Από τότε που ανακοινώθηκε η υποψηφιότητα της Νόνης Δούνια με τη Νέα Δημοκρατία δεν έχουμε σταματήσει να βλέπουμε ξανά και ξανά τις γυμνές της φωτογραφίες. Τα σάλια των σχολιαστών έχουν κατακλύσει το διαδίκτυο ενώ ήδη έχει εκμηδενιστεί σαν εν δυνάμει πολιτικός. Μιλάμε για φωτογραφίες που τράβηξε στην ηλικία των 25 ετών σαν μοντέλο, από επιλογή για τις οποίες η ίδια έχει δηλώσει ότι δεν μετανιώνει. Και αναρωτιόμαστε: Πού είναι το μεμπτό; Δεν έχει ο καθένας δικαίωμα να χρησιμοποιεί και να προβάλλει το κορμί του με τον τρόπο που θέλει; Γιατί αυτές οι φωτογραφίες την κάνουν αυτομάτως ανίκανη να συμμετάσχει στη διακυβέρνηση του τόπου μας;
Θα περιμέναμε από τα μέσα να της ασκήσουν κριτική για τις ιδέες της, για την πολιτική της σκέψη και για όσα διατίθεται να προσφέρει στον ελληνικό λαό. Αντιθέτως, όμως το κύριο επιχείρημα είναι ότι ένας άνθρωπος που έχει συμμετάσχει σε φωτογραφίσεις τέτοιας χαμηλής αισθητικής δεν είναι άξιος να μπλέκεται με τα κοινά.
Το βιογραφικό της κας Δούνια δεν το γνωρίζουμε αν και ξέρουμε ότι στις προηγούμενες δημοτικές εκλογές ήταν υποψήφια δημοτική σύμβουλος με την παράταξη Μιχαλολιάκου για το Δήμο Πειραιά. Απέσυρε την υποψηφιότητά της πριν την εκλογική αναμέτρηση για επιχειρηματικούς λόγους. Ξέρουμε, επίσης, ότι κάνει φιλανθρωπικό έργο και ότι δηλώνει «η φωνή της Ελληνίδας μάνας». Αυτά όμως δεν είναι αρκετά ώστε να βγάλουμε ασφαλή συμπεράσματα για την προσωπικότητά και τις ικανότητές της.
Το να αναρωτιόμαστε αν χάθηκαν οι άνθρωποι του πνεύματος, οι καταξιωμένοι Έλληνες και οι επιστήμονες τους οποίους θα θέλαμε να δούμε στα ψηφοδέλτια των κομμάτων είναι απολύτως φυσιολογικό. Γιατί αν η Νόνη Δούνια ήταν από τις σημαντικές προσωπικότητες του τόπου μας θα το είχαμε μυριστεί. Το να προβάλλουμε όμως τις γυμνές φωτογραφίες της Δούνια ως αποδεικτικό της σήψης και της παρακμής του τόπου είναι σεξιστικό και δεν αποτελεί πολιτικό αντίλογο.
Γιατί με το να αναπαράγουμε αυτή τη λογική αυτόματα χαρακτηρίζουμε κάποιον για τις προσωπικές του επιλογές, οι οποίες δεν θα έπρεπε να μας αφορούν. Θα έπρεπε να μας απασχολεί αν ένα πολιτικό πρόσωπο είναι αδιάφθορο και όχι αν είναι γκέι, γυναίκα, όμορφη, άσχημη κ.λ.π. Αν έχει άποψη για τα κοινά και όχι αν έχει φετίχ.
Το ίδιο συνέβη, βέβαια, τις τελευταίες ημέρες με την Άντζελα Γκερέκου που ανακοίνωσε τη μεταγραφή της στη Νέα Δημοκρατία και την Κατερίνα Στανίση που είναι υποψήφια με την «Τελεία» του Απόστολου Γκλέτσου. Τα media βιάστηκαν να ξαναθυμηθούν τις παλιές ημίγυμνες φωτογραφίες τους και τις έδειξαν στον ψηφοφόρο για να τις καταδικάσει για την άσεμνη συμπεριφορά τους.
Τα είπε και η υποψήφια βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ και σεναριογράφος Άννα Χατζησοφιά στο Πρώτο Θέμα:
Ο τρόπος που σχολιάζεται η περίπτωση της κ. Ατζελας Γκερέκου, της κ. Νόνης Δούνια και της κ. Κατερίνας Στανίση είναι ρατσιστικός και σεξιστικός. Υπάρχουν πολλοί τρόποι να καυτηριάσει κανείς την πολιτική στάση. Αυτοί οι τρόποι που επιλέχτηκαν είναι απαράδεκτοι. Χρησιμοποιούν δηλαδή ημίγυμνες φωτογραφίες των υποψηφίων που τις είχαν βγάλει στο πλαίσιο της δουλειάς τους η σε προσωπικές στιγμές. Είναι δικαίωμα του καθενός να χρησιμοποιεί το σώμα του όπως θέλει. Καταδικάζω τον σεξισμό απ’ όπου και αν προέρχεται. Γιατί δεν παρουσίασαν ημίγυμνες φωτογραφίες του κ. Γρηγόρη Ψαριανού και του κ. Βασίλη Οικονόμου που επίσης άλλαξαν κόμμα αλλά σχολίασαν την επιλογή τους με πολιτικά κριτήρια;
Τα είπε και η Έλενα Ακρίτα στο facebook:
Συγγνώμη κιόλας. Οι ημίγυμνες φωτό της Γκερέκου και της Δούνια - εκφράζουν πολιτικό αντίλογο; Γιατί αν έτσι τεκμηριώνονται στάσεις και ενστάσεις, να ψάξουμε κι εμείς να βρούμε Γεωργιάδη ή Οικονόμου να ποζάρουν με μποξεράκι. Σοβαρά τώρα. Δεν ξέρω την αίσθηση «χιούμορ» του κάθε χρήστη, αλλά προσωπικά το θεωρώ θλιβερό.
Υ.Γ. «Εξόριστε ποιητή, στον αιώνα σου λέγε τι (σ@@@ά) βλέπεις»
Και οι δύο κυρίες μας κάλυψαν απολύτως.