Συναντηθήκαμε έξω από την Τεχνόπολη στις εννιά παρά κάτι. Προχωρώντας προς τη σκηνή, με έλουσε κρύος ιδρώτας, όταν είδα ότι ήμασταν όλοι κι όλοι καμιά σαρανταριά νοματαίοι και όλοι διασκορπισμένοι. Σε τι κοινό θα τραγουδήσει ο Asaf; Εμείς πήγαμε ακριβώς κάτω από τη σκηνή, πήραμε την μπύρα μας και περιμέναμε υπομονετικά, προσευχόμενοι παράλληλα να μαζευτεί λίγος κόσμος. Γύρω στις 10 παρά, τα "μυρμηγκάκια" του Asaf μαζεύτηκαν και κάτι όμορφα κορίτσια με ασημένια φορέματα ανέβηκαν στη σκηνή. Χειροκροτήματα και... Asaf Avidan.
Ντυμένος στα μαύρα, φορώντας τις τιράντες του (σήμα κατατεθέν του), με το μαλλί μοϊκάνα και το ακαταμάχητο χαμόγελό του, μας καλησπέρισε. Ακολούθησε μία ώρα και κάτι, με όλα μα όλα τα αγαπημένα μας κομμάτια, με πολλή ενέργεια και vibe, με τον ίδιο να αλλάζει κιθάρες κάθε τόσο επί σκηνής, να χοροπηδάει, να φλερτάρει με τα κορίτσια της μπάντας του, να πίνει το ουίσκι του, να αστειεύεται με το κοινό, με ένα χιούμορ όμως συγκρατημένο και όχι στημένο, ένα χιούμορ ταπεινό και "απροετοίμαστο", μας ευχαρίστησε όχι μια και δύο, αλλά πολλές φορές, γιατί ήμασταν εκπληκτικό κοινό αλλά και γιατί ήταν τιμή του να βρίσκεται στη χώρα μας.
Τραγούδησε το "Τhe Labyrinth Song", συγκλονιστικά, αφού όπως είπε ήταν πολύ συγκινητικό να λέει στην Ελλάδα αυτό το τραγούδι. Περιέγραψε την Αθήνα σαν το σπίτι του, γιατί το χάος της και οι κρυφές ομορφιές της, του θύμισαν πολύ το Τελ Αβίβ. Έκατσε στην άκρη της σκηνής, πήδηξε από αυτήν και πλησίασε το πλήθος για να τραγουδήσει παρέα του, εξήγησε για κανά πεντάλεπτο το νόμο της βαρύτητας, για να καταλήξει ότι μόνο τα λίγα δευτερόλεπτα που είμαστε στον αέρα, είμαστε πραγματικά ελεύθεροι. Και πηδήξαμε όλοι ψηλά. Και ελευθερωθήκαμε.
Ο Asaf Avidan δεν είναι star, είναι καλλιτέχνης. Είναι μια από τις πιο ιδιαίτερες φωνές, που μιλάνε στην ψυχή σου. Και σου λένε σπουδαίες ιστορίες αγάπης και σου μαθαίνουν τη ζωή.
Ο Asaf τα έδωσε όλα. Όλα. Κρίμα να μην τον ξέρουν κι άλλοι, γιατί έχασαν μια σπουδαία συναυλία. Δεν ξέρω αν ποτέ θα γεμίσει στάδια, γιατί η μουσική του δεν είναι mainstream. Ξέρω όμως ότι και σε μια υπόγεια σκηνή σε κάποιο στενάκι του Βερολίνου να τον δεις, θα είναι εμπειρία που θα θυμάσαι.
Διάβασε εδώ όσα πρέπει να ξέρεις για αυτόν τον σπουδαίο καλλιτέχνη.