Από τις πιο αγαπητές Ελληνίδες κωμικούς είναι η Σοφία Μουτίδου, η γυναίκα που θα ήθελες να έχεις φίλη σου για να σου περιγράφει με τον πιο γλαφυρό τρόπο τα σκηνικά και τις θεωρίες της ζωής της. Η ηθοποιός έκατσε λοιπόν στον καναπέ της Νάνσυς Ζαμπέτογλου για την εκπομπή Join Us του ΣΚΑΙ και διηγήθηκε με το γνωστό της εκκεντρικό στιλ πώς έπαιζε ξύλο στο πανεπιστήμιο, για το πώς γλίτωσε το πρόστιμο εξαιτίας μιας φαν τροχονόμου, για την περίοδο που τη φώναζαν «κ@@@γερμανίδα», για την ψυχανάλυση, την σουρλουλού κόρη της και τον θαυμασμό της απέναντι στην Βίκυ Κάβουρα. Δες τι είπε…
Για την κόρη της:
Είμαι μια συντηρητική μαμά ενός 5χρονου, δεν είμαι φιλελεύθερη μαμά, άνετη, χύμα. Καμία σχέση. Το κορίτσι μου είναι πιο σορλουλού, πιο μπιριμπίρι, γεννήθηκε κάπου στη Γαλλία, είναι ψηλή ξανθιά σαν υιοθετημένη.
Για τα κιλά που δεν μπορεί να χάσει:
Ανέπτυξα ξαφνικά τεράστια κοκεταρία ενώ παλιά ήμουν αγοροκόριτσο. Μ’ αρέσει να διαβάζω περιοδικά μόδας, να φτιάχνω νύχια, μαλλιά, να προσέχω τα κιλά μου. Βέβαια, πήρα τα κιλά της εγκυμοσύνης και δεν μπόρεσα να τα χάσω. Σήμερα, δεν μπορώ να κάνω δίαιτα ενώ κάποτε μπορούσα.
Για το άγχος της επιβεβαίωσης:
Όταν θέλω να πω κάτι το λέω. Είναι πολύ ωραίο ν’ αρέσεις αλλά δεν μπορείς να είσαι αρεστός σε όλους. Με νοιάζει να με συμπαθήσει ο άλλος, δεν είμαι κανένα ούφο, ούτε υπεράνετη. Για παράδειγμα, στη δουλειά μας θεωρούμαστε κωμικοί ηθοποιοί γιατί έτσι μας έχουν κατοχυρώσει. Θέλω να γελάει ο κόσμος. Αν δεν γελάσει δεν θα πάρω αντικαταθλιπτικά. Αν γελάσει δεν θα κάνω πάρτι το βράδυ. Δεν είμαι από αυτούς που θα πεθάνω αν δεν παράξω κάτι. Εγώ κάνω τη δουλειά μου με τον καλύτερο τρόπο. Είμαι σκυλί επαγγελματίας. Αν δεν γίνει κάτι δεν θα τρελαθώ. Φυσικά έχω και μία καβάτζα ότι μ’ αγαπούν. Δεν είμαι καμία ξινή να πουν «μα πώς είναι αυτή έτσι». Αλλά από την άλλη έχω δει συναδέλφους που έχουν το άγχος της επιβεβαίωσης και λένε «πόσα ντεσιμπέλ ήταν το χειροκρότημα!». Πολύ με νοιάζει, αλλά δεν με αφορά καθόλου.
Για την ψυχανάλυση:
Πήγα αρχικά για ψυχανάλυση όταν πέθανε η μαμά μου από καρκίνο γιατί ήμουν 20 χρονών και αυτή ήταν 53. Και μετά πήγαινα γιατί ήθελα προσωπική βελτίωση. Έκανα ένα τεράστιο βήμα προς τον εαυτό μου με μια κοπέλα που με βοήθησε πάρα πολύ και μετά δεν ξανακατάφερα να βρω άνθρωπο. Το πρόβλημα ήταν ότι έδινα στους δικούς μου πολύ περισσότερα και δεν είχα όρια για μένα.
Για τον θαυμασμό της προς την Βίκυ Κάβουρα και προς τον εαυτό της:
Θαυμάζω την Βίκυ Κάβουρα. Πέρα από το ότι είναι πολύ όμορφη, είναι πολύ δραστήρια. Γυμνάζεται, ασχολείται με διατροφή. Την θαυμάζω απροκάλυπτα. Τα ξανθά λεπτά κορίτσια τα ζηλεύω από τότε που γεννήθηκα. Μου αρέσουν πολύ οι ωραίες γυναίκες, είμαι εραστής του ωραίου. Και η Βίκυ είναι ποίημα, τα χαρακτηριστικά της είναι γραμμένα με χάρακα. Τον εαυτό μου τον θαυμάζω για το ότι είμαι σε μόνιμη άρση, σε τσίτα. Ενώ είμαι πολύ απαισιόδοξη, είμαι πάντοτε διαθέσιμη να τα κάνω όλα.
Για το ξύλο στο πανεπιστήμιο:
Έπαιζα ξύλο στο πανεπιστήμιο, γιατί είμασταν κομματικοποιημένοι. Στη νομική δέρναμε τους ΔΑΠίτες, εμείς τότε ήμασταν ΚΚΕ. Μετά τσακωμός σε ομάδες και τέτοια. Και τώρα είμαι στην καλύτερη δυνατή εκδοχή μου. Δεν τσακώνομαι δεν τσιρίζω. Στο τιμόνι όμως πέφτει πολύ βρισίδι και πολύ μούντζα.
Οι υπόλοιπες απολαυστικές ιστορίες της Σοφίας Μουτίδου στα βίντεο: