Γιατί η αρχαιότερη αθηναϊκή πιάτσα είναι και πάλι hot; Επιχειρήσεις που άντεξαν, νέες αφίξεις και άνθρωποι με ιδέες που κάνουν τη διαφορά.
ΑΠΟ ΤΗ ΓΕΩΡΓΙΑ ΔΡΑΚΑΚΗ
Μετρό Μοναστηράκι, Σαββατόβραδο και πυρετός. «Πάμε Ψυρρή;», λένε όλες και όλοι.
Προστατευμένη, αλλά και ανοιχτή στην Ερμού, στην Αθηνάς, στην Ευριπίδου και στη Σαρρή, η περιοχή του Ψυρρή είναι η πιο αρχαία και, αυτή τη στιγμή, η πιο σύγχρονη γειτονιά της Αθήνας. Κάτω από τα πόδια των περαστικών βρίσκονται αρχαίοι θησαυροί που δεν έχουν βρεθεί ακόμα, ενώ γύρω τους ανασαίνουν οι αστικές μέρες και νύχτες με το βουητό των συναντήσεων για καφέ, για δουλειά, για φαγητό, για διασκέδαση. Σε ύψος και σε σημεία που, καμιά φορά, τα μάτια τους δεν μπορούν να φτάσουν, μια open art gallery δίνει τον τόνο στο σκηνικό: graffities, ζωγραφιές, προσεγμένες ταμπέλες και μαρκίζες θεάτρων και μουσικών σκηνών, φωτάκια, ακόμα και ρούχα στα σκοινιά επιτηρούν τα ανθρώπινα καμώματα.
Εδώ είναι η γειτονιά που έδωσε καταφύγιο στους ανήσυχους καλλιτέχνες στις αρχές της νέας χιλιετίας, όταν το Κολωνάκι δεν μπορούσε να τους αγκαλιάσει ή και να τους αντέξει. Εδώ, στου Ψυρρή, άνοιξε το πρώτο hostel της Αθήνας, το Athens Style, για το οποίο συνεχίζουν όλες και όλοι να μιλούν μέχρι σήμερα. Εδώ υπάρχει ένα από τα πιο πολυφωτογραφημένα σημεία της πόλης, το Little Kook, με την παραμυθένια διακόσμησή του, πλάι στο ταπεινό από εικαστικής άποψης, πλην ανέκαθεν κορυφαίο από πάσης άλλης, Κουλούρι του Ψυρρή. Και τόσα άλλα. Εδώ.
Η Σαρρή με τα θέατρά της, η Πρωτογένους με τα καινοτόμα vibes της, η Αισχύλου με το φιλικό προς τους τουρίστες profile, η Αγίων Αναργύρων με τα σουβλάκια του Νικήτα -κι αυτό αρκεί-, αλλά και η Πλατεία Ηρώων με σήμα κατατεθέν της, πλέον, το Σερμπετόσπιτο της Νάνσυς, που έχει γλυκάνει και παχύνει τη μισή Αθήνα, προσελκύουν πλήθη επισκεπτών που καταλήγουν να γίνουν θαμώνες. Κάποιοι τολμούν να επιθυμήσουν να γίνουν και κάτοικοι, παραβλέποντας τις αντικειμενικές δυσκολίες που έχει επιφέρει η άνθηση του airbnb. Κλασικό και νέο συναντιούνται, αισθητικές ’30s και ’70s φλερτάρουν με τις ανάγκες τού σήμερα για πιο minimal αρχιτεκτονικές, βιομηχανικό ταμπεραμέντο και κλείσιμο ματιού σε ευρωπαϊκά και αμερικανικά πρότυπα διασκέδασης.
Το ανεβοκατέβασμα του Ψυρρή
Κομβική περιοχή του κέντρου, η γειτονιά των κουτσαβάκηδων, του Κυριάκου Πιττάκη και του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη ήταν από τις πρώτες που πεζοδρομήθηκαν στα τέλη της δεκαετίας του ’90. Τα πρώτα χρόνια της νέας χιλιετίας, με έξαρση την εποχή πριν και μετά τους Ολυμπιακούς, η περιοχή του Ψυρρή τράβηξε τους νέους της Αθήνας να φτιάξουν εκεί τα στέκια τους και να συμβάλουν στο να αφεθεί οριστικά στο παρελθόν η παραβατική και κακόφημη ιστορία του. Ρεμπέτικα, ρακόμελα, τραπέζια με φοιτητές ερωτευμένους και ξέφρενους, ροκάδικα, καλά clubs, φίνα ατελιέ, επιχειρηματική κίνηση και ευστροφία δημιούργησαν το πρώτο κύμα που σήκωσε ψηλά μες στην αθηναϊκή δύσκολη θάλασσα τη γειτονιά του Ψυρρή.
Το κύμα ξεφούσκωσε όταν οι επιχειρηματίες έσπευσαν να ενδιαφερθούν για το νεόκοπο στην αρένα της νυχτερινής διασκέδασης Γκάζι πριν από περίπου δώδεκα χρόνια. Η περιοχή που κάποτε φιλοξενούσε βιοτεχνίες και εργοστάσια αναδείχθηκε προσωρινή Μέκκα της urban ενδοαπόδρασης. Parties, «μαγαζάρες», celebrities των 5 Παρασκευών, νέες τάσεις στο street food, μαζική έλευση καλλιτεχνών και καλλιτεχνημάτων έκαναν τα φώτα να στραφούν από του χιλιοπερπατημένου Ψυρρή, στο απαστράπτον Γκάζι. Γρήγορα έπεσε η σκόνη του χρόνου και της υπερβολής και ο πάλαι ποτέ πρωταγωνιστής της νυχτερινής διασκέδασης, που έγινε πρόσκαιρα ξεχασμένος κομπάρσος στο αθηναϊκό τοπίο, επέστρεψε δυναμικά για να ξαναπάρει τα σκήπτρα που του αναλογούν. «Ψυρρή, και πάλι Ψυρρή», αναφώνησαν οι Αθηναίοι, με τον ίδιο τρόπο που το είπαν, ενδεχομένως, για την πλατεία Καρύτση και τα πέριξ της, που βίωσαν ανάλογο σκαμπανέβασμα.
Τα τελευταία τρία χρόνια, η γειτονιά του Ψυρρή ανεβαίνει σταθερά και απολύτως ενθαρρυντικά για τους επιχειρηματίες που παρέμειναν και αυτούς που τόλμησαν να έρθουν μέσα σε μια δύσκολη για τη χώρα και την οικονομία περίοδο. Η περίοδος αυτή άλλαξε παντελώς το σκηνικό τού «βγαίνω έξω». Οι νύχτες στην Αθήνα ήταν, είναι και θα είναι ξέφρενες, όμως πλέον και οι μέρες σε αυτή την πόλη έχουν άλλο ενδιαφέρον. Ο κόσμος ζητάει καλό καφέ, ωραία θέα, νόστιμο brunch, ωραίες ιδέες για τσιμπολόγημα, οικονομικές λύσεις ομορφιάς και ευεξίας, σπιτικά προϊόντα, μεράκι πάντα, ξανά και ξανά. Βιώνουμε μια μικρή αλλά σπουδαία «επιστροφή» στον πυρήνα μας, έχοντας έρθει πιο κοντά στις ουσιαστικές μας ανάγκες. Μικρότεροι χώροι, ουσιωδέστερη επικοινωνία μεταξύ πελάτη και εργαζόμενου, all day μαγαζιά γιατί η μέρα έχει μόνο 24 ώρες, προσεγμένη εικόνα, γιατί η ζωή οφείλει να είναι ομορφότερη στ’ αλήθεια, απ’ ό,τι στα social media.
Και στου Ψυρρή είναι στ’ αλήθεια ομορφότερη. Αυτό επιβεβαιώνουν και οι διάσημοι κάτοικοι της περιοχής, με μεγαλύτερο πιστό της τον μηχανόβιο (ιπ)πότη Γιάννη Στάνκογλου, που συχνάζει στο Στυλ και στα Μπριζολάκια του Τέλη. Η Νανά Παλαιτσάκη, που έχει αναλάβει την επικοινωνία του Polis Hammam και περνά πλέον όλη της την ημέρα στην περιοχή, αγαπά να πίνει τον καφέ της στο Mattonella και να τσουγκρίζει κρασί με τους φίλους της στα παρακείμενα μεζεδοπωλεία. Αλλά και η Βάνα Μπάρμπα αγαπά τους μεζέδες του Βολιώτικου, η Σοφία Αρβανίτη ψωνίζει ιδιαίτερες δημιουργίες για τις live εμφανίσεις της από ατελιέ στου Ψυρρή και η Ελένη Ψυχούλη κάνει τις περατζάδες της τις γαστρονομικές στα κρυμμένα και φανερά ψυρριώτικα τραπέζια.
Ο νέος είναι… αλλιώς και ο παλιός ωραίος
Το καλοκαίρι μυρωδιές γαρδένιας και πάθους ήρθαν στον ρυθμό του αργεντίνικου τάνγκο για να εγκατασταθούν στην οδό Ήβης. Το Dos Gardenias, ένα Caribbean gastronomic bar, στην είσοδο του οποίου μαγειρεύουν paella μέσα σε ένα τεράστιο τηγάνι και σερβίρουν μεζέδες όλο νοστιμιά, ήρθε να προσθέσει εξωτικό ρομάντζο στη γειτονιά του Ψυρρή, στην ήδη ερωτική και ερωτευμένη. Cocktails, μουσικές από τη Λατινική Αμερική και μια διακόσμηση από άλλον πλανήτη συνθέτουν το σκηνικό που οραματίστηκαν για το μαγαζί τους ο Διονύσης Πρώιος και ο Γιάννης Καρβουτζής. Οι μικροσκοπικές πλην επαρκέστατες για να σου φτιάξουν τη μέρα Kalimeres του Γιώργου Χρονόπουλου, έμπειρου bartender της χρυσής εποχής των μαγαζιών-γηπέδων και των επτά ημερών εβδομαδιαίως εξόδων, έχουν προσθέσει εδώ και έναν περίπου χρόνο μια αυθεντικά cosy πινελιά στην οδό Τάκη. Στο μαγαζί συχνάζουν εργαζόμενοι σε παρακείμενες επιχειρήσεις, όπως, ας πούμε, του πασίγνωστου Polis Hammam (που βραβεύτηκε πάλι ως το καλύτερο της Ευρώπης) της Αλεξάνδρας Λούτσου, αλλά και νεαροί ντόπιοι και τουρίστες. Όλοι θέλουν να δοκιμάσουν τις σπιτικές μαρμελάδες και τα personalized cocktails που τους επιφυλάσσονται, αναλόγως τη διάθεση και τις επιθυμίες τους.
Πέρσι ήταν που άνοιξε στη Ναυάρχου Αποστόλη και το εξαιρετικό Spiti Mas, της Αθηνάς, του Βαρνάβα, της Οινόης και της Χρυσηίδας. Τόσο ξεχωριστό όσο τα ονόματα των τεσσάρων ιδιοκτητών του, αποτελεί το ισόγειο των πασίγνωστου πλέον διαμερισμάτων -και δικαίως- Live in Athens. Σούπες, δυναμωτικά πρωινά, burgers και καφέδες παίρνουν και δίνουν στο pet friendly αυτό στέκι, όπου ακούς τη λέξη «καλημέρα» σε όλες τις γλώσσες του κόσμου.
Μια σύγχρονη, ονειρική Βαβέλ, με check-ins απ’ όλον τον πλανήτη, αποτελεί πλέον και το Foundry Hotel στη Σαρρή. Πρόκειται για ένα ξενοδοχείο βιομηχανικής αισθητικής, με κήπο, ταράτσα και φοβερό πρωινό, το οποίο διαθέτει δώδεκα δωμάτια με έπιπλα της οικολογικής εταιρείας Coco Mat, που φέρνει στου Ψυρρή πραγματική κοσμοπολίτικη αύρα με τον πλήρως ελληνικό τρόπο της απλότητας και της οικειότητας.
Το Handlebar στη Μελανθίου είναι το πρώτο ποδηλατόφιλο καφέ της πόλης και μοσχοβολά νοστιμιές από νωρίς το πρωί, το εστιατόριο Nonna φωτίζει με τη vintage τσαχπινιά του τη θρυλική οδό Κακουργιοδικείου, το Barrett στην Πρωτογένους μάς καλεί για parties και ατελείωτο φλερτ, το Crust στον ίδιο δρόμο χορταίνει τους pizza lovers φθηνά και τίμια, το Juan Rodrigues στην Παλλάδος είναι ήδη talk of the town χάρη στη συγκλονιστική του ατμόσφαιρα και στα ασύγκριτα cocktails.
Θέλετε κι άλλο; Α, ναι. Στου Ψυρρή βρίσκει κανείς το πρώτο και τελευταίο μέχρι στιγμής rage room της Ελλάδας, που ονομάζεται Λίμπα, βρίσκεται στην οδό Πιττακή και προσκαλεί τον κόσμο να ξεσπάσει σπάζοντας με μουσική υπόκρουση της επιλογής του ό, τι μπορεί κανείς να φανταστεί. Πριν ή μετά μπορεί να πιει καφέ ή μπίρα.
Όλες αυτές οι ενδιαφέρουσες προσθήκες στον χάρτη, όμως, δεν θα είχαν την ίδια αξία χωρίς τους ήδη υπάρχοντες πόλους έλξης, τους κλασικούς, τους δοκιμασμένους. Η Ψύρρα, το Τρανζίστορ, τα Σερμπέτια και το διάδοχο Σερμπετόσπιτο, τα Καραμανλίδικα του Φάνη, ο Ατλαντικός στην Αυλητών με τους καλύτερους και φθηνότερους ψαρομεζέδες και το καλά κρυμμένο σαν μυστικό Αναψυκτήριο στη Σαρρή και το Οινοπωλείον στην Αισχύλου με το καλύτερο ρεμπέτικο σχήμα της πόλης τις Κυριακές δεν χρειάζονται συστάσεις, γιατί ανεβάζουν συνεχώς τον πήχη τους ως επιχειρήσεις και την περιοχή στη λίστα των επιλογών για έξοδο.
Soho και Brooklyn, Άμστερνταμ και Βερολίνο, Ιστανμπούλ και Βουδαπέστη, γωνιές απ’ όλον τον πλανήτη, μυρωδιές οικείες που μόνο ο χρόνος ξέρει να ανακυκλώνει όπως τους αξίζουν, στου Ψυρρή θυμάσαι τα ταξίδια σου, την παιδική σου ηλικία και τα όνειρά σου. Ο λόγος είναι ότι η φτιάξη αυτής της γειτονιάς έχει παρόμοια υλικά με αυτά της αθωότητας και της μποέμικης ζωής. Κι αυτό αξίζει να το αναλογιστεί κανείς, όταν, ίσως στο μέλλον, κάποια άλλη γειτονιά τής πάρει και πάλι τα ηνία. Το μέλλον όμως δεν έχει έρθει απόψε.
Κι απόψε πάμε Ψυρρή.
Πηγή: Περιοδικό DownTown