Πέμπτη σήμερα, παραδοσιακά η ημέρα του σινεμά! Τι θα δούμε στις σκοτεινές αίθουσες;
Από τον Τάσο Κατρή Θεοδωρόπουλο
THE FRONT RUNNER
Ο ΥΠΟΨΗΦΙΟΣ
Η πολιτική κρίνεται στα tabloids
To 1988, o γερουσιαστής και υποψήφιος για πρόεδρος των Δημοκρατικών Gary Hart έχασε τη γη κάτω από τα πόδια του όταν βγήκε στη φόρα ότι απατά τη γυναίκα του. Μολονότι ικανός, όμορφος και γοητευτικός, ποτέ δεν είχε δώσει σημασία στη δύναμη του life style και των εξωφύλλων των περιοδικών, επιμένοντας να μιλάει μόνο για πολιτικά θέματα που σχετίζονταν με την καμπάνια του - και το πλήρωσε ακριβά. Αυτό και μόνο ήταν αρκετό για να ανοίξει την όρεξη των εφημερίδων προκειμένου να ανακαλύψουν τι συμβαίνει πίσω από τις κλειστές πόρτες και κάποιο πιθανό μικρό σκάνδαλο για το χρυσό αγόρι. Με το πού το βρήκαν, άρχισε η κατάρρευση σε μια κοινωνία που τελικά εμπιστεύεται περισσότερο την επιφάνεια και την ψευδο-ηθική από τα πολιτικά χαρίσματα και τις ηγετικές ικανότητες ενός ανθρώπου. Με έναν χαρισματικό Hugh Jackman στον πρωταγωνιστικό ρόλο, σε μία από τις καλύτερές του εμφανίσεις, ο Jason Reitman σκηνοθετεί με τέμπο και σχεδόν χορογραφεί τον αντίκτυπο του σκανδάλου και του χάους που ακολουθεί, στηριγμένος σε έξυπνους διαλόγους που, μαζί με την προσεγμένη παραγωγή, αναπαριστούν με αυθεντικότητα μια ολόκληρη εποχή και μια κατάσταση χωρίς απαραίτητα καλούς και κακούς, εφόσον όλοι ισορροπούν πάνω σε μια λεπτή γραμμή. Ένα πολιτικό και μιντιακό δράμα τού τότε, από το οποίο δεν φαίνεται να έχουν αλλάξει πολλά σήμερα, ειδικά όσον αφορά την ανθρωποφαγική διάθεση των Μedia και τα πολιτικά παιχνίδια.
ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: B (Στακάτοι διάλογοι, νευρώδης σκηνοθεσία, αλλά χάσιμο συναισθήματος)
THE GRINCH
Ο ΓΚΡΙΝΤΣ
Το απόλυτο κινούμενο σχέδιο των γιορτών
Συμπαθητική προσπάθεια μεταφοράς του κλασικού παιδικού βιβλίου του 1957, που έγραψε ο Dr. Seuss και πουλάει ακόμα και σήμερα, Πώς ο Γκριντς Έκλεψε τα Χριστούγεννα. Ωστόσο, δεν καταφέρνει, όπως και άλλες απόπειρες πριν από αυτήν την ταινία, να μεταδώσει όλη τη μαγεία ενός πολύ απλού παραμυθιού και προτιμά να την κάνουν πιο κομπλικέ, εφόσον το πρωτογενές υλικό εξαντλείται άνετα σε μισή ώρα σινεμά. Ένας πράσινος καλικάντζαρος με τα δικά του ψυχολογικά μένει στο βουνό, κοντά σε ένα χωριό, του οποίου οι κάτοικοι απολαμβάνουν τα Χριστούγεννα σαν παιδιά. Η καρδιά όμως του Γκριντς είναι παγωμένη και αποφασίζει να κλέψει όλα τα χριστουγεννιάτικα στολίδια και να μεταμορφωθεί σε Άγιο Βασίλη από την κόλαση. Όλα όσα θα ακολουθήσουν μετά το μπάχαλο που έχει δημιουργήσει, θα ζεστάνουν την ψυχή του και θα τον κάνουν να ξεχάσει τα άσχημα παιδικά του χρόνια που διαμόρφωσαν τη συμπεριφορά του. Οι προσθήκες στο μικρό αρχικό βιβλίο είναι έτσι και γιουβέτσι, με τους δημιουργούς να μην ξέρουν πώς να γεμίσουν τον έξτρα χρόνο, το γέλιο μένει λίγο μετέωρο και το animation, μολονότι γεμάτο χρώμα και κίνηση, δεν παύει να σου βγάζει μια Β’ Εθνική. Παρ’ όλα όσα έγραψα, δεν σημαίνει ότι δεν είναι μια ψυχαγωγική για τα πιτσιρίκια, απόλυτα χριστουγεννιάτικη, εμπειρία, που θα τη λατρέψουν - σίγουρα πολύ καλύτερη από την εκδοχή με τον Jim Carrey.
BAΘΜΟΛΟΓΙΑ: B (Σταμάτα την γκρίνια και παραδώσου στα Χριστούγεννα)
ΤΗΕ ΕΥΕS OF ORSON WELLES
ΤΟ ΒΛΕΜΜΑ ΤΟΥ ΟΡΣΟΝ ΓΟΥΕΛΣ
Πίσω από τα μάτια μιας ιδιοφυΐας υπάρχουν περισσότερα από όσα δείχνει ο φακός
Tι μπορεί να κάνει ένας ογκόλιθος του σινεμά όπως ο Orson Welles από τη στιγμή που η πρώτη του κιόλας ταινία, ο Πολίτης Κέιν, φιγουράρει ακόμα και σήμερα σε λίστες ως καλύτερη ταινία όλων των εποχών; Με τα studios να του πετσοκόβουν τις ταινίες και τον ίδιο, αλκοολικό και ξεπεσμένο πλέον στη δεκαετία του ’80, να δανείζει τη φωνή του ακόμα και για το καρτούν Transformers; Η ζωή, το ταμπεραμέντο του, τα πάθη, είναι το βλέμμα πίσω από το οποίο κανένας δεν μπορεί να δει - ούτε και με τις πολύ καλές προσπάθειες του ντοκιμαντερίστα και ιστορικού κινηματογράφου Mark Cousins, που προσπαθεί να μας φέρει πιο κοντά με το φαινόμενο Welles με μια ταινία σαν γράμμα αγάπης, η οποία τελικά καταλήγει σε ένα σινιέ μάθημα για σπουδαστές κινηματογράφου με ενδιαφέρουσες λεπτομέρειες και αρχεία και όχι σε μια αποκάλυψη όπως θα περιμέναμε. Παρ’ όλα αυτά, δεν παύουν να υπάρχουν εκπλήξεις από τα ντοκουμέντα που φέρνει στο φως ο Cousins, μια περίεργη οικειότητα που σου δημιουργεί με τον Welles και ένας μαγικός λαγός να πετάγεται από το καπέλο του ταχυδακτυλουργού στο σημείο πάθους του δημιουργού για το είδωλό του. Ίσως αυτό να προκύπτει από τις ρητορικές ερωτήσεις του Cousins για το είδωλό του, ίσως από το γεγονός ότι ο ίδιος δεν είναι ο Orson Welles, οπότε δεν μπορεί να μπει, όσο και να προσπαθεί, ερωτικά πίσω από το βλέμμα του. Ιδανικό για λάτρεις της ιστορίας του κινηματογράφου και σπουδαστές της τέχνης, μάλλον αδιάφορο για όλους τους άλλους.
ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: B (O Orson Welles ήταν πολύ περισσότερα)
The World is Yours
Ο Κόσμος σού Ανήκει
***Τραβάτε με κι ας κλαίω
Κωμωδία α λα γαλλικά, με ένα touch Ελλάδας. Ένας μικροαπατεώνας ονειρεύεται τη μεγάλη ζωή, αλλά η μίζερη οικονομική του πραγματικότητα δεν του το επιτρέπει. Οπότε, αποφασίζει να αναλάβει μια τελευταία βρομοδουλειά στην Ισπανία, που τον φέρνει αντιμέτωπο με τα ναρκωτικά, τους Illuminati και την ανυπόφορη μανούλα του. Με σκηνοθέτη τον γιο του Κώστα Γαβρά, Romain Gavras, στη δεύτερη κινηματογραφική του απόπειρα, έχει μεγαλύτερα ατού του την Isabelle Adjani και τον Vincent Cassel στους πρωταγωνιστικούς ρόλους. Ύπουλα έξυπνη και ξεκαρδιστικά αστεία, με καταιγιστικά gangs που δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτα από το Hollywood, θα σας χαρίσει μιάμιση ανέμελη ώρα, ακόμα κι αν δεν είστε φανατικοί θαυμαστές της γαλλικής γλώσσας.
SHOPLIFTERS
ΚΛΕΦΤΕΣ ΚΑΤΑΣΤΗΜΑΤΩΝ
Ο Χρυσός Φοίνικας του φετινού Φεστιβάλ Καννών…
…είναι ιαπωνικός και φέρνει την υπογραφή του Hirokazu Kore-Eda με τον οποίο δεν έχω ιδιαίτερα ασχοληθεί. Ίσως επειδή το στέκι του είναι αυτές οι μικρές ως θέαμα ταινίες που όμως ζεσταίνουν την καρδιά με τον ουμανισμό του σκηνοθέτη και κάτι τέτοια τα βαριέμαι (ειδικά στα ιαπωνικά), γιατί θέλω να δείχνω κακός και άγριος. Έλα όμως που εδώ αυτή η ποιητική απλότητα που μετατρέπει τα σκουπίδια και τις παραγκουπόλεις και όλους της γης τους ξεχασμένους σε αστέρια ενός χρησιμοποιημένου και τσαλακωμένου δέντρου Χριστουγέννων με άγγιξε. Ο Osamu με τον μικρό του γιο Shota μπαίνουν ένα βράδυ (από τα πολλά) σε ένα σούπερ μάρκετ για να κλέψουν τις προμήθειες που χρειάζονται. Στον δρόμο της επιστροφής, όπως κάθε χιονισμένο βράδυ, βλέπουν σε ένα μπαλκόνι την ίδια εικόνα: ένα μικρό τετράχρονο κορίτσι που οι γονείς του το αφήνουν έξω στο κρύο. Ο Osamu, πάντα αισιόδοξος, αποφασίζει να πάρει το κορίτσι στο σπίτι του, μολονότι δεν έχει καν τα απαραίτητα για να συντηρήσει τη γιαγιά, τη νύφη, τη γυναίκα και το παιδί του. Με τον καιρό, το κακοποιημένο με σημάδια στο σώμα του κορίτσι θα γίνει κανονικό μέλος της οικογένειας. Μιας οικογένειας κλεφτών και απατεώνων που κάνουν τα πάντα προκειμένου να επιζήσουν τίμια. Αντίφαση, ε; Εκεί βρίσκεται η μαγική πινελιά του Kore-Eda. Eκεί και στις μικρές λεπτομέρειες και παρατηρήσεις της κάμεράς του που είναι μια παλέτα συναισθημάτων. Δεν κρίνει, αλλά παρακολουθεί με αγάπη και κατανόηση, χωρίς ηθικολογία. Και είναι αυτή ακριβώς η διακριτική του στάση απέναντι στα δρώμενα που σε κάνει να αισθάνεσαι πως ό,τι κι αν συμβεί, υπάρχει κάπου κάτι στο οποίο ανήκεις, ακόμα κι όταν η ελπίδα προέρχεται από κλοπιμαία, ακόμα κι αν ζεις σε μια παράγκα, ακόμα κι αν ο νόμος σε κρίνει με ψυχρότητα παγετώνα.
ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ Α: (Θα σου κλέψουν την καρδιά)
A PRAYER BEFORE DAWN
ΠΡΟΣΕΥΧΗΣΟΥ ΠΡΙΝ ΠΕΘΑΝΕΙΣ
Της φυλακής τα σίδερα γέμισαν αίμα
Άγριο μπουνίδι Muay Thai μέσα στις φυλακές της Ταϊλάνδης βασισμένο στο αυτοβιογραφικό βιβλίο του πρώην μπόξερ και εθισμένου στα ναρκωτικά Billy Moore, σε μια ταινία χωρίς συμβιβασμούς στη βία, που ενώνει τα φιλμ πολεμικών τεχνών με τις ταινίες φυλακής. Μια μοναδική εμπειρία μακριά από το συνηθισμένο μπαμ μπουμ του είδους, που σε κάνει να αισθάνεσαι την μπουνιά στο στομάχι και το αίμα να σε φτύνει από την οθόνη. Με τη μουσική να σε αποπροσανατολίζει για καλό κινηματογραφικά σκοπό και τη φωτογραφία να παίζει υπέροχα παιχνίδια με το κλειστοφοβικό φόντο, η ταινία είναι μια πραγματική αποκάλυψη για όποιον θέλει την κινηματογραφική του ψυχαγωγία, «βρόμικα καθαρή» και εκτός ορίων, με το μαχαίρι στο κόκαλο και με πολεμική χορογραφία έξω από τα συνηθισμένα. Σκάσε και βλέπε, αλλά μην το δοκιμάσεις σπίτι σου.
ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ Α- (Δυνατή εμπειρία φτιαγμένη για να γίνει cult)
ΗELL FEST
TO ΠΑΡΚΟ ΤΟΥ ΤΡΟΜΟΥ
Κούνια μπέλα, σε σφάζω με τρέλα
Aν κρίνω από αυτά που διάβασα στις ξένες κριτικές που το χανταβουλιάζουν, μάλλον πρόκειται για μία ακόμα ταινία τρόμου πατημένη από το τρένο παλαιότερων (μη) εμπνεύσεων. Ένας μασκοφόρος serial killer μετατρέπει ένα λούνα παρκ σε προσωπική του φωλιά τρόμου, ξεκοιλιάζοντας νοματαίους οι οποίοι νομίζουν ότι αυτό είναι μέρος του show. Άντε και στα δικά μας οι ανύπαντρες.
ΚURSK
KURSK, H TΕΛΕΥΤΑΙΑ ΑΠΟΣΤΟΛΗ
Υποβρύχιο-κόλαση
O Thomas Vinterberg είναι κάτι σαν χαμαιλέοντας κοιτάζοντας τη φιλμογραφία του. Αυτήν τη φορά ασχολείται με την καταστροφή του ρωσικού υποβρυχίου Kursk, που έπειτα από μια ανατίναξη στις τορπίλες, έγινε όλο στάχτη και μπούλμπερη με μια μικρή ομάδα ανθρώπων να προσπαθούν να επιβιώσουν στα βάθη της θάλασσας μέχρι να έρθει η βοήθεια, που δεν θα έρθει και όλοι θα πεθάνουν. Εφόσον ξέρουμε το φινάλε, τι απομένει να αφηγηθούμε; Μία ώρα εξαιρετικά σκηνοθετημένης κλειστοφοβικής δράσης για τους μελλοθάνατους μέσα στα νερά, με πολύ δύσκολα γυρίσματα που σε πιάνουν και θες αέρα. Και άλλη μία ώρα για να διεξαχθούν τα απαραίτητα συμβούλια και να φωνάξουν οι γυναίκες των μελλοθάνατων, και τη Ρωσία να αρνείται την ξένη βοήθεια για λόγους γοήτρου, την ώρα που δεν μπορεί να κάνει τίποτα μόνη της γι’ αυτό. Όπως έγραψα, οι σκηνές μέσα στο γεμάτο νερά Kursk είναι συγκλονιστικά γυρισμένες. Οι εξηγήσεις όμως για την ουσιαστικά αδιαφορία του ρωσικού ναυτικού για τη διάσωση είναι πολύ λίγες και μοιάζουν σαν ένθετο κινούμενο σχέδιο, ενώ το μελό με τα παιδάκια που έχασαν τους μπαμπάδες τους είναι εντελώς περιττό. Το ηθικό λοιπόν δίλημμα που προκύπτει είναι το γιατί να γυριστεί αυτή η ταινία πάνω σε ένα αρκετά φρέσκο δράμα; Μήπως είναι λίγο εκμεταλλευτική η χρησιμοποίηση της τεχνικής του σκηνοθέτη προκειμένου να μας εντυπωσιάσει με τις ικανότητές του; Θα μου πεις, και ο Τιτανικός το ίδιο δεν έκανε ως ταινία; Όχι, αγάπη μου, γιατί εκεί υπήρχε story. Εδώ story, νόου.
ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: Γ+ (Yπάρχει ψωμί, αλλά μπάζει νερά)
MORTAL ENGINES
Η ταινία προγραμματίστηκε τελευταία στιγμή, χωρίς έγκαιρη δημοσιογραφική προβολή και αντιγράφω από το δελτίο Τύπου.
Πώς θα ήταν αν οι πόλεις κινούνταν πάνω σε τροχούς; Πώς θα είχε διαμορφωθεί ο πλανήτης αν οι μεγάλες πόλεις διαρκώς ταξίδευαν και προσπαθούσαν να καταβροχθίσουν η μια την άλλη; Αυτός ο δυστοπικός και αφιλόξενος κόσμος κυριαρχεί στην ταινία Mortal Engines. Με τη δράση τοποθετημένη χρονολογικά 1.700 χρόνια μετά την εποχή μας, ο κόσμος έχει πια καταστραφεί οικολογικά και τεχνολογικά εξαιτίας του λεγόμενου Εξηντάλεπτου Πολέμου, στον οποίον χρησιμοποιήθηκαν πυρηνικά όπλα και βιολογικές βόμβες που αφάνισαν ολόκληρες χώρες. Η ταινία βασίζεται στο πρώτο μυθιστόρημα του Άγγλου συγγραφέα Philip Reeve, το οποίο πυροδότησε τη φαντασία του σκηνοθέτη και παραγωγού εδώ Peter Jackson.