Πέρυσι, στο άκουσμα ότι ο Manu Chao θα ανέβαινε Θεσσαλονίκη (χωρίς στάση από Αθήνα), αρχίσαμε να ψάχνουμε για αεροπορικά εισιτήρια. Ξεσήκωσα τις φιλενάδες, έκλεισαν, κανονίστηκαν κι εγώ έμεινα τελικά πίσω να τις ζηλεύω κάθε που με έπαιρναν για μια αφιέρωση. Αλλά φέτος είναι η στιγμή μου. Nα ακούσω το Clandestino και να τρέξει ένα δάκρυ.
Γιατί όσοι βρέθηκαν στο Rockwave το 2008 και στη Θεσσαλονίκη πέρυσι, όλοι μιλούν για την πιο "δυνατή" συναυλία της ζωής τους. Γιατί δεν είναι μόνο το μπάσο και τα drums που κάνουν μια συναυλία εκρηκτική, είναι και η ενέργεια και η ψυχή και το πνεύμα και η pure επανάσταση του κάθε καλλιτέχνη. Και ο Μanu Chao είναι σίγουρα ένας από αυτούς.
Ο Eduardo Galeano, δημοσιογράφος και ένας από τους γνωστότερους συγγραφείς της Λατινικής Αμερικής του 20ού αιώνα, είχε πει για τον Manu "Δεν είναι ροκ σταρ αλλά ένας ροκ άνεμος που δεν μπορεί να χαλιναγωγηθεί". Αυτό ακριβώς βλέπει κάποιος πάνω στη σκηνή.
Το εισιτήριό του, μαρτυρά την αριστερή (και φιλάνθρωπη στάση) του, αφού είναι ένας πολύ μεγάλος καλλιτέχνης, ένας από τους καλύτερους στο είδος του (μια μείξη ska & reggae) παγκοσμίως και η τιμή του δεν ξεπερνάει ποτέ τα 20 ευρώ. Τα τραγούδια του μιλούν για την αγάπη, για τη ζωή στα γκέτο, για τα ναρκωτικά, τη μετανάστευση, την αδικία.
Όλα τα κομμάτια του, από τα πιο παλιά με τους Mano Negra μέχρι και τα πιο πρόσφατα, σε συνεπαίρνουν στο ρυθμό τους, σε κάνουν να χαμογελάς ακούγοντάς τα, σε παρασύρουν σε ιδέες και θεωρίες πανανθρώπινες. Μα κυρίως σε βοηθούν να ξορκίσεις το "κακό", που θα έλεγαν και οι γιαγιάδες στα χωριά. Γιατί χορεύεις όλα αυτά που σε φοβίζουν, όλα αυτά που σε δυσκολεύουν. Χορεύεις για την "Κακιά Ζωή", η οποία εκείνη τη στιγμή μοιάζει υπέροχη.
Σήμερα, ακόμα κι αν δεν έχεις βγάλει εισιτήριο, μην πας πάλι για καφέ στο Χαλάνδρι. Φόρα τα καλοκαιρινά σου, πιάσε τα μαλλιά κοτσίδα, πάρε την παρέα και τράβα πλώρη για Μαλακάσα. Θα πιεις την πιο απολαυστική μπύρα του καλοκαιριού, θα ακούσεις ωραίες μουσικές, θα νιώσεις λίγο επαναστάτης (γιατί ο 54χρονος Manu φροντίζει να ξυπνάει τέτοια ένστικτα), θα δοκιμάσεις αν η βαρύτητα του σώματος σου λειτουργεί όπως η φύση την έχει ορίσει, αφού δεν θα σταματήσεις να πηγαίνεις πάνω- κάτω.
Σήμερα, θα τιμήσεις την τελευταία μέρα του Rockwave γιατί απλώς θα σου μείνει αξέχαστη. Γιατί αυτό που θα δεις εκεί, δεν θα μπορείς να το συγκρίνεις με κάτι άλλο.
Στον "mainstream" Robbie είχες πάει; Άλλο πράγμα, αλλά περάσαμε απροσδόκητα καλά. Δες εδώ λεπτομέρειες της επικής βραδιάς.