Η αλήθεια είναι ότι θα μου λείψει ο Πέτρος Τατσόπουλος από την πολιτική. Είναι από τους εκείνους τους ανθρώπους που όταν βλέπεις σε ένα τηλεοπτικό πάνελ τρίβεις τα χέρια σου γιατί ξέρεις ότι η γλώσσα του δεν είναι ξύλινη, ξέρεις ότι δεν θα πει αοριστολογίες. Ξέρεις ότι είναι ο άνθρωπος που θα τσαντιστεί, θα βρίσει, θα χρησιμοποιήσει σκληρή γλώσσα και παράλληλα θα σε γοητεύσει με το λόγο του.
Αν κιόλας έχεις διαβάσει κάποιο από τα βιβλία του θα είσαι ήδη θετικά προκατειλημμένη απέναντί του και θα τον δικαιολογείς κάθε φορά που ξεφεύγει από τα όριά του. Γιατί από μέσα σου θα λες ότι ο Τατσόπουλος δεν είναι επαγγελματίας πολιτικός, ότι είναι παρορμητικός, ενώ κατά βάθος θα σε γοητεύει λίγο αυτό το στιλάκι του γκρινιάρη επαναστάτη.
Τον Πέτρο Τατσόπουλο, λοιπόν, θα κάνεις καιρό να τον δεις στην τηλεόραση (τουλάχιστον με την ιδιότητα του πολιτικού) μιας και δεν εξελέγη βουλευτής με το «Ποτάμι».
Ο ίδιος μέσω της προσωπικής του σελίδας στο facebook ανακοίνωσε ότι αποσύρεται από τον στίβο της πολιτικής και ότι θα κάνει αυτό που ξέρει καλύτερα, να γράφει βιβλία. Άλλωστε, έχει γράψει και δημοσιεύσει 17 βιβλία και στο παρελθόν δήλωνε ότι είναι η ιδιότητα που τον κάνει να βιοπορίζεται.
Ορίστε και το post του:
Petros Tatsopoulos: Ευχαριστώ τους συμπολίτες μου που με τη ψήφο τους μου έδωσαν την 6η θέση ανάμεσα στους 48 υποψηφίους του Ποταμιού στη Β΄ Αθήνας, μια θέση ιδιαίτερα τιμητική, όχι όμως κι εκλόγιμη. Στους 4 συνυποψηφίους μου που εξελέγησαν με το ίδιο ψηφοδέλτιο -τον Γρηγόρη Ψαριανό, τον Χάρη Θεοχάρη, τον Γιώργο Αμυρά και την Αντιγόνη Λυμπεράκη- εύχομαι κάθε επιτυχία στη νέα βουλή. Ο αγαπημένος μου φίλος και συνάδελφος Βασίλης Βασιλικός συνήθιζε να λέει πως «όταν παντρεύεσαι μια γυναίκα, παντρεύεσαι και τους εχθρούς της» -μια αλήθεια που ισχύει κατ' εξοχήν στην ενεργό πολιτική, όπως μου δόθηκε πολλές φορές η αφορμή να διαπιστώσω αυτά τα τρία τελευταία χρόνια. Μολαταύτα, πάντοτε ένιωθα θλίψη για όσους μεταμφιέζουν την προσωπική τους πικρία σε πολιτική άποψη -ακόμη και όταν έχουν δίκιο- και δεν θα ήθελα να συμπεριληφθώ όψιμα στο μελαγχολικό τους παρεάκι. Ευχαριστώ τον Αλέξη Τσίπρα που μου έδωσε την ευκαιρία να εμπλακώ τον Ιανουάριο του 2012 στην ενεργό πολιτική και που μου έδωσε επίσης την ευκαιρία, δυο χρόνια αργότερα, να απεμπλακώ από το κόμμα του προτού η ένταξή μου στην κοινοβουλευτική του ομάδα οριστικά κακοφορμίσει. Ευχαριστώ τον Σταύρο Θεοδωράκη που με δέχτηκε στο Ποτάμι και πιστεύω ότι, παρά τις διαβολές και τις επιθέσεις εναντίον του, το Ποτάμι θα παίξει ένα ρυθμιστικό ρόλο στην πολιτική μας σκηνή. Ο Σταύρος πάντοτε έλεγε πως πρέπει να ξέρεις πότε ν' αποσύρεσαι από την ενεργό πολιτική -και είχε δίκιο. Νομίζω πως τώρα είναι η ώρα κατάλληλη για ν΄ αποσυρθώ και να επιστρέψω σε αυτό που έκανα σε όλη την ενήλικη ζωή μου: να γράφω βιβλία. Ευχαριστώ και όλους εσάς για την κατανόησή σας.
Με αυτή την αφορμή, λοιπόν, κάνουμε μία αναδρομή στις πιο επικές στιγμές και δηλώσεις της πολιτικής του καριέρας, καλές και κακές.
Έχω π@@@@ει τη μισή Αθήνα:
Επικός καυγάς Τατσόπουλου και Σταυρίδη:
Ήμουν γατουλογ@@ούλης:
Δεν ήταν αδερφή ο Κολοκοτρώνης κι εγώ δεν είμαι λούγκρα:
Θα ήμουν περήφανος αν ήμουν ομοφυλόφιλος:
Ο Χρήστος Παππάς είναι σ@@@όψυχος:
Τατσόπουλος προς Παναγιώταρο για τα επεισόδια στο Χυτήριο: Είστε νταβατζήδες