Επιβλητική, λαμπερή και με μαγνητική αύρα, η Isabel Allende, που γεννήθηκε σαν σήμερα το 1942, είναι ένα φαινόμενο της λατινοαμερικάνικης λογοτεχνίας. Διάσημη από έργα της όπως «Το σπίτι των πνευμάτων», «Του έρωτα και της σκιάς», «Πάολα», «Η κόρη της μοίρας» και «Η πόλη των θηρίων» εκφράζει μοναδικά τη γυναικεία οπτική των πραγμάτων πασπαλίζοντας τις μεγάλες αλήθειες της ζωής με δόσεις μαγείας και υπερρεαλισμού!
Με μεγάλη πορεία στο χώρο της δημοσιογραφίας, αλλά και της λογοτεχνίας, η Allende αποτελεί μια από τις πιο αναγνωρίσιμες φωνές της νέας φεμινιστικής εποχής. Τα έργα της έχουν μεταφραστεί σε 30 γλώσσες και τα αντίτυπα των βιβλίων της μετράνε πάνω από 51 εκατομμύρια πωλήσεις. Πλέον μοιράζοντας το χρόνο της ανάμεσα σε Χιλή και Αμερική, όταν δεν βρίσκεται σε περιοδείες για την προώθηση των βιβλίων της, δίνει διαλέξεις σε πανεπιστήμια και διδάσκει σε κολέγια, αποτελώντας πηγή έμπνευσης για χιλιάδες γυναίκες.
Όπως έχει η ίδια δηλώσει και στο παρελθόν το ξεκίνημα της ήταν πολύ δύσκολο, καθότι ανιψιά του προέδρου Σαλβαδόρ Αλιέντε που ανατράπηκε από την εξουσία με στρατιωτικό πραξικόπημα, πήρε το δρόμο της εξορίας. Συγκεκριμένα λέει «Δεν ήταν καθόλου εύκολο για μένα στην αρχή. Για να σας πω την αλήθεια, θεωρώ πως δεν ήμουν ικανή για καμία δουλειά. Η μόνη δουλειά για την οποία είμαι ικανή είναι να λέω ψέματα. Εργάστηκα ως δημοσιογράφος στη Χιλή και στη συνέχεια εργάστηκα για αρκετά χρόνια στη γραμματεία ενός σχολείου. Το πραξικόπημα που έγινε στη Χιλή το 1973, άλλαξε ολοκληρωτικά την κοσμοθεωρία μου. Αναγκαστήκαμε με τη μητέρα μου να εγκαταλείψουμε τη χώρα και να μεταναστεύσουμε στη Βενεζουέλα, όπου έζησα για 17 ολόκληρα χρόνια. Αμέσως μετά το πραξικόπημα άρχισα να γράφω και να αποτυπώνω τις σκέψεις μου πάνω στο χαρτί. Η ψυχή μου ήθελε επειγόντως να διηγηθεί ιστορίες και να εκφραστεί».
Κι έτσι προέκυψε το πρώτο της βιβλίο «Το σπίτι των πνευμάτων». Η ειρωνεία είναι ότι σε όσους εκδότες κι αν το έστειλε με τη βοήθεια της μητέρας της, απάντηση δεν πήρε ποτέ. Η θεά τύχη, όμως, είχε τα δικά της σχέδια. Μια γραμματέας ενός εκδοτικού οίκου είχε ξετρελαθεί με το βιβλίο της, της τηλεφώνησε και της πρότεινε έναν ατζέντη. Ως δια μαγείας ότι δεν είχε καταφέρει με τα ατελέσφορα πέρα δώθε, τα κατάφερε σε χρόνο ρεκόρ. Το βιβλίο εκδόθηκε Αύγουστο και τον Οκτώβρη είχε κυκλοφορήσει και στην Ευρώπη.
Ποτέ δεν προσπάθησε να γράψει στα αγγλικά, αφού θεωρεί την ισπανική γλώσσα άκρως σημαντική για εκείνην «Είναι η γλώσσα που μιλάω, η γλώσσα με την οποία ονειρεύομαι και η γλώσσα που μιλάω όταν κάνω έρωτα».
Ο παππούς της ήταν ένα από τα μεγαλύτερα της πρότυπα, εξηγώντας ότι από εκείνον πήρε τα σημαντικότερα μαθήματα για τη ζωή και τον κόσμο «Η παρουσία του υπήρξε καταλυτική και σημαδιακή για τη ζωή μου. Είναι ο άνθρωπος ο οποίος με μεγάλωσε. Ο πατέρας μου μας εγκατέλειψε όταν εγώ ήμουν τριών ετών και εγώ μαζί με τη μητέρα μου και τον παππού μου μετακομίσαμε στη Βενεζουέλα. Ήταν ένας άνθρωπος πολύ γλυκός και υπερπροστατευτικός. Πάντοτε μου έλεγε να μην εμπιστεύομαι ποτέ κανέναν επειδή δεν έχω κανέναν άλλον παρά μόνο εμένα. Με δίδαξε να είμαι πάντα δυνατή. Μου έλεγε πάντα «Μην παραπονιέσαι, μην κλαψουρίζεις». Η φωνή του είναι αυτή που με κρατάει δυνατή και με βοηθάει να στέκομαι στα πόδια μου τόσα χρόνια. Αυτή η φωνή με βοήθησε να επιβιώσω όταν πέθανε η κόρη μου».
Και φτάνοντας στο κεφάλαιο της πρόωρα χαμένης κόρης της, Πάολα, σε ηλικία 28 ετών, για την οποία έγραψε και το ομώνυμο βιβλίο, το οποίο είναι μάλιστα και το μεγαλύτερο της best seller, έχει πει «Δεν το έγραψα για τη δική μου ψυχοθεραπεία αλλά για την ανάγκη μου να επικοινωνήσω τα συναισθήματά μου στην κόρη μου. Η Πάολα βρισκόταν σε κώμα για οχτώ περίπου μήνες κι εγώ δεν έλειψα στιγμή από κοντά της. Βρισκόμουν στο νοσοκομείο είκοσι τέσσερις ώρες το εικοσιτετράωρο και οι γιατροί μου επέτρεπαν να τη δω μόνο πέντε λεπτά ημερησίως. Όλο το υπόλοιπο διάστημα πηγαινοερχόμουν έξω στον διάδρομο και κάθε μέρα έγραφα τα συναισθήματά μου στο χαρτί. Ήθελα μόλις ξυπνήσει, να διαβάσει όλα όσα είχα να της πω όσο διάστημα βρισκόταν σε κώμα. Τελικά η Πάολα δεν τα κατάφερε».
Τα έσοδα από το συγκεκριμένο βιβλίο πάνε στο φιλανθρωπικό ίδρυμα που δημιούργησε για την ενίσχυση οικονομικά και κοινωνικά αδύναμων γυναικών, καθώς η Πάολα ήταν ψυχολόγος κι εργαζόταν ως εθελόντρια σε φτωχές κοινότητες της Ισπανίας και της Βενεζουέλας, προσφέροντας αφειδώς την αγάπη, την αφοσίωση, τον χρόνο και τις ικανότητές της σε όλους όσοι την είχαν ανάγκη.
Έχει βραβευτεί με αμέτρητους τίτλους, τα βιβλία της συνεχίζουν να βρίσκονται στις πρώτες θέσεις σε λίστες όπως «κλασικά» και «Best Sellers», τρία έχουν γίνει ταινίες, ενώ η ίδια τονίζει ότι το μόνο που την ενδιαφέρει πλέον είναι να ζει με γαλήνη και ηρεμία για να μπορεί να δημιουργεί.
Δες την πρώτη ομιλία της στο TEDx το 2008 για τη σημασία του πάθους, του συναισθήματος, του ονείρου και της μαγείας:
Ενώ, στη δεύτερη TEDx ομιλία της το 2014 λέει ότι «μπορείς να ζει με πάθος-ανεξάρτητα την ηλικία σου»:
Τάδε έφη:
• Για τις γυναίκες το καλύτερο αφροδισιακό είναι τα λόγια. Το σημείο G είναι στα αυτιά. Όποιος ψάχνει πιο κάτω χάνει το χρόνο του.
• Ερωτισμός είναι να χρησιμοποιείς ένα πούπουλο. Πορνογραφία είναι να χρησιμοποιείς ολόκληρο το κοτόπουλο.
• Οι αιτίες για τις δυσκολίες μου υπήρξαν πάντα οι ίδιες: η ανικανότητα να δεχτώ αυτό που οι άλλοι θεωρούσαν φυσικό και μια ακατανίκητη τάση να εκφέρω γνώμες που κανένας δεν είχε διάθεση να ακούσει.
• Είναι κοινό μυστικό πως κανένας άντρας με επιτυχία στις γυναίκες δεν καυχιέται γι’ αυτό. Αυτοί που το κάνουν, λένε ψέματα.
• Το γράψιμο είναι σαν να κάνεις έρωτα: Μην ανησυχείς για τον οργασμό, απλά επικεντρώσου στη διαδικασία.
• Οι λέξεις δεν έχουν σημασία όταν αναγνωρίζεις τις προθέσεις.
• Όσο πιο πολύ ζω, τόσο πιο απληροφόρητη αισθάνομαι. Μόνο οι νέοι έχουν μια εξήγηση για το καθετί.
• Μια βιβλιοθήκη κατοικείται από πνεύματα που βγαίνουν από τις σελίδες τη νύχτα.
• Το χειρότερό μου ελάττωμα είναι ότι λέω όλα τα μυστικά. Τα δικά μου και όλων των άλλων.
Γνώρισέ τη μέσα από τα βιβλία της
Έτος | Τίτλος | Ελληνικός Τίτλος |
1982 | La casa de los espíritus | Το σπίτι των πνευμάτων |
1984 | La gorda de porcelana | |
1985 | De amor y de sombra | Του έρωτα και της σκιάς |
1987 | Eva Luna | Εύα Λούνα |
1989 | Cuentos de Eva Luna | Ιστορίες της Εύα Λούνα |
1991 | El plan infinito | Το επουράνιο σχέδιο |
1995 | Paula | Πάουλα |
1998 | Afrodita | Αφροδίτη |
1999 | Hija de la fortuna | Κόρη της μοίρας |
2000 | Retrato en sepia | Φωτογραφία σε σέπια |
2002 | La ciudad de las bestias | Η πόλη των θηρίων |
2003 | Mi país inventado | Η ονειρεμένη πατρίδα μου |
2004 | El reino del dragón del oro | Το βασίλειο του χρυσού δράκοντα |
2005 | El bosque de los pigmeos | Το δάσος των Πυγμαίων |
El Zorro: Comienza la leyenda | Ζορρό: Η αρχή του θρύλου | |
2006 | Inés del Alma Mía | Ινές, ψυχή μου |
2007 | La suma de los dias | Όλες οι μέρες |