"Μαααααααααα" φωνάζεις και είναι αμέσως εκεί. Στις χαρές και στις λύπες. Στα καλά και τα άσχημα. Είναι αυτή που θα μείνει στο πλάι σου όταν όλοι οι άλλοι θα έχουν φύγει (είτε επειδή το διάλεξαν, είτε όχι). Είναι αυτή με την οποία θα τσακωθείς, θα μαλώσεις, θα πεις βαριές κουβέντες και μετά (από τύψεις) θα βάλεις τα κλάματα.
Η μαμά, η μανούλα, η μητέρα, η μάνα. Αυτή που θα σε αγαπήσει όσο κανένας άλλος στην ζωή σου. Αυτή που θα δώσει ακόμα και την δική της ζωή προκειμένου να σωθείς εσύ. Αυτή που θα σε υπερασπιστεί περισσότερο από τον καθένα. Αυτή που θα σου πει αλήθειες. Αυτή που θα σου μάθει να προσέχεις, γιατί τελικά ο κόσμος εκεί έξω είναι άδικος.
Αυτή που θα σε φέρει στον κόσμο, που θα σε κρατήσει πρώτη στην αγκαλιά της, που θα σου μάθει τις πρώτες σου λέξεις, θα σε μάθει να περπατάς, θα σου τραβήξει τις πρώτες σου παιδικές φωτογραφίες (για να τις δείχνει μετά από χρόνια σε όλους), που θα σε πάει πρώτη στο σχολείο, θα σε παρηγορήσει όταν όλα πάνε στραβά, θα σε πάρει 123459 τηλέφωνα μέχρι να απαντήσεις, θα ξενυχτήσει στις πρώτες σου εξόδους, θα κοιμάται δίπλα σου όταν θα αρρωστήσεις.
Αυτή που θα σου δίνει λεφτά όταν ξεμένεις, που θα σου δώσει την κατάλληλη συμβουλή όταν οι άλλοι δεν θα μπορούν, που θα σε πρήξει μέχρι να κάνεις αυτό που είναι σωστό, που θα αναρωτηθεί πολλές φορές "σε ποιον διάολο έμοιασες εσύ" (παράνοια) και που θα σου κρατάει το μωρό όταν αργότερα παντρευτείς και κάνεις παιδιά (τότε που επιτέλους θα έχεις καταλάβει τι τράβαγε αυτή τόσα χρόνια).
Κάπως έτσι είναι οι περισσότερες μανάδες. Κάπως έτσι είναι και η δική μου. Δυνατή μα και ευαίσθητη. Ο βράχος της οικογένειας. Ο αφανής ήρωας που ποτέ δεν ζητάει πολλά. Είναι ευχαριστημένη με τα λίγα, αρκεί να είναι καλά το παιδί της. Όταν όμως την πιάσει το πείσμα της, μπορείς να τσακώνεσαι για ώρες μαζί της.
"Να κοιτάς τον εαυτό σου. Να μάθεις να μην εξαρτάσαι από κανέναν" μου έλεγε πάντα και ακόμα μου το λέει. "Να μην ασχολείσαι με το τι κάνουν οι άλλοι, να κοιτάς τι κάνεις εσύ" (όταν δεν την συμφέρει), "Πρόσεχε καλά κακομοίρα μου! Τον άντρα που θα παντρευτείς να τον περάσεις από χίλια κύματα" (για να δω αν όντως αξίζει).
"Να δουλέψεις. Να δεις πως βγαίνουν τα λεφτά που τα σκορπάς χωρίς να υπολογίζεις τίποτα" (προσπαθώντας να μου μάθει να κάνω οικονομία), "Πάλι αυτό το πράγμα φόρεσες; Τόσα ρούχα έχεις, σου χει κολλήσει αυτό" (και μάθημα μόδας), "Κάνε ό,τι θέλεις, δεν με ενδιαφέρει, απλά πάρε μια απόφαση επιτέλους!" (μάθημα ανεξαρτησίας), "Να πάρεις τηλέφωνο την θεία σου, να της πεις χρόνια πολλά (μάθημα καλής συμπεριφοράς), "Πάλι έξω θα φας, αυτές τις βλακείες;" (μάθημα υγιεινής διατροφής). "Να λες και κανένα ευχαριστώ, μην είσαι αχάριστη" (μάθημα καλών τρόπων), "όταν θα κάνεις και εσύ παιδιά θα με καταλάβεις" (μάθημα δικαιοσύνης;).
Πάνω απ' όλα όμως, η μαμά μου με έμαθε να αγωνίζομαι. Να αντέχω τις δυσκολίες. Να αντέχω την απώλεια. Τον θάνατο. Να μην παραιτούμαι. Να μην το βάζω κάτω εύκολα. Να βοηθάω τους γύρω μου. Να προσέχω τον εαυτό μου. Μαμά, μπορεί να μην στο λέω συχνά, αλλά σε αγαπώ πολύ.