Ο χωρισμός είναι πάντα ένα επίπονο συναίσθημα. Είτε τα είχες με τον άλλον 1 μήνα, είτε 10 χρόνια. Πως να το κάνουμε; Έτσι είναι από την εποχή των σπηλαίων και έτσι θα είναι ακόμη και όταν θα έρθουν οι Αρειανοί. Αλλά όσο παραδεισένιο και αν είναι... δεν γυρίζουμε στα παλιά!
Του Δημήτρη Δρίζου
Μπορει να μοιάζει σαν στιγμή θριάμβου όταν γυρνάει ο άλλος μετανιωμένος να ζητήσει συγγνώμη και μια δεύτερη ευκαιρία. Το χαίρεσαι γιατί είναι η ανταμοιβή σου για το κλάμα (έλα που δεν έκλαιγες), τα μεθύσια (έλα που δεν έπινες) και τα μοιρολόγια (τι; Μόνο εγώ;). Είναι το χειρότερο δυνατό που θα κάνεις αν πεις «ναι» στην επιστροφή.
Προβληματίσου αρχικά γιατί χώρισες. Ναι, φταις και εσύ που χώρισες. Όσο ανάθεμα και αν ρίξεις που σηκώθηκε και έφυγε μέσα στην μαύρη νύχτα (ή μέρα, δεν έχει σημασία) φταις και εσύ. Εκτός και αν σε αφήσει για πλουσιότερο, οπότε δεν αξίζει σε πρώτη φάση.
Αφού κάνεις την αυτοκριτική σου, η οποία πονάει να ξέρεις, τι μένει; Να προχωρήσεις. Εγώ αυτό έκανα και πίστεψε με ήταν πολύ επίπονος ο τρόπος που χώρισα εγώ. Θα μου πεις ποιος χωρισμός είναι χαρούμενος; Αυτός που έχει προγαμιαίο συμβόλαιο, θα σου πω εγώ, αλλά δεν μένουμε στις ΗΠΑ. Σαν προχωρήσεις λοιπόν, μια φίλη μου (καλή της ώρα εκεί που είναι στο γραφείο) μου έχει πει μια φράση, που εγώ δεν την πιστεύω και δεν πρόκειται: Όλοι κάποια στιγμή επιστρέφουν.
Μην χαρείς δευτερόλεπτο φιλαράκι. Να γυρίσει πίσω ποιος και γιατί; Και να κάνει τι; Να ξαναφύγει; Γιατί θα ξαναφύγει. Όπως έφυγε την πρώτη θα φύγει την δεύτερη. Και την τρίτη. Ναι, είναι ωραίο να ξαναβρίσκεις την οικειότητα που σου έλειψε, αλλά το ξέρεις πως ο εγωισμός είναι αυτός που σε κρατάει ζωντανό. Και σκέψου και το πιο απλό, γιατί μέσα στην χαρά σου θα ξεχάσεις και τι μέρα είναι: Θα δώσεις την ευκαιρία σε έναν άνθρωπο που σε άφησε για άλλον;
Σημείωση: Όταν χώρισα εγώ (τα καλά τα δικά μου θυμάμαι και εγώ μέρα βροχερή που είναι) είχε στην τηλεόραση έναν ψυχολόγο που έλεγε για τους χωρισμούς. Καλή του ώρα και εκείνου. Τέλοσπαντων, ο επιστήμων έλεγε πως μια γυναίκα όταν χωρίζει σε μια σχέση έχει βρει κατά 90% τον επόμενο. Ναι, πονάει, το ξέρω αλλά ισχύει. Εκτός και αν στους 10 είσαι ο ένας. Χλωμό...
Θες να κάνουμε και το αντίστροφο να δεις και την άλλη πλευρά του νομίσματος; Να μην τα βλέπουμε και όλα από την δική μας οπτική. Αποφασίζεις να χωρίσεις μια κοπέλα (πιθανότατα και εσύ για άλλη κοπέλα, γιατί... let’s face it, η ζωή είναι έτσι). Δεν τα πας καλά. Τι κάνεις; Επιστρέφεις πίσω να ζητήσεις δεύτερη ευκαιρία; Έχεις δηλαδή τα... μούτρα να πληγώσεις έναν άνθρωπο και του ζητάς άλλη μια ευκαιρία να τον ξαναπληγώσεις; Ή μήπως ο εγωισμός σου, σου επιτρέπει να δεχτείς ότι τα έκανες μαντάρα; Παραδοχή της ήττας φιλαράκι; Όχι δα...
Το ίδιο ισχύει και για τις κυρίες. Γιατί να δεχθεί μια γυναίκα πίσω κάποιον που δεν στάθηκε αντάξιος της και έτσι έφυγε; Όπως γιατί να γυρίσει ξανά η ίδια σε μια σχέση που την έκανε να φύγει την πρώτη φορά;
Η εξαίρεση (γιατί υπάρχει πάντα εξαίρεση) είναι υπαρκτή. Όταν αγαπιούνται δυο άνθρωποι δεν μπορούν να χωρίσουν ποτέ. Είτε ένα μήνα είναι χώρια, είτε 10 μήνες, είτε 10 χρόνια. Θα βρεθούν με έναν μαγικό τρόπο που εμείς ονομάζουμε «πεπρωμένο» και οι μάνατζερ «timing». Απλά πράγματα.
Αλλά κάθε επιστροφή πρώην ισοδυναμεί με περισσότερο πόνο. Οπότε άκου Πασχάλη Τερζή πριν αποφασίσεις. Αν και ξέρω και εγώ και τα πουλιά στο απέναντι σύρμα πως θα αποφασίσεις λάθος, αλλά... «Έπαθα και Έμαθα» που πόσταρε μια ψυχή μετά από χωρισμό στο Facebook....