Η Λίτσα, άμαθη στο κρύο, πήγε μετά από πτήση στην Αίγυπτο που σκάει ο τζίτζικας, στην Ισπανία. Οι ανατριχίλες της, όμως, δεν ήταν μόνο από το κρύο, αλλά κι από την ποδοσφαιρική αποστολή διάσημης ομάδας που συνόδευε στον αέρα. Ξέρεις, λίγο ο Δον Κιχώτης, λίγο οι συνειρμοί των φλογερών φλαμένγκο κοντέψαμε να χάσουμε τη Λίτσα, η οποία ευχαριστούσε τα Θεία για την ξαφνική ανακοίνωση της παράτασης της διαμονής τους εκεί λόγω βλαβών στο αεροπλάνο της επόμενης πτήσης τους.
Κι έτσι, από εκεί που όλοι πιστεύαμε ότι θα απολάμβανε μπίρες, churros, θέατρο του δρόμου, ψώνια κι άπειρες selfies στα γραφικά στενάκια της Ιβηρικής Χερσονήσσου που τόσο λάτρεψε για την καθαριότητα και το στιλ τους, η Λίτσα έκανε στροφή στην ποιότητα. Φαίνεται τόσο μεγάλο ήταν το σοκ της που είδε δυο μέτρα λεβέντες στο στιλ που της αρέσουν, που αποφάσισε να πάρει στο κατόπι όλες τις εκκλησίες και του ναούς που έβρισκε πρόχειρους. Εντάξει, ας μην είμαστε κακοί, οι τέχνες είχαν κι έχουν ιδιαίτερη άνθηση στην Ισπανία. Σκέψου, Ελ Γκρέκο, Πικάσο, Μιρό, Νταλί
Πρώτος σταθμός, η Μαδρίτη. Για πρώτη φορά, η κοκέτα Λιτσάκι αποφάσισε να follow her heart και αντί τα λουξ ξενοδοχεία να προτιμήσει για τη διαμονή σε hostel. Σοκαριστικό, ιδιαίτερα αν αναλογιστείς ότι τα περισσότερα θρίλερ και ταινίες μυστηρίου ξεκινάνε κάπως έτσι. Έψαξε και βρήκε το καλύτερο από όλα, που παρείχε τις μέγιστες ανέσεις στο πιο οικονομικό πακέτο. Έμοιαζαν με μεγάλα παλιά σπίτια που μπορείς να κλείσεις μέσω ίντερνετ να πας να μείνεις με την παρέα σου.
Στη συνέχεια, από τη hipster Μαδρίτη και την πολύβουη Βαρκελώνη με τα μοναδικά αρχιτεκτονικά κτήρια μέχρι τον ατμοσφαιρικό ισπανικό νότο, τα αρώματα, τα χρώματα και οι εναλλαγές των εικόνων έκανα το Λιτσάκι να θέλει να μείνει για πάντα στη Γρανάδα ονειρευόμενη το δικό της πριγκιπόπουλο και μένοντας με την απορία «Υπάρχει τελικά happy ending; Κι αν ναι, πότε ξέρεις ότι έφτασε;».
Στο μεταξύ, όσο όλες λίγο πολύ αναρωτιόμαστε το ίδιο πράγμα, άνοιξε μια μπύρα (θερβέθα που λένε και οι φίλοι μας οι Ισπανοί), απόλαυσε τα τοπία, κι ίσως κάπου στο βάθος ακούσεις κι εσύ αυτή τη νοσταλγική μελωδία από ακορντεόν που σε καλούν στο χορό της ζωής, του όλα ή τίποτα!
