Μας προβλημάτιζε με τη Δανάη, τι θέμα να κάνουμε. Αυτή τη φορά κατεβήκαμε στο σταθμό του Μοναστηρακίου. «Θες να κάνουμε μαγαζιά με vintage; Ή με second hand καλύτερα;». Κακά τα ψέματα. Ό,τι είναι vintage υπήρξε κάποια στιγμή «πρώτο χέρι» κάποιου άλλου, για να καταλήξει σε εμάς 30 και 40 χρόνια μετά. Πόσο μαγικό μπορεί να είναι αυτό; Έτσι λοιπόν χωρίς διλήμματα, ξεχυθήκαμε στους δρόμους του κέντρου αναζητώντας μεγάλες ευκαιρίες σε μικρές τιμές...
Φωτογραφίες: Δανάη Ίσσαρη
Πρώτη Στάση: Παλιοσυνήθειες
Η Αδαμαντία μάς υποδέχτηκε με το μοβ σκουφάκι της στην είσοδο. Μας καλωσόρισε δια χειραψίας και με το που πατήσαμε το πόδι μας μέσα στο μαγαζί, χωριστήκαμε σαν τα μικρά παιδιά που ψάχνουν τον κρυμμένο θησαυρό. Και όντως βρήκαμε από όλα. Ποστερς, ποτήρια, κονκάρδες, ποδήλατα, έπιπλα, βαλίτσες, τηλέφωνα, τσάντες, καρέκλες, τραπέζια.
«Είναι ανυπολόγιστη η ποσότητα των αντικειμένων. Το 2011 ανοίξαμε εδώ το πρώτο μικρό μας μαγαζάκι και πριν λίγο καιρό, δημιουργήθηκε ένας ακόμη χώρος των 700 τμ στο Μεταξουργείο. Εκεί υπάρχουν και τεχνίτες που αναπαλαιώνουν τα έπιπλα και κάνουν ό,τι μετατροπές επιθυμεί ο πελάτης, με το αντίστοιχο κόστος πάντα. Αν θες να πάρεις την πολυθρόνα που κάθεσαι τώρα, έχει 40€, αν θες να αλλάξεις μαξιλάρια, ταπετσαρίες κλπ, το τιμή σίγουρα θα ανέβει».
«Πάρα πολλές παραγγελίες γίνονται από το site μας. Στέλνουμε παντού. Οι περισσότεροι που μπορεί να πιάνει και το χέρι τους, τα παίρνουν σε πολύ χαμηλές τιμές (εκείνη την ώρα κοιτάζαμε έναν κλασικό σκαλιστό μπουφέ, ο οποίος στοίχιζε μόλις 60€) και τα φτιάχνουν μόνοι τους όπως επιθυμούν. Εμείς εδώ είμαστε απλώς οι διαμεσολαβητές της ιστορίας των πραγμάτων. Κι αυτό είναι κάτι πραγματικά σπουδαίο».
Info: Πρωτογένους 8, Ψυρρή
Δεύτερη Στάση: Like Yesterday’s
H Ζέτα είναι μία πολύ ωραία γυναίκα. Ήρεμη δύναμη. Μπαίνοντας στο μαγαζί της, η Δανάη ενθουσιάστηκε κι άρχισε να λέει μίνι ιστορίες του τύπου «αυτό το είχε η γιαγιά μου» ή «αχ αυτό είναι παρόμοιο με ένα την μαμάς μου» και άλλα τέτοια. Χώρια που σε χρόνο dt με έβαλε να βάζω και να βγάζω καπέλα, φωτογραφίζοντας με. Δεν παραπονιέμαι, το ευχαριστήθηκα.
Το Like Yesterday’s άνοιξε τα Χριστούγεννα του 2013. «Αγαπάω πολύ το παλιό, αγαπάω το κέντρο, μένω άλλωστε εδώ πιο κάτω στο Θησείο, ήταν αναπόφευκτο να μην κάνουμε αυτή την κίνηση με το Χρήστο. Ταξιδεύουμε, βλέπουμε ρούχα και αξεσουάρ, βρίσκουμε προμηθευτές και εισάγουμε ό,τι μας αρέσει». Τα ρούχα είναι κυρίως από Γαλλία και Αγγλία, ενώ τα faux bisous από Αμερική.
«Εδώ θα βρει κανείς να πάρει κάτι από 1€, ενώ προς στιγμήν το ακριβότερο ρούχο έχει 55€. Σιγά- σιγά διευρυνόμαστε, και στον τομέα του νυφικού (vintage φυσικά) αλλά και του βιβλίου. Η περιοχή εδώ είναι ιδανική για μαγαζιά τέτοιου είδους. Αν βρισκόμασταν στα βόρεια ή στα νότια προάστια δεν θα ήταν το ίδιο. Η τάση στο Κέντρο εδώ και καιρό έχει κάνει στροφή στο παλιό».
Κι αφού μας τα είπε τόσο ωραία, δοκιμάσαμε, στολιστήκαμε, ξεστολιστήκαμε και τελικά στάθηκε αδύνατο να φύγουμε με άδεια χέρια και απλώς υποκύψαμε.
Ιnfo: Πρωτογένους 16, Ψυρρή |216 700 4810
Τρίτη Στάση: Kilo Shop
Για αυτό ξέρεις σχεδόν τα πάντα. Δυο όροφοι στην Ερμού, άλλοι τρεις στο Χαλάνδρι, γεμάτοι ρούχα, αξεσουάρ, παπούτσια, τσάντες και ότι άλλο «φορέσιμο» μπορείς να σκεφτείς. Διαλέγεις, ζυγίζεις, αγοράζεις.
Είναι ο παράδεισος των Levi’s (από 15€), τα πάντα εισάγονται από την Γαλλία, ενώ κάπου ανάμεσα στα 9000 προϊόντα, θα δεις να κινείται η Ολλανδή Σαμπίν, ο ιθύνων νους του Kilo Shop.
Εμείς μπήκαμε, η Δανάη ικανοποιήθηκε που πια είναι όλα «πιο συμμαζεμένα» σε σχέση με το παρελθόν, πάλι άρχισε να με ντύνει, πάλι δεν αντέδρασα και πάλι χαμογέλασα στην κάμερα.
Θα χαμογελούσα περισσότερο αν έφευγα και με δύο σακούλες πράγματα αλλά αρκεστήκαμε κι εκεί σε μία. Μία και μικρή. Γιατί αποκλείεται να μπεις στο Kilo Shop και να μην βρεις έστω ένα πράγμα να αγοράσεις. Αποκλείεται.
Info: Eρμού 120,Αθήνα |210 3237203
Τέταρτη Στάση: Σοφίτα Vintage Shop
Ο Νίκος άφησε την δουλειά του, όχι από ανάγκη. Από επιλογή. Γιατί μέσα στην κρίση ρίσκαρε για να κάνει αυτό που αγαπάει. Αυτό που μέχρι πριν έκανε σαν χόμπι. Να ασχοληθεί με τα παλιά αντικείμενα. Είναι τόσο περιποιημένο το μαγαζί του, στην οδό Ηρακλειδών, που σχεδόν ντρέπεσαι να πατήσεις. Χωρισμένα τα αντικείμενα. άλλοτε χρωματικά κι άλλοτε θεματικά ή χρονολογικά, σχηματίζουν μία εικόνα με αυθεντικό vintage αέρα.
Μας υποδέχτηκε θερμά και μας ξενάγησε κυριολεκτικά μέσα στα χρόνια. Στη Σοφίτα, θα βρεις από παλιά σερβίτσια, μπιμπελό και αφίσες, μέχρι μπαούλα, έπιπλα και μικροαντικείμενα. Έπιασα στα χέρια μου ένα φαρμακευτικό μπουκάλι και κοιτάζοντας την επιγραφή, ένιωσα σα να κρατούσα την Ιστορία στα χέρια μου. Η ξεθωριασμένη ετικέτα, έγραφε 1900 και από κάτω μια οδό που πια δεν υπάρχει: «Σταδίου και Προαστίου».
Ο Νίκος έσπευσε να μας μάθει λίγα από την παλιά Αθήνα. «Η Προαστίου ήταν η σημερινή Εμ. Μπενάκη. Ήταν ο δρόμος που ένωνε το κέντρο με τον Λόφο του Στρέφη, Και τότε ο Λόφος θεωρούταν προάστιο». Έτσι είναι ο Νίκος. Φαίνεται ότι αυτό που κάνει, το κάνει με πολύ σεβασμό και πολλή αγάπη. Οι μικροί του θησαυροί περιλαμβάνουν ακόμα και καπελιέρες αριστοκρατών του ’40 ή πιάτα του 1900.
Η Σοφίτα όμως δεν είναι αντικερί. Τα περισσότερα αντικείμενα κινούνται από 3-50€, ενώ τα έπιπλα από 40-250€. «Τον τελευταίο καιρό, τα best seller μας είναι οι βαλίτσες, τα εμαγιέ, τα μεταλλικά κουτιά και τα διακοσμητικά πιάτα». Αν μπεις, δεν θα ξέρεις τι να πρωτοδιαλέξεις. Αν δε, πιάσεις κουβεντούλα με τον Νίκο, δεν θα ξεκολλάς. Θα κάνεις ένα flash back στο χρόνο και θα βγεις από το μαγαζί με μία αύρα… 50’s.
Info: Ηρακλειδών 35, Θησείο |210 346 9904
Πέμπτη Στάση: Preloved
Preloved. Δηλαδή "ήδη αγαπημένα". Η Ιωάννα είναι καλλιτέχνης. Φαίνεται στον αέρα, το βλέμμα και την αύρα της. Κάνοντας ένα βήμα πιο μέσα στον χώρο της, στην οδό Ηπίτου, επιβεβαιώνεις ότι μόλις ήρθες να συναντήσεις μία προσωπικότητα. Δίπλα στην καρέκλα που στρογγυλοκάθισα, ήταν αραδιασμένα σε ένα πάγκο κάτι ογκώδη κεραμικά βραχιόλια. Τα έπιασα στα χέρια μου με ενθουσιασμό. «Εγώ τα φτιάχνω» μου είπε και την κοίταξα ενθουσιασμένη.
Στρέφοντας το κεφάλι μου από την άλλη, το μάτι μου έπεσε στο "απόλυτο": ένα μωβ δερμάτινο σακάκι με την αντίστοιχη pensil φούστα. «Yves Saint Laurent του ’85», μου λέει και τα μάτια μου έκαναν στροφές. Δοκίμασα ένα κιμονό, η Δανάη χάζευε κάτι φορεματάκια παραδίπλα και με το που με είδε άρπαξε την κάμερα και άρχισε τις φωτογραφίες. Κι όσο εγώ γυρνούσα τις κρεμάστρες εκστασιασμένη, η Ιωάννα έλεγε την ιστορία της.
«Άνοιξα το μαγαζί γιατί είχα μαζέψει τόσα ρούχα από το Βερολινο που έμενα για 20 χρόνια και από τα ταξίδια της μητέρας μου- ήταν αεροσυνοδός- που πια δεν είχα τι να τα κάνω. Τώρα θέλω να μετατρέψω λίγο το χώρο μου σε πιο artistic. Θα φιλοξενεί άμεσα και ζωγραφικά έργα ή κεραμικά που φτιάχνω η ίδια. Θα φιλοξενεί και εκθέσεις. Όλα όμως θα είναι πάντα επιλεκτικά. Γιατί η σχέση με τους πελάτες μου είναι πλέον προσωπική και θέλω να τους προσφέρω τα καλύτερα».
Info: Ηπίτου 5, Αθήνα
