Τον Μίνω Θεοχάρη φιλοξένησε ο Θανάσης Αναγνωστόπουλος στο MAN-IFESTO της εκπομπής JoinUs.
Δες τι είπε…
Για τα δύσκολα παιδικά χρόνια:
Στο σχολείο δεν ήμουν ένα παιδάκι τόσο αποδεκτό, δεν μπορούσα να φλερτάρω και να κάνω όλα αυτά που κάνουν τα υπόλοιπα παιδάκια. Δεν ήμουν ένα παιδί που είχε απορροφηθεί εύκολα από το σχολικό περιβάλλον. Ήμουν πάρα πολύ ντροπαλός. Οπότε αυτό με έκανε να βρω γρήγορα τους στόχους μου. Βρήκα διέξοδο στις τέχνες. Όταν έφτασα στο Λύκειο ήξερα ποιο σχολείο στην Αριζόνα έχει Musical Theatre Department. Δεν ήμουν σε καμία περίπτωση ευτυχισμένο παιδάκι. Ήμουν ζορισμένο παιδάκι.
Για τη ζωή πριν το «Κάτω Παρτάλι»:
Πριν το «Κάτω Παρτάλι» υπήρχε μια περίοδος που είχα κάνει κοιλιά στα επαγγελματικά. Μικρός δούλευα παντού, από πολύ κλασικά έργα μέχρι πίστες. Έκανα τα πάντα. Κάποια στιγμή έκανε μια «κοιλιά» και σκεφτόμουν «δεν σου βγήκε». Ήμουν 29 και είχα δουλέψει μια δεκαετία. Είχα αποφασίσει ότι θα έγραφα, είχα ήδη ξεκινήσει να γράφω.
Για τον gay ρόλο του στο «Κάτω Παρτάλι» και τα σχόλια περί στερεοτύπων:
Το «Κάτω Παρτάλι» δεν είναι ντοκιμαντέρ για τη ζωή του ομοφυλόφιλου. Το βρίσκω αστείο. Θεωρώ μεγάλη αδικία, διάκριση και ρατσισμό ότι αυτό γίνεται μόνο για τον ομοφυλόφιλο ρόλο της σειράς και όχι για τους υπόλοιπους. Γιατί και η ξανθιά είναι πολύ ξανθιά και ο γκόμενος πολύ γκόμενος και ο βλάχος πολύ βλάχος. Ο ομοφυλόφιλος είναι πολύ ομοφυλόφιλος και πάει αντίστοιχα. Το Παρτάλι είναι ένας σουρεαλιστικός κόσμος. Δεν θα ήθελα ο χαρακτήρας να είναι πιο κοντά στην πραγματικότητα. Πολλές φορές η πραγματικότητα έχει ξεπεράσει κάθε φαντασία του συγγραφέα. Προκαλώ τον κόσμο να βγει έξω και να δει τι συμβαίνει. Κάνουμε κωμωδία και μου ζήτησαν να κάνω ένα ρόλο που είναι από τους ωραιότερους που θα μπορούσαν να έχουν πέσει στα χέρια μου. Θα ήμουν βλάκας να μην το αναγνωρίσω και θεωρώ ότι είναι βλάκας όποιος δεν αναγνωρίζει αυτό που βλέπει.