Ξυπνάς το πρωί και κάνεις τα καθιερωμένα. Ντύνεσαι, πλένεσαι, τρως ανέμελη τα corn flakes σου με μέλι, δίχως να περιμένεις κάτι αρνητικό να σου συμβεί κατά την διάρκεια της ημέρας. Φεύγεις με το αυτοκίνητό σου, αλλάζεις σταθμούς στο ραδιόφωνο, ακούς μουσική, πήζεις στην κίνηση, ρίχνεις και καμιά βρισιά σε κάποιον άσχετο οδηγό...μέχρι που φτάνεις στη δουλειά σου και η καθημερινή σου ρουτίνα έχει μπει πάλι σε λειτουργία. Είσαι ρομπότ και σου αρέσει!
Μπορεί να βαριέσαι κάθε μέρα τα ίδια και τα ίδια και να γκρινιάζεις (εκ του ασφαλούς) αλλά καταβάθος έχεις βολευτεί με την καλή και την κακή έννοια συνάμα. Ενώ έχεις κουραστεί και θέλεις να πάρεις μια ανατρεπτική απόφαση που θα αλλάξει τα πάντα, εν τέλει δεν ρισκάρεις να δοκιμάσεις κάτι διαφορετικό. Γιατί σου αρέσει. Γιατί νιώθεις ασφάλεια. Γιατί έχεις συνηθίσει. Γιατί δεν είναι ίσως καιρός για αλλαγές, αν δεν έχεις κάτι στα υπόψη σου που να μπορεί να σου διασφαλίσει 100% σιγουριά.
Και έτσι όλα κυλούν σαν χτες, σαν προχτές...!
Και μέσα στην ανεμελιά, στην αναμπουμπούλα, στον χαβαλέ με τις (ανεκτίμητες) φίλες-συναδέλφους σου έρχεται μια στιγμή που τα ανατρέπει όλα από το πουθενά, λες και σε έβαλαν με το ζόρι να κάνεις το ice bucket challenge. Θυμάσαι, είναι αυτό που έριχνες πάνω σου έναν κουβά με νερό και παγάκια. Ναι αυτό ακριβώς νιώθεις, ένα κρύο ντους.
Όταν ξαφνικά από το πουθενά βγαίνεις από την βολική σου πραγματικότητα έτσι νιώθεις. Νιώθεις τους σφυγμούς σου να αυξάνονται ραγδαία και ένας βάρος να κυριεύει τα σωθικά σου. (Είναι αυτό το αίσθημα που ένιωθες όταν περίμενες να εξεταστείς προφορικά, όχι πιο μελοδραματικό όμως από αυτό!)
Οι πρώτες σκέψεις είναι αυθόρμητες, τρελές και αλλοπρόσαλλες. Δεν έχουν καμία ροή και κανένα νόημα.
Βήμα 1ο ~> Μην δώσεις σημασία σε αυτές τις σκέψεις. Άφησέ τις απλά να βγουν από μέσα σου και πάρε αναπνοές. (Αν κάνεις yoga ξέρεις τον τρόπο.)
Έπειτα γίνεται ξεκαθάρισμα μέσα στο χαοτικό μυαλουδάκι σου και επικρατεί μια ενοχική σκέψη ~> "Μήπως δεν έκανα καλά κάτι και εγώ;" Και μπαίνεις από μόνη σου υπό αμφισβήτηση (είτε ισχύει είτε όχι).
Βήμα 2ο ~> Ακόμα και έτσι να είναι αυτό που έχεις να κάνεις είναι να καταλάβεις τα λάθη σου, γιατί δεν εκμεταλλεύτηκες σωστά τις συγκυρίες, τι αμέλησες να κάνεις, πως έπεσες στη λούμπα της ρουτίνας και έχασες την δημιουργικότητά σου, τι είναι αυτό που ζητάς, τι είναι αυτό που έπρεπε να κάνεις και δεν έκανες, τι είναι αυτό που σε κάνει να φεύγεις από το στόχο σου...! Και αφού κάνεις έναν απολογισμό αναγνώρισε στον εαυτό σου ότι μπόρεσες και βρήκες μερίδιο ευθύνης στον εαυτό σου, ακόμα και αν στην όλη κατάσταση δεν έφταιγες.
Μόλις έκανες ένα βήμα εξέλιξης.
'Ωρα με την ώρα νιώθεις περισσότερη ανασφάλεια. Τι κάνεις από εδώ και πέρα; Γιατί σου συνέβη τώρα; Ποιες είναι οι πρώτες κινήσεις που πρέπει να κάνεις; Πώς θα ξανά ξεκινήσεις πάλι από την αρχή; Πόσες φορές χρειάζεται σε αυτή τη ζωή να κάνεις restart και να προσαρμόζεσαι σε αυτό λες και είσαι ρομπότ; Πώς θα ανακτήσεις την ψυχολογία σου πάλι; Πώς θα μπορέσεις να πιστέψεις στα κλισέ "κάθε εμπόδιο για καλό", "ότι είναι να γίνει θα γίνει" κ.τ.λ., χωρίς να πάθεις ίλιγγο και αηδία;
Βήμα 3ο ~> Είναι ερωτήματα που δεν θα απαντηθούν αμέσως και χρειάζονται χρόνο. Τι και αν αυτή η διαδικασία επαναλαμβάνεται μέσα στο χρόνο ανελιπώς και εσύ είσαι στα στα 20,30, 40...! You have to get used to it! Έχει συμβεί σε όλους. Και θα συμβαίνει non stop! Ποιος εξελίχτηκε άλλωστε μόνο μέσα από συνεχόμενες επιτυχίες; ( Χωρίς να υπάρχει κάποιος να του βάλει τρικλοποδιά ή χωρίς κάποιος να υποτιμήσει τις δυνάμεις του ~> είτε γιατί δεν τις κατάλαβε είτε γιατί δεν ήθελε να τις καταλάβει;)
Αν δεν ψηθείς εσύ η ίδια στα λάθη σου δεν θα συνειδητοποιήσεις ποτέ ποιος είναι ο στόχος σου και ούτε θα μπορέσεις να τον ανακαλύψεις. Και εκεί είναι οι συγκυρίες για να σου δείξουν το δρόμο, όσο αρνητικές και αν είναι πάντα στο τέλος συνειδητοποιείς πως κάθε εμπόδιο είναι για καλό!
Σκέψου το εξής ~> Όταν παθαίνεις έγκαυμα στο χέρι τι νιώθεις; Πόνο και άγχος ότι θα σου μείνει σημάδι. Όμως αν αντιδράσεις σωστά τίποτα από τα δυο δεν θα συμβούν. Ακόμα και τον πόνο θα ξεπεράσεις. Αλλά ακόμα και αν δεν αντιδράσεις όπως πρέπει ο πόνος κάποια στιγμή θα σου φύγει και αν σου μείνει σημάδι δεν θα είναι εμφανές αλλά ούτε και θα επηρεάσει την εικόνα σου.
Έτσι είναι ακριβώς και η κατάσταση που βιώνεις τώρα. Δεν είναι ότι δεν μπορείς να την διαχειριστείς απλά θέλεις το χρόνο σου. Και μετά όλα καλά. Θα το θυμάσαι και θα λες ευτυχώς που εξελίχτηκαν έτσι τα πράγματα γιατί οδηγήθηκες κάπου αλλού, κάπου καλύτερα και πιο κοντά στον στόχο σου!
Και θα βρεις την ισορροπία σου μόνη σου. Το άρθρο αυτό δεν έχει να σου αποκαλύψει μαγικά τρικ για να βρεις την ηρεμία σου και την αισιοδοξία σου αμέσως, αλλά έχει να σου πει πως όλα είναι μέσα στη ζωή και το μόνο σίγουρο είναι ότι κάθετί που γίνεται στη ζωή σου δεν είναι τυχαίο, ακόμα και μια λεπτομέρεια. Και μην ανησυχείς όποια κίνηση, αντίδραση, απόφαση και αν κάνεις - πάρεις σε αυτή τη ζωή θα οδηγηθείς με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο εκεί που προορίζεται να φτάσεις!
Nα είσαι ο εαυτός σου! Ποιος άλλος έχει περισσότερα προσόντα για να το κάνει αυτό;