Όλοι έχουν ένα λόγο για τους θυμάσαι! Ο Tom Hanks αποκαλύπτει ένα μυστικό, η Jennifer Lawrence σκοντάφτει και η Marion Cottilard πιστεύει ότι υπάρχουν άγγελοι.
Adrien Brody, 2003
Όταν ο Adrien Brody κέρδισε το Oscar Α’ Ανδρικού Ρόλου για τον Πιανίστα δεν το πίστευε σε τόσο βαθμό που ξέφυγε και φίλησε την Halle Berry στο στόμα, γέμισε τον λόγο με αστεία και πήρε τον ρόλο του μουσικού εξαιρετικά σοβαρά και σταμάτησε την ορχήστρα που ξεκίνησε να παίζει μουσική για να τον σταματήσει.
Jose Pesci, 1991
Αν πρέπει να θυμάστε αυτόν τον λόγο είναι επειδή κράτησε 10 δευτερόλεπτα. «Ήταν τιμή μου. Ευχαριστώ». Το όνειρο των θεατών...
Marlon Brando, 1973
Όλοι γνωρίζουν πια ότι ο Marlon Brando δεν ανέβηκε ποτέ στην σκηνή για να παραλάβει το Oscar Α’ Ανδρικού Ρόλου για τον Νονό. Αντ’ αυτού είδαμε την Apache Sacheen Littlefeather, την οποία έστειλε ο ηθοποιός ως διαμαρτυρία προς την παρουσίαση των Ινδιάνων στις ταινίες και δήλωσε ότι δεν θα αποδεχτεί το βραβείο του. Η αποδοχή; Γεμάτη χειροκροτήματα και γιουχαρίσματα.
Tom Hanks, 1994
Θυμάστε την ταινία In&Out όπου ο Kevin Kline βλέπει τον χαρακτήρα του να αποκαλύπτεται ως gay από τον διάσημο ηθοποιό μαθητή του, πουν τον ευχαρίστησε κατά τη διάρκεια ενός λόγου του; Από εδώ ξεκίνησαν όλα. Όταν ο Tom Hanks παρέλαβε το βραβείο για τον Α’ Ανδρικό Ρόλο στο Φιλαδέλφεια, ευχαρίστησε τον gay καθηγητή του που υπήρξε τέτοια έμπνευση γι’ αυτόν. Το μοναδικό πρόβλημα ήταν ότι ο καθηγητής του το κρατούσε κρυφό...
Cuba Gooding Jr., 1997
Έτσι πρέπει να αντιδρούν οι ηθοποιοί όταν κερδίζουν Oscar. Ο Gooding Jr. φώναζε συνεχώς πόσο αγαπάει όλο τον κόσμο και θυμήσε αρκετά τον χαρακτήρα του στο Jerry Maguire. Φώναζε τόσο πολύ πάνω από την μουσική, που στο τέλος όλοι οι θεατές σηκώθηκαν όρθιοι για να τον χειροκροτήσουν.
Roberto Benigni, 1998
Όλοι θυμάστε την ταινία του Benigni, Η Ζωή Είναι Ωραία, λίγοι όμως θυμάστε την κατάσταση του στα Oscars. Όταν κέρδισε το Oscar Ξενόγλωσσης Ταινίας ανέβηκε στην σκηνή πατώντας στα καθίσματα των υπόλοιπων ηθοποιών και μάλλον άγχωσε την Sophia Loren με την «ανήθικη» πρόταση του. Δήλωσε ότι θέλει να τους φιλήσει όλους , αλλά η μεγάλη του έκρηξη ήρθε όταν κέρδισε τον Α’ Ανδρικό Ρόλο και απείλησε τους θεατές ότι «θέλει να είναι ο Δίας, να σας απαγάγω όλους και να ξαπλώσω και να κάνω έρωτα σε όλους σας».
Meryl Streep, 2012
Όταν η απόλυτη απολυτότητα του κινηματογράφου παραλαμβάνει βραβείο (για το Thatcher) περιμένεις μόνο τα καλύτερα. Και όλοι γνωρίζουμε ότι χρειάζεσαι μια καλή ατάκα για να ξεκινήσεις. Η Streep το έκανε λέγοντας «όταν άκουσα το όνομα μου, πίστεψα ότι όλη η Αμερική θα πει: Ωχ, όχι. Γιατί; Αυτή πάλι;» Meryl, αν αποφασίζαμε εμείς, θα έπαιρνες βραβείο κάθε χρόνο.
Gwyneth Paltrow, 1999
Στο μεγαλύτερο έγκλημα στην ιστορία της Ακαδημίας, όταν η Gwyneth Paltrow πήρε το βραβείο Α’ Γυναικείου Ρόλου για το Ερωτευμένος Σέξπιρ, μέσα από τα πολύ ταλαντούχα και άξια χέρια της Cate Blanchett, συνέβη κάτι εκπληκτικό. Η βασίλισσα του πάγου, Paltrow, δεν σταμάτησε να κλαίει. Και όλοι θέλουν έναν διάσημο να κλαίει.
Sandra Bullock, 2011
Μιλάμε για το κορίτσι που πήγε στα Razzies με ένα καρότσι γεμάτο DVD από την ταινία για την οποία βραβεύτηκε ως η χειρότερη ηθοποιός. Λέτε να μην έσκιζε στον λόγο της για τα Oscar; «Το κέρδισα όντως ή σας εξάντλησα;» Ήταν η πρώτη της ατάκα, αλλά κέρδισε την θέση της στην λίστα, επειδή θυμήθηκε να ευχαριστήσει την Meryl Streep και να δηλώσει σε όλους πόσο καλά φιλάει.
Julia Roberts, 2001
Και τώρα η ώρα για το προσωπικό αγαπημένο μου. Δεν έχω λόγια για τις κραυγές και τα γέλια και τα κλάματα και την χάρη. Ό,τι ακριβώς κάνει σε κάθε της ταινίας, έκανε και στα Oscars. Και ξεκίνησε με το πολύ χαρακτηριστικό γέλιο της.
Jennifer Lawrence, 2013
Δεν είναι τόσο ο λόγος της, όσο το γεγονός ότι έπεσε στα σκαλιά και όλος ο κόσμος γνώρισε για πρώτη φορά την τρέλα με την οποία συνδέεται η JLaw. «Στέκεστε όλοι σας επειδή με λυπάστε που έπεσε και είναι ιδιαίτερα ντροπιαστικό».
Marion Cotillard, 2008
«Ευχαριστώ ζωή, ευχαριστώ έρωτα, είναι αλήθεια, υπάρχουν άγγελοι σ’αυτήν την πόλη». Η γαλλίδα Cotillard ήταν εκθαμβωτική όπως πάντα και γλυκιά όπως θέλουν να μας κάνουν να πιστεύουμε ότι είναι οι γαλλίδες. Η δε φράση της, έμεινε στην ιστορία των βραβείων.