Βίκυ Καγιά: Δεν με απασχολεί αν θα με χαρακτηρίσουν "bitchy"

Το πρώην μοντέλο σε μια από τις σπάνιες συνεντεύξεις της, αποκαλύπτει κρυφές πτυχές του εαυτού της.
Βίκυ Καγιά: Δεν με απασχολεί αν θα με χαρακτηρίσουν "bitchy"



Η Βίκυ Καγιά έδωσε την πρώτη της συνέντευξη για το 2015, άνοιξε την καρδιά της και μίλησε για την ανάγκη της να κάνει την δική της οικογένεια, για την αισθητική της και φυσικά για τα διάφορα σχόλια που έχει ακούσει κατά καιρούς. 

Για τον χαρακτηρισμό "bitchy"

"Είμαι μεν πολύ αυστηρή, αλλά είμαι πρώτα πολύ αυστηρή με τον εαυτό μου και δεν με απασχολεί αν θα με χαρακτηρίσουν "bitchy" ή οτιδήποτε άλλο. Είμαι σπαθί στη δουλειά μου και απαιτώ το ίδιο και από τους συνεργάτες μου. Θεωρώ ότι είναι πολύ πιο εύκολο να κρίνει κανείς μια γυναίκα που προσπαθεί να κρατήσει ένα «καράβι» σε σχέση με έναν άντρα. Στον αντίποδα αυτού, πάντως, να σου πω ότι είμαι και πολύ ευαίσθητη και τους προσέχω όλους πολύ. Δεν έχω κανέναν, ειλικρινά μπορώ να ζήσω και με και χωρίς, και με πολλά και με λίγα. Με μοναδική μου εμμονή ίσως είναι η τελειομανία, θέλω τα πράγματα να γίνονται όπως πρέπει και στην ώρα τους" είπε στο In Style.

Για την αισθητική της

Νομίζω ότι είναι συνολικά πολύ μίνιμαλ και αφαιρετική γιατί ταιριάζει και στην προσωπικότητα μου. Μου αρέσει να μη δείχνω τα πάντα, να μένουν και πράγματα στη φαντασία. Ίσως έτσι να προκύπτει και η προτίμηση μου στο menswear. Γενικά, πάντως πιστεύω ότι το στιλ  είναι κάτι που πηγάζει από μέσα μας, είναι κάτι πολύ πιο εσωτερικό.  Μια γιαγιούλα σε ένα χωριό μπορεί να φοράει απλά ένα μαντίλι, να μοσχοβολάει σαπούνι και να είναι πολύ όμορφη.  Η φυσική ευγένεια και οι καλοί τρόποι προσδίδουν κομψότητα. Όσο πιο πολύ περιορίζεις τη φυσική σου ομορφιά, ρισκάρεις να δίνεις και λάθος μηνύματα για το ποιος είσαι.

Για το αν νοιώθει έτοιμη να αποκτήσει την δική της οικογένεια

Έχει λίγο πλάκα, η αλήθεια είναι. Σε κάθε συνέντευξη, από τότε που ήμουν 19 χρόνων μέχρι σήμερα, σου το ορκίζομαι ότι με ρωτάνε το ίδιο πράγμα. Νομίζω ότι θα γίνει σύντομα, γιατί έχω αρχίσει πια να το θέλω πάρα πολύ. Αυτό, βέβαια, δεν συνέβαινε παλιότερα και ντρεπόμουν να το εκφράσω, οπότε έβρισκα πάντα δικαιολογίες τύπου “δεν είναι ακόμη η ώρα, θα τα φέρει ο Θεός κ.λπ.” Τώρα πια νιώθω ότι είναι μια ολοκληρωμένη απόφαση δύο ανθρώπων που θέλουν να το κάνουν αληθινά και όχι για- τί το υπαγορεύει η δομή της κοινωνίας ή επειδή “πρέπει”. Όχι ότι με ένοιαζε και ποτέ τι θα πουν οι άλλοι, όλα τα έχω ακούσει σε αυτή τη ζωή!