Είναι Κυριακή και σε έχει πιάσει ήδη μελαγχολία. Αύριο θα ξυπνήσεις πάλι δίπλα στην ασφυκτική σου σχέση, για να πας ξανά στην καταπιεστική δουλειά σου, που σου αποφέρει 500 ευρώ το μήνα, να συναντήσεις την κολλητή σου φίλη σου που εδώ και καιρό δεν είναι κολλητή (μη σου πω ούτε καν φίλη) και τελικά να επιστρέψεις το βράδυ στο μεγάλο αλλά επί της ουσίας άδειο σπίτι σου.
Αν μπορούσα να κλέψω έναν τίτλο εκπομπής για να τιτλοφορήσω αυτό το κείμενο, θα ήταν σίγουρα το «Άλλαξέ το». Ας τα πάρουμε από την αρχή. Η σχέση σου έχει τελειώσει προ πολλού, το έχεις συνειδητοποιήσει μετά κόπων και βασάνων, το έχεις παλέψει ήδη αρκετές φορές, το έχεις τραβήξει από τα μαλλιά τόσο δυνατά, που στο τέλος το καράφλιασες. Αλλά επιμένεις να μένεις με τον άνθρωπο που σου τρώει τη ζωή. Γιατί; Φοβάσαι τις αλλαγές κι εσύ. Προτιμάς την ασφάλεια του αποτυχημένου από την ανασφάλεια του απρόβλεπτου. Επαναπροσδιορίσου, γιατί ο καιρός κυλάει και η ζωή περνά και χάνεται που λέει και το τραγούδι. Έχε κατά νου ότι κάθε τέλος είναι όντως μια νέα αρχή. Μια νέα αρχή που θα σου επιτρέψει επιτέλους να πάρεις βαθιά ανάσα, χωρίς αυτό το βάρος στο στέρνο.
Την δουλειά σου δεν μπορείς να την εγκαταλείψεις. Είναι θέμα βιοπορισμού και είναι απολύτως σεβαστό. Μπορείς όμως να θέσεις τα όριά σου. Δουλεύεις σαν το σκυλί δέκα και δώδεκα ώρες χωρίς να αμείβεσαι για αυτά τα «απαραίτητα» εξτραδάκια και ακούς και κατσάδα με την πρώτη ευκαιρία. Αν θυμάσαι καλά, πληρώνεσαι για να προσφέρεις μία συγκεκριμένη υπηρεσία. Δεν είσαι υπηρετικό προσωπικό, ούτε φίλη, ούτε παιδί κανενός για να μην βάζεις ένα όριο στην ασυδοσία των ανωτέρων σου. Δεν προτείνω επανάσταση. Προτείνω όμως σεβασμό. Στον χρόνο, την προσπάθεια και εν τέλει την προσωπικότητά σου. Κι ο σεβασμός στις μέρες μας, δυστυχώς δεν είναι αυτονόητος. Πρέπει να διεκδικείται.
Τους φίλους από την άλλη τους επιλέγουμε. Κι εσύ επιμένεις να βγαίνεις ακόμα με αυτούς που σου ρουφάνε το αίμα, επειδή γνωριζόσαστε χρόνια, έχετε φάει (ας μην την πω την λέξη) μαζί και έχετε αναμνήσεις να σας συνδέουν. Ξέχνα τη, την φίλη από το δημοτικό. Τα χρόνια πέρασαν, τα τσανάκια σας χωρίστηκαν αρκετό καιρό πριν, τι την θες ακόμα δίπλα σου όταν «ξεπετάει» το πρόβλημά σου σε χρόνο dt και όταν με τη χαρά σου μένει απαθής; Όταν έχετε σταματήσει πια να γελάτε και το μοναδικό που έχετε να πείτε είναι τι φόρεσε η Κατερίνα Καινούριου. Η πιο σοφή ατάκα του ελληνικού λαού «υπάρχουν κι αλλού πορτοκαλιές που κάνουν πορτοκάλια» ισχύει και στην περίπτωση των φίλων.
Το σπίτι σου δεν θα είναι ποτέ γεμάτο αν εσύ είσαι άδεια. Οι αλλαγές όπως και το αλκοόλ θέλουν ρέγουλα. Ξεκίνα τις γουλιά- γουλιά. Αλλά ξεκίνα τις. Από αύριο κιόλας.
Διάβασε εδώ για τις τοξικές σχέσεις που δηλητηριάζουν καθημερινά τη ζωής μας, για να πειστείς στα σίγουρα γι΄αυτή την αλλαγή που λέγαμε.