Είναι φορές που νιώθεις μοναξιά και αναζητάς λίγη παρέα στο facebook. Εκεί που κάθεσαι και χαζεύεις αδιάφορα posts καμιά φορά πετυχαίνεις λόγια και εικόνες που πραγματικά μπορούν να σου τραβήξουν το βλέμμα και να αγγίξουν κάποια πτυχή του εαυτού σου. Κάπως έτσι έγινε και τώρα. Ρίχνοντας μια αμέριμνη ματιά στον κυβερνοχώρο του facebook το μάτι μου έπεσε σ' ένα post που έγραψε ο Αύγουστος Κορτώ, αναφερόμενος σε μια τόσο διαδεδομένη, δυστυχώς, αρρώστια, την κατάθλιψη. Ο Αύγουστος Κορτώ είναι συγγραφέας που έχει γράψει διηγήματα, νουβέλες, μυθιστορήματα, κείμενα για το θέατρο, ένα κινηματογραφικό σενάριο και βιβλία για παιδιά. Βρίσκει τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης πολύ χρήσιμα για να μιλάει ανοιχτά για το θέμα της κατάθλιψης και να επικοινωνεί με ανθρώπους που αντιμετωπίζουν αυτό το πρόβλημα.
Ρίξε μια ματιά στο μήνυμά του.
“Στη φίλη που μου γράφει ότι νιώθει να την πλακώνει στ' αλήθεια το πάπλωμα σαν μαρμάρινη πλάκα, ότι έχει μέρες να βγει απ' την κρεβατοκάμαρα ή να λουστεί, κι ότι κοιμάται με τα χίλια ζόρια το βράδυ και ξυπνάει το πρωί με κλάματα - αλλά και σ' όλους τους φίλους που παλεύουν με την κατάθλιψη, μερικές συμβουλές από καρδιάς.
Πρώτα απ' όλα, κάνε τον ανθρώπινο περίγυρό σου να καταλάβει ότι αυτό που έχεις δεν είναι μια απλή κακοδιαθεσία, ούτε παραξενιά, αλλά αρρώστια, και μάλιστα διαδεδομένη - θα περίμεναν από σένα να είσαι μες στην τρελή χαρά αν, φερ' ειπείν, είχες σπάσει το πόδι σου;
Να είσαι αυστηρή με τον εαυτό σου όποτε μπορείς - κάνοντας μικρές δουλειές, κι ας σου φαίνονται βουνό (να πληρώσεις έναν λογαριασμό, να πας στο σούπερ μάρκετ - ό,τι αντέχεις) - κι επιεικής όταν λυγίζεις. Ο καθένας άλλωστε ανάλογα με τις δυνάμεις του ζει και πράττει.
Διάβαζε όσο μπορείς, έστω κι ανάλαφρα αναγνώσματα. Δεν υπάρχει αποτελεσματικότερος τρόπος να ξεκολλήσεις απ' το τέλμα της δικής σου ζωής απ' το να περιπλανηθείς σε άλλες ζωές και ιστορίες.
Μικρά κόλπα μπορούν να βοηθήσουν: αντί για το ντους που φαντάζει άθλος, γέμισε την μπανιέρα - η χαλάρωση του νερού, το αίσθημα ότι πλέεις ασφαλής μες σε μια μήτρα, είναι ένα κι ένα για την κατάθλιψη.
Αν δεν λαμβάνεις ήδη ψυχιατρική βοήθεια, αναζήτησέ την άμεσα - με την κατάλληλη ψυχοθεραπεία, κι ενδεχομένως με φαρμακευτική αγωγή (που μην τη φοβάσαι - το πιθανότερο, θα είναι προσωρινή), μπορείς σύντομα να ξαναβρείς το χαμόγελό σου.
Και πάνω απ' όλα, να θυμάσαι ότι είμαστε πολλοί και πολλές που περάσαμε και περνάμε την ίδια σκοτεινιά, κι ότι κάποια στιγμή, όσο κι αν η ύπουλη φύση της αρρώστιας την κάνει να μοιάζει αιώνια, περνάει, θεραπεύεται, γίνεται παρελθόν. Κανείς δεν είναι τόσο ανήμπορος, μόνος, ή καταδικασμένος όσο νομίζει - απλώς, καμιά φορά, ο ψυχισμός κάμπτεται από το άχθος της ζωής. Αλλά η ευτυχία είναι εκεί, στο χέρι μας, και μας περιμένει την αδράξουμε.”