκλη, έναν Ροκφέλερ ή Μποδοσάκη -για να μη λέω φρέσκα ονόματα- ζάπλουτο που τα σκάει για να κάνουν μετά εργολαβίες και να του δώσουν ένα φιλέτο; Αν δεν χρησιμοποιήσεις αυτές τις παραδοσιακές προεκλογικές συνταγές, δεν είναι εύκολο να εκλεγείς. Για αυτό δεν εκλέχτηκα. Ξέρεις πόσο μου στοίχισε εμένα η προεκλογική εκστρατεία; 3.200 ευρώ.
Διακοπές θα κάνεις;
Δεν προβλέπονται. Δεν έχω ιδιαίτερη όρεξη. Έχω ακόμη μια στενοχώρια. Μου στοίχισε η μη εκλογή μου έπειτα από 12 χρόνια που ήμουν στη Βουλή και που θα συμμετείχα σε ένα κυβερνητικό εγχείρημα. Είμαι στενοχωρημένος. Ήθελα πολύ να είμαι σε αυτήν τη Βουλή της μεγάλης αλλαγής. Μου έχει στοιχίσει πάρα πολύ, δεν θέλω να πάω διακοπές.
Και πώς περνάς τον χρόνο σου;
Ακούω μουσική, βλέπω ντοκιμαντέρ και Netflix, διαβάζω ιστορίες πολιτικού περιεχομένου. Μπάλα δεν παίζω. Δεν βγάζω ημίχρονο, θα με πάρουν με φορείο, αλλά παρακολουθώ παιχνίδια στην τηλεόραση. Και στο γήπεδο πηγαίνω, αλλά όχι πολύ τακτικά, όπως παλαιότερα. Η ΑΕΚ με απογοήτευσε, ειδικά πέρσι που μπήκαμε στους ομίλους του Champions League και πήραμε 30 εκατ. ευρώ, αλλά δεν επενδύσαμε ούτε τα 10-15. Δεν πήραμε έναν παίκτη, ενώ είχαν φύγει πέντε κορυφαίοι 11άδας.
Ποια θεωρείς τη μεγαλύτερη αδυναμία σου;
Νομίζω ότι το μεγαλύτερο πρόβλημά μου είναι ότι πιστεύω κάποια πράγματα αφελώς. Ότι είναι πέντε άνθρωποι που μου λένε «πάμε όλοι μαζί» κι εγώ ενθουσιάζομαι, μου αρέσει πάρα πολύ αυτή η ιδέα, αλλά έπειτα από έναν χρόνο καταλαβαίνω ότι πρόκειται περί απάτης και ότι έφαγα παραμύθι. Τρώω εύκολα παραμύθι και αυτό είναι μεγάλο ελάττωμα και ισχύει και σε προσωπικές σχέσεις. Γοητεύομαι από μια συλλογικότητα, από μια κάβλα να κάνουμε πράγματα και μετά λέω: «Ρε μαλάκα, αυτός το έκανε όχι γιατί ήθελε να κάνει πράγματα, αλλά γιατί ήθελε να επενδύσει προσωπικά».
Συνέντευξη: Αιμίλιος Περδικάρης
Φωτογραφίες: Κοσμάς Κουμιανός
Διαβάστε περισσότερα στο DownTown που κυκλοφορεί.