Αν το σκεφτείς είναι πολύ εύκολο να προβλέψουμε ορισμένα γεγονότα που ακολουθούν μια προκαθορισμένη πορεία. Όπως για παράδειγμα ότι ο ήλιος θα ανατείλει αύριο από την ανατολή ή ότι κάποια στιγμή στη ζωή μας θα έρθει ο θάνατος. Μπορούμε κατά κάποιο τρόπο να προβλέψουμε το μέλλον χωρίς να έχουμε προφητική ή μαντική ικανότητα. Έως τώρα επικρατεί η λογική.
Ωστόσο όμως ο άνθρωπος από τα αρχαία χρόνια είχε την λαχτάρα και την αγωνία να μάθει τι πρόκειται να συμβεί στο μέλλον. Στην αρχαία Ελλάδα οι προφητείες θεωρούνταν πολύ σημαντικές και η μαντική έπαιζε σπουδαίο ρόλο στη ζωή των ανθρώπων. Οι Έλληνες εφάρμοζαν πολλές μαντικές πρακτικές. Mία από αυτές ήταν και η ονειρομαντεία. Κατά βάση όμως έδιναν πολύ βάρος στους οιωνούς. Γι΄αυτό και στην Ελλάδα υπήρχαν περισσότερα από 100 μαντεία, στα οποία και εφάρμοζαν διάφορες τεχνικές πρόγνωσης του μέλλοντος.
Το λειτούργημα της μαντείας αναθέτοταν σε συγκεκριμένα μέλη της κοινωνίας που ήταν συνήθως γυναίκες. Η πρώτη ιέρεια της Γαίας θεωρείται πως ήταν η θρυλική Σίβυλλα, η οποία κι έδινε στους ανθρώπους συμβουλές και χρησμούς. (Είναι πασίγνωστες και οι προφητείες της Σίβυλλας.)
Η ικανότητα κάποιων ανθρώπων να μπορούν να προβλέψουν το μέλλον αποδίδοταν στη θεϊκή βούληση. H προφητική ικανότητα δεν διδάσκεται, αφού θεωρείται θεϊκό χάρισμα σε αντίθεση με την τέχνη της μαντείας που μπορεί να γίνει κτήμα του κάθε "ενδιαφερόμενου". Ο προφήτης επιλέγεται από το Θεό ως φερέφωνό του, για να αποκαλύψει στον κόσμο κάποιες όψεις της θείας πραγματικότητας. Μεταφέρει ειδήσεις από το χώρο του Θείου που σχετίζονται όχι μόνο με το τι θα συμβεί στο μέλλον αλλά και το πως πρέπει να δράσουμε προκειμένου να αποφύγουμε να συμβούν κάποια δυσάρεστα γεγονότα.
Παρά το γεγονός ότι οι μάντεις και τα μαντεία γνώρισαν μεγάλη άνθηση από την αρχαιότητα, ενώ οι σύγχρονοι απόγονοί τους πλουτίζουν εκμεταλλευόμενοι πολλές φορές τον πόθο του ανθρώπου να ανακαλύψει το μέλλον, εκείνοι που άφησαν ανεξίτηλο το στίγμα τους στην ιστορία ήταν οι προφήτες.
Διότι αυτοί οι άνθρωποι προσπάθησαν να χαρτογραφήσουν το μέλλον της ανθρωπότητας στην προσπάθειά τους να αποκωδικοποιήσουν το θέλημα και τα σχέδια του Θεού. Και έτσι έχουν καθιερωθεί στη συνείδηση των ανθρώπων, ως φορείς της θεϊκής γνώσης.
Ένα κορυφαίο παράδειγμα αποτελεί η Αποκάλυψη του Ιωάννη, που είναι ένα σημαντικό προφητικό κείμενο και είναι το μόνο αποκαλυπτικό βιβλίο που περιλαμβάνεται στην Καινή Διαθήκη.
To θέμα αυτό μπορεί να αναλυθεί, να εξηγηθεί μέσα από άπειρες θεωρίες, από τόμους βιβλίων, από την Αγία Γραφή. Κάτι τέτοιο στην προκειμένη δεν είναι εθικτό.
Ωστόσο όμως όποιοι κι αν είναι οι μηχανισμοί που καθιστούν δυνατή την προφητεία ένα είναι σίγουρο: Ότι οι προφήτες και οι προφητείες δε θα σταματήσουν ποτέ να απασχολούν και να σαγηνεύουν τους ανθρώπους. Εκτός και αν κάποια στιγμή σταματήσουμε να έχουμε να έχουμε την αντίληψη του χρόνου και ο καθένας μας μπορεί να βρίσκεται παράλληλα στο παρελθόν, παρόν, μέλλον. Πράγμα απίθανο;(!)
Και επειδή μπορεί να είσαι ρεαλιστής καλό είναι πριν απορρίψεις κάτι να το ψάξεις, να το διαβάσεις.
Κάνε το εξής: "Ανέγνων, έγνων, κατέγνων", που σημαίνει "το διάβασα, το κατάλαβα, το απέρριψα" ~> Ιουλιανός ο Παραβάτης, Βυζαντινός αυτοκράτορας.
Και έχω και άλλες πνευματικές ανησυχίες. Αναρωτιέμαι αν η εξωσωματική εμπειρία είναι παραίσθηση ή πραγματικό φαινόμενο;
Επίσης υπάρχει κάποια λογική εξήγηση για την αίσθηση "Aυτή τη σκηνή την έχω ξαναζήσει";