Το bullying με την καθαρή έννοια του, αυτή του εκφοβισμού και εξαναγκασμού, είναι πολύ σοβαρή υπόθεση. Τόσο σοβαρή που χάνει ένα μεγάλο κομμάτι της αξίας της, όταν αναλύεται σε εκπομπές ποικίλης ύλης με θεματολογία παιδικής χαράς και διάθεση «ας πούμε και καμιά σαχλαμάρα να περάσει η ώρα».
Από τη Φανή Πλατσατούρα
Είναι υπόθεση παλιά, που αφορά όλους μας απ΄ όποιο μετερίζι και αν βρεθείς. Ήρθε ξανά στο ελληνικό προσκήνιο με την εξαφάνιση του 20χρονου φοιτητή Βαγγέλη Γιακουμάκη σύντομα όμως, έχασε την ακριβή σημασία της. Διότι μπήκε παραφρασμένη σε τηλεοπτικά στόματα, υπεραναλύθηκε από ανθρώπους που δεν έχουν ιδέα για τις σκληρές συνέπειες αυτού του φαινομένου και έγινε «καραμέλα» στην άκρη της γλώσσας πολλών τηλεστάρ. Η ευθύνη βαραίνει πρώτα τα media με τα σηκωμένα ανακριτικά μικρόφωνά τους και αμέσως μετά τους ανθρώπους που σε ρόλο συνεντευξιαζόμενων, είναι πάντα διατεθειμένοι να μιλήσουν για τα πιο προσωπικά τους θέματα, εστιάζοντας σε έναν άψυχο φακό.
Πιστεύατε ποτέ πως τόσοι επώνυμοι άνθρωποι είχαν πέσει στο παρελθόν θύματα bullying; (τουλάχιστον όπως ο καθένας το εννοεί στο μυαλό του). Από την Κατερίνα Καινούργιου που εξομολογήθηκε ότι στα σχολικά της χρόνια έγινε αποδέκτης αρνητικών σχολίων επειδή ήταν ψευδή, την Ιωάννα Λίλη που την φώναζαν κοροϊδευτικά «όρθιο χιλιόμετρο», τον Άρη Καβατζίκη επειδή είχε μερικά περιττά κιλά και φορούσε γυαλιά, τον Θέμη Γεωργαντά λόγω ενός προβλήματος υγείας στα μάτια του, την Ντορέττα Παπαδημητρίου για τα γυμνασμένα πόδια της, την Ειρήνη Παπαδοπούλου για την καταγωγή της από το Καζακστάν και την Καλομοίρα για τους φτωχούς γονείς της.
Όλη αυτή η «on camera» εξομολόγηση ψυχής θυμίζει έντονα την εποχή που της μόδας ήταν οι επώνυμες να δηλώνουν πως «ναι, έχω περάσει και εγώ επιλόχεια κατάθλιψη» ή «έχω επισκεφθεί ψυχολόγο»...
Όταν σε παγκόσμιο επίπεδο κάθε 30 λεπτά ένα παιδί κάνει απόπειρα αυτοκτονίας λόγω bullying, καταλαβαίνουμε όλοι πόσο σοβαρά είναι τα πράγματα για να παίρνουμε το καλό προφίλ μας στην κάμερα και να μιλάμε για τη δική μας «ιστορία σχολικού εκφοβισμού», ρουφώντας συγχρόνως το καλαμάκι του πρωινού καφέ μας...