Σταμάτης Φασουλής: Η υστερία δεν είναι χαρακτηριστικό μου

Ο σκηνοθέτης και πρωταγωνιστής της παράστασης «Ωνάσης - Τα θέλω όλα» μπαίνει στο πετσί του ρόλου καιμιλάει στο DT για την ιδέα και το καστ που θα δούμε στη σκηνή του Παλλάς.



Ενώ κάνουν πρόβες για την παράσταση της χρονιάς, ο Σταμάτης Φασουλής, η Δήμητρα Ματσούκα και η Κατερίνα Παπουτσάκη φωτογραφήθηκαν ως Αριστοτέλης Ωνάσης, Jackie Kennedy Onassis και Μαρία Κάλλας για το εξώφυλλο του DownTown Οκτωβρίου, που κυκλοφόρησε το Σάββατο 7 Σεπτεμβρίου μαζί με ΤΑ ΝΕΑ Σαββατοκύριακο.

 

 

Είναι βαρόμετρο επιτυχίας το πόσο θόρυβο κάνεις όταν ανακοινώνεις τη νέα σου δουλειά. Και ο Σταμάτης Φασουλής χτύπησε κόκκινο το καλοκαίρι ανακοινώνοντας ότι θα γράψει και θα σκηνοθετήσει την παράσταση Ωνάσης - Τα Θέλω Όλα, στο θέατρο Παλλάς, και κυρίως ότι θα κρατά τον πρωταγωνιστικό ρόλο. Τα σχόλια πολλά. Ο ίδιος μου εξηγεί: «Ούτε εγώ το περίμενα. Έψαχνα να βρω Ωνάση, πρέπει να σου πω. Συζήτησα με πολλούς ηθοποιούς. Άλλοι δεν το τολμούσαν, οι περισσότεροι ήταν πρωταγωνιστές αλλού και άλλοι είχαν κλείσει. Όταν ήρθαν οι δύο παραγωγοί, δηλαδή ο Γιάννης Κεντ και ο Πάνος Κατσαρίδης, και με είδανε στον Συμβολαιογράφο, μου είπαν: “Δεν καταλαβαίνουμε, γιατί δεν παίζεις εσύ τον Ωνάση;”. Φοβήθηκα πάρα πολύ, τους είπα: “Δεν γίνεται, θέλει άλλης γκάμας ηθοποιό” και άλλα επιχειρήματα, αλλά δεν πτοήθηκαν. Μου είπαν: “Δεν νομίζουμε, σκέψου το!”. Έκανα ένα γκάλοπ. Ρώτησα δύο φίλες μου, την Ελένη Κούρκουλα και την Ελένη Ράντου, που μου είπαν: “Είσαι τρελός; Κάν’ το οπωσδήποτε”. Το φοβόμουν πολύ, για πολλούς λόγους. Όταν το αποφάσισα, ησύχασα κάπως. Ησύχασα τόσο ώστε να μην έχω τρακ, να έχω μόνο αγωνία. Και αυτό το συναίσθημα της αγωνίας το θέλω. Πάντα πρέπει να έχουμε αγωνία. Το τρακ το αποφεύγω. Όταν υπάρχει αγωνία, δημιουργούνται και ζωντανεύουν τα πάντα. Όταν έχεις τρακ, δηλαδή φόβο, μπλοκάρεις και κάνεις όλα τα λάθος πράγματα».

 

Ο Ωνάσης έχει να πει κάτι στην Ελλάδα του σήμερα ή θεωρείται πια φολκλόρ;

Θα είναι μια παράσταση για τον Ωνάση, για το θέμα «χρήμα», για το θέμα «δύναμη», για το θέμα «εγωισμός», για το θέμα «ύβρις», για το θέμα «κάθαρση». Είναι ένα πρόσωπο που διαθέτει τα πάντα, είναι ένας μύθος πια. Δεν θα ’θελα να είναι ούτε λίβελος ούτε αγιογραφία. Αλλά θέλω να εξηγήσω ή να βάλω τον θεατή να αναρωτηθεί για αυτό το φαινόμενο. Δεν είναι εύκολο. Υπήρχαν πλούσιοι, περισσότερο πλούσιοι από τον Ωνάση, οι οποίοι δεν έγιναν ποτέ μύθος, σύμβολο και σημείο αναφοράς όπως έγινε εκείνος. Τι είναι αυτό που του έδωσε τέτοιες διαστάσεις; Η προσωπικότητα; Η μοναξιά του; Η αγριάδα του; Η επιθετικότητά του; Και άλλοι ήταν έξυπνοι, και άλλοι ήταν πλούσιοι. Και πολλοί ήταν και πιο ωραίοι, αλλά αυτός είχε τις περισσότερες και πιο ωραίες γυναίκες του πλανήτη. Τι ήταν αυτό δηλαδή που μπόρεσε να τραβήξει έναν άνθρωπο πέρα από τη θέση του και τα λεφτά του; Ποια ήταν τα όνειρα για τα λεφτά του; Γιατί το έκανε;

 

Δεν πιστεύεις αυτό που έλεγε και ο Ωνάσης ότι «η εξουσία είναι το αφροδισιακό»;

Ναι, είναι, αλλά όχι πάντα. Και άλλοι είχαν εξουσία και περισσότερη από τον Ωνάση - δεν τους είδα και πολύ attractive. Θα προσπαθήσουμε να πλησιάσουμε τον Ωνάση απ’ όλες τις πλευρές. Ως εραστή, ως πατέρα, ως επιχειρηματία, ως προσωπικότητα, ως προβληματικό άνθρωπο, αν ήταν και πού. Τι σήμαινε γι’ αυτόν το «περνάω καλά» και με ποιους; Τον ενδιέφερε πολύ το όνομά του. Έδωσε πολλά λεφτά στην Jackie μόνο και μόνο για να αναφέρεται μετά τον θάνατό του και μέχρι τον δικό της ως Jackie Kennedy Onassis. Ακόμα και όταν οι Kennedy εναντιώθηκαν και είπαν ότι αυτό αποκλείεται, εκείνος έδωσε λίγα παραπάνω και η Jackie ενέδωσε. Και πάνω στο μνήμα της γράφει Jacqueline Bouvier Kennedy Onassis. Ήταν πολύ σημαντικό για εκείνον η υστεροφημία του, το ότι η πρώτη κυρία της Αμερικής θα φέρει το όνομά του.

 

Πώς κατέληξες στον συγκεκριμένο θίασο;

Την Κατερίνα Παπουτσάκη την επέλεξα γιατί τραγουδάει πολύ ωραία, και το πρόσωπό της μου θυμίζει την Κάλλας, ειδικά όταν είναι άβαφη. Επίσης, τη βρίσκω πολύ καλή ηθοποιό. Έχουμε συνεργαστεί μια φορά μαζί στην παράσταση Μαρινέλλα κάτω από δύσκολες συνθήκες - γιατί ήταν σε περιοδεία- και είχαμε τα καλύτερα αποτελέσματα. Η Δήμητρα, η οποία επίσης είναι καλή ηθοποιός, είναι ίδια η Jackie. Ξέρεις, έχουμε μια παρεξηγημένη εικόνα για το πώς συμπεριφερόταν η Jackie. Διαβάζοντας για εκείνη έναν ολόκληρο χειμώνα, ανασκεύασα πάρα πολλά πράγματα. Πρώτον, μίλαγε σαν τη Marilyn όταν ήταν με κόσμο. Νιαούριζε, ήταν υπερβολικά θηλυκή. Έβγαζε άλλη φωνή. Αντιθέτως, όταν ήταν με την αδερφή της, μίλαγε κανονικά. Ήταν μια απελευθερωμένη γυναίκα μέσα σε μια συντηρητική αλλά πάντα κομψή εικόνα. Τον Αγησίλαο Μικελάτο, που παίζει τον Ωνάση σε νεότερη ηλικία, τον είδα πέρσι με τον παραγωγό Γιάννη Κεντ στην παράσταση Ο Ήχος του Όπλου. Είπαμε και οι δύο: «Αυτός είναι πολύ καλός ηθοποιός, πρέπει να τον χρησιμοποιήσουμε κάπου». Όταν άρχισαν οι συζητήσεις για τον Ωνάση, αμέσως τον σκέφτηκα. Τον Δημήτρη Γκοτσόπουλο τον είχα πέρσι στις Μάγισσες της Σμύρνης και, όταν σκεφτόμουν ηθοποιό για τον Αλέξανδρο, τον γιο του Ωνάση, αμέσως μου ήρθε στο μυαλό γιατί μου τον θύμιζε πολύ.

 

Πώς στήνεις μια παράσταση με τόσο πολλούς ανθρώπους; Πώς τους διαχειρίζεσαι;

Με αγάπη. Νομίζω και αυτοί με αγαπάνε. Σαφώς, μπορεί να συμβεί και το αντίθετο. Αλλά είναι άνθρωποι που εγώ τους έχω επιλέξει στη δουλειά, οπότε ξεκινάμε τη συνεργασία με μια σοβαρή βάση εκτίμησης. Δεν παθαίνω υστερία. Ε, καλά, μπορεί να πάθω καμιά φορά. Μια στις τόσες, αλλά δεν είναι το χαρακτηριστικό μου. Ξέρω ότι, αν βάλω τις φωνές, περισσότερα προβλήματα θα δημιουργήσω παρά θα λύσω. Ύστερα, δεν έχω ανάγκη αυτοεπιβεβαίωσης. Κάποτε φώναζα, ο καημένος, στα πολύ νεαρά της καριέρας μου, από απελπισία μάλλον και ανασφάλεια. Ξέρεις, σκηνοθετώ από το ’75. Μετά το ’80, ηρέμησα.

 

Δεν έχεις άγχος;

Όχι, και ξέρεις γιατί; Κάνω διαφορετικά πράγματα ταυτόχρονα. Φέτος, ας πούμε, έχω και την επανάληψη του Τζάσμιν, που σκηνοθέτησα με την Ελένη Ράντου, και αυτό δεν αφήνει το μυαλό να πάθει εμμονή με κάτι. Όταν ασχολείσαι με πολλά πράγματα, δεν τα αντιμετωπίζεις με τρόμο, αλλά πολύ πρακτικά. Στο ένα μπορεί και να πάθεις άγχος. Με τα πολλά λες: «Εδώ θέλει μια οργάνωση», οπότε αντιμετωπίζεις το θέμα πολύ πιο ελεύθερα και σου βγαίνουν και πιο δημιουργικές ιδέες.

 

Συνέντευξη: Πάνος Ζόγκας

Φωτογραφίες: Κοσμάς Κουμιανός

Make-up: Aχιλλέας Χαρίτος για τις Θεατρικές Σκηνές

Hair Styling: Στέφανος Βασιλάκης

Styling: Λίλα Κουτσιουμάρη

Περούκες: KDG Hair Boutique (www.kdghair.gr)

Προσθετικά: Αλέξανδρος Λόγγος

Τεχνητά δόντια: Κωνσταντίνος Δέδες