Δεν μπορούμε να περιγράψουμε τι ζήσαμε αυτές τις μέρες. Μια εβδομάδα ήταν αρκετή για να διχαστεί μια ολόκληρη χώρα, να μιλήσουν για πολιτική εκείνοι που δεν το περίμενες ποτέ, να γελάσεις με όλη σου την ψυχή με το εφευρετικό χιούμορ αγνώστων και να νιώσεις στιγμές απελπισίας για το μέλλον που σε περιμένει.
Ευτυχώς, εδώ στο FollowMe κατάφέραμε ως εκ θαύματος να μην ξεμαλλιαστούμε και να παραμείνουμε σε κατάσταση ζεν επειδή παράλληλα διαβάζαμε ξένα gossip για να σπάει η μονοτονία. Και τελικά, αποφασίσαμε να σου μεταδώσουμε το ειρηνικό πνεύμα της ομάδας μας, λίγο πριν τα αποτελέσματα του ιστορικού δημοψηφίσματος.
Ορίστε οι θετικές μας σκέψεις, όσα καλά πράγματα μάθαμε και όσα κρατάμε από την εβδομάδα που πέρασε.
Δημήτρης Δρίζος: Εγώ ευτυχώς πέρασα την εβδομάδα αυτή μακριά, στην Ελαφόνησο. Αγχώθηκα προς στιγμήν αλλά μετά από μερικά κοκτέιλς και φιλοσοφίες γύρω από την ζωή με τον αδερφό μου (που είναι ο σημαντικότερος άνθρωπος στον κόσμο για μένα) κατάλαβα πως τα απλά έχουν σημασία στον κόσμο. Ναι ανησυχώ αλλά δεν φοβάμαι. Δεν φοβάμαι γιατί γύρω μου έχω ανθρώπους που με αγαπούν και τους αγαπώ. Δεν ξέρω τι θα ξημερώσει η Δευτέρα. Αλλά ξέρω πως εμείς οι Έλληνες έχουμε ξεπεράσει πολλά χειρότερα και αίσθηση μου είναι πως θα καταφέρουμε να ξεπεράσουμε και αυτό. Ο καθένας ας ψηφίσει ότι τον αντιπροσωπεύει, αλλά την Δευτέρα ας είναι Έλληνας. Αυτό έχει σημασία νομίζω μεγαλύτερη από το ΟΧΙ ή το ΝΑΙ...
Μαρία Μωραΐτη: Η θετική σκέψη της ημέρας; Μα φυσικά και να αποφύγω την τηλεόραση! Κι αυτό πρέπει να κάνεις κι εσύ! Πήγαινε μια βόλτα, στη θάλασσα, κάνε αγκαλιές και φιλιά, Γενικά μην κλειστείς μπροστά στο χαζοκούτι. H ζωή είναι εκεί έξω και δεν υπάρχει replay. Η ουσία είναι πως ό,τι κι αν αποφασίσουν να ψηφίσουν οι φίλοι, οι γνωστοί κι οι συνεργάτες μου, είμαι σίγουρη ότι το κίνητρο είναι κοινό: ένα καλύτερο μέλλον! Είναι μικρότητα να τσακώνεσαι/υποβιβάζεις/μειώνεις/απαξιείς άτομα επειδή ψήφισαν διαφορετικά, παρόλου που αποζητάτε το ίδιο πράγμα! #agapimono
Έλενα Χριστοδούλου: Δεν θα σου πω ψέματα! Με έχει αγχώσει αυτό το κλίμα που επικρατεί. Με φοβίζει το αύριο. Πιο πολύ απ’ όλα όμως, με φοβίζει η ευκολία με την οποία παθιάζεται ο Έλληνας και τα βάζει με τον συνάνθρωπό του, που τυγχάνει να έχει διαφορετική γνώμη και αντίληψη από τα δικά του πιστεύω. Παρ’ όλα αυτά όμως, υπάρχουν άνθρωποι εκεί έξω που ακόμα συζητούν, επικοινωνούν και δέχονται την αντίρρηση στη δική τους γνώμη. Δέχονται τη διαφορετική θέση και την άλλη οπτική γωνία από τη δικιά τους. Έτσι είναι οι δικοί μου φίλοι και η οικογένειά μου. Κι αυτό είναι αρκετό να με κάνει να βλέπω λίγο πιο αισιόδοξα τον ερχομό της νέας εβδομάδας. Ότι ακριβώς έχω δίπλα μου ανθρώπους που αγαπούν, που σέβονται, που συζητούν, που μοιράζονται. Και με τέτοιους ανθρώπους δίπλα μου παλεύω εδώ και καιρό αρκετές δυσκολίες της ζωής. Γιατί έχουμε ο ένας τον άλλον. Και θα παλέψουμε ακόμα κι άλλες. Όσο δύσκολες και να είναι.
Τόνια Παπαμιχαλοπούλου: Aν μπορούσα να χαρακτηρίσω την εβδομάδα που πέρασε με μια λέξη, μάλλον θα την αποκαλούσα ΠΕΡΙΕΡΓΗ. Ήταν λες και από την Παρασκευή ένας διακόπτης άλλαξε τα πάντα και ξαφνικά ο όλος ο Ελληνικός λαός χωρίστηκε. Εγώ ως αισιόδοξος άνθρωπος μπορώ να πω ότι δεν ένιωσα ανησυχία και σε αυτό σίγουρα βοήθησε ο σχεδόν δίχρονος γιος μου που (ευτυχώς) δεν καταλαβαίνει τι γίνεται και όλη την εβδομάδα συνεχίσαμε κανονικά τα παιχνίδια,τα γέλια, τις αγκαλιές και τα φιλιά. Ελπίζω η Δευτέρα να είναι μια νέα αρχή για όλους μας και φυσικά να μας βρει ενωμένους...
Νάνσυ Φαφούτη: Είναι δυνατόν να έχω αρνητική σκέψη για τη σημερινή μέρα όταν ξέρω ότι μου έχει προσφέρει την ευκαιρία να δω τον Σάκη Ρουβά να παραδέχεται ότι έχει πέσει θύμα bullying εν όψει δημοψηφίσματος; Πέρα από την πλάκα, ξέρω ότι όλα θα πάνε καλά. Πως ό,τι και να δείξει η κάλπη θα αγαπηθούμε όλοι ξανά και θα ξεχάσουμε τις βαριές κουβέντες που ανταλλάξαμε, όπως ξεχάσαμε και τον Κωνσταντίνο Θαλασσοχώρη από το Fame Story ή τα All Star παπούτσια με τακούνι που μου έδειξε τις προάλλες η Βάλια. Και από εκεί και πέρα ας δείξει η ιστορία.
Βάλια Ζαμπάρα: Ναι στην ομόνοια (όχι απαραιτήτως την πλατεία), ναι στη φιλευσπλαχνία (την οποία θα χρειαστούμε τόσο στο ναι όσο και στο όχι), ναι στο σεβασμό (που τον έχουμε χάσει). Όχι στον άτιμο το διχασμό, όχι στο φόβο, όχι στην προπαγάνδα (από όπου κι αν προέρχεται). Χαμογέλα. Κι αν όλα πάνε στραβά, χαμογέλα στραβά (ή κάπως έτσι τελοσπάντων).
Δες ΕΔΩ όσα μου έμαθε το δημοψήφισμα για τη ζωή.