Πραγματικά συγκλονιστικές είναι οι στιγμές που ζει τις τελευταίες ώρες η Βέφα Αλεξιάδου. Πριν από τρεις μήνες η γνωστή μαγείρισσα έχασε εντελώς ξαφνικά την κόρη της Αλεξία Αλεξιάδου, ενώ τώρα μέσα σε τόσο λίγο διάστημα, ο δεύτερος χαμός της κόρης της Αγγελικής που πάλευε επί τρία χρόνια με τον καρκίνο, την έχει ισοπεδώσει.
Η Βέφα, λίγο πριν πληροφορηθεί το τραγικό συμβάν είχε ποστάρει ένα συγκινητικό μήνυμα στο Facebook για την εγγονή της Χαρά, η οποία σήμερα έχει την ονομαστική της εορτή μιλώντας για αυτήν με τα καλύτερα λόγια. Άλλωστε, εκείνη ήταν η δύναμη και το στήριγμά της σε όλες αυτές τις δύσκολες στιγμές...
Το μήνυμα που έγραψε στο Facebook:
Σημερα Μνημη του Αγιου Χαραλάμπους γιοπταζει η εγγονη μου η Χαρα.
Χαρουλα μου γλυκια, αγαπημενη εγγονουλα μου, ξερω πως το δωρο που σου κανω σημερα για τη γιορτη σου, θα σου αρεσει, αφου αγαπας τοσο πολυ τη λογοτεχνια κι αυτην ετοιμαζεσαι να σπουδασεις στην Αγγλια. Ειναι το υπεροχο ποιημα "ΑΝ" του Βρετανου λογοτεχνη και ποιητη Κιπλινγκ, που κλεινει στους στιχους του ολα οσα χαρακτηριζουν τον αληθινο ανθρωπο.
Κι εκεινο που μετραει στη ζωη δεν ειναι ν'αποκτησεις ολες τις γωσεις και τη μορφωση και τη σοφια του κοσμου, αλλα να καταφερεις να γινεις ΑΛΗΘΙΝΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ. Χρονια πολλα, καλα, επικοδομητικα, χαρουμενα, επιτυχημενα και ευτυχισμενα σου ευχομαι μεσα απο την καρδια μου με ολη μου την αγαπη. Νασαι γερη και να επιτυχεις ολους τους στοχους σου στη Ζωη.
Αν να κρατάς καλά μπορείς
το λογικό σου, όταν τριγύρω σου όλοι
τάχουν χαμένα και σ' εσέ
της ταραχής των ρίχνουν την αιτία.
Αν να εμπιστεύεσαι μπορείς
τον ίδιο τον εαυτό σου, όταν ο κόσμος
δεν σε πιστεύει κι αν μπορείς
να του σχωρνάς αυτή τη δυσπιστία.
Να περιμένεις αν μπορείς
δίχως να χάνεις την υπομονή σου.
Κι αν άλλοι σε συκοφαντούν,
να μην καταδεχθείς ποτέ το ψέμα,
κι αν σε μισούν, εσύ ποτέ
σε μίσος ταπεινό να μην ξεπέσεις,
μα να μην κάνεις τον καλό
ή τον πολύ σοφό στα λόγια.
Αν να ονειρεύεσαι μπορείς,
και να μην είσαι δούλος των ονείρων
αν να στοχάζεσαι μπορείς,
δίχως να γίνει ο στοχασμός σκοπός σου,
αν ν’ αντικρίζεις σου βαστά
το θρίαμβο και τη συμφορά παρόμοια
κι όμοια να φέρνεσαι σ’ αυτούς
τους δυο τυραννικούς απατεώνες,
αν σου βαστά η ψυχή ν’ ακούς
όποιαν αλήθεια εσύ είχες ειπωμένη,
παραλλαγμένη απ’ τους κακούς,
για νάναι για τους άμυαλους παγίδα,
ή συντριμμένα να θωρείς
όσα σου έχουν ρουφήξει τη ζωή σου
και πάλι να ξαναρχινάς
να χτίζεις μ’ εργαλεία πούναι φθαρμένα.
Αν όσα απόχτησες μπορείς
σ' ένα σωρό μαζί να τα μαζέψεις
και δίχως φόβο, μονομιάς
κορόνα ή γράμματα όλα να τα παίξεις
και να τα χάσεις και απ’ αρχής,
ατράνταχτος να ξεκινήσεις πάλι
και να μη βγάλεις και μιλιά
ποτέ γι’ αυτόν τον ξαφνικό χαμό σου.
Αν νεύρα και καρδιά μπορείς
και σπλάχνα και μυαλό και όλα να τα
σφίξεις
να σε δουλέψουν ξαναρχής,
κι ας είναι από πολύ καιρό σωσμένα
και να κρατιέσαι πάντα ορθός,
όταν δε σούχει τίποτε απομείνει
παρά μονάχα η θέληση,
κράζοντας σ’ όλα αυτά: «ΒΑΣΤΑΤΕ».
Αν με τα πλήθη να μιλάς
μπορείς και να κρατάς την αρετή σου,
με βασιλιάδες να γυρνάς
δίχως απ’ τους μικρούς να ξεμακρύνεις.
Αν μήτε φίλοι, μήτ’ εχθροί
μπορούνε πια ποτέ να πειράξουν,
όλο τον κόσμο αν αγαπάς,
μα και ποτέ πάρα πολύ κανένα.
Αν του θυμού σου τις στιγμές
που φαίνεται αδυσώπητη η ψυχή σου,
μπορείς ν’ αφήσεις να διαβούν
την πρώτη ξαναβρίσκοντας γαλήνη,
δική σου θάναι τότε η Γη,
μ’ όσα και μ’ ότι απάνω της κι αν έχει
και κάτι ακόμα πιο πολύ:
Άνθρωπος αληθινός θάσαι Χαρά μου.
