Ένας άντρας δεν ερωτεύεται συχνά. Νομίζει ότι ερωτεύεται, αλλά στην πραγματικότητα πραγματικά το κάνει 2-3 φορές το πολύ. Είναι τόσο σπάνιο φαινόμενο που μπορεί να γίνει ορατό μόνο με ειδικό φακό από συγκεκριμένες θέσεις. Ναι, από την γυναίκα που ερωτεύτηκε…
Στην αρχή ξεκινάει σαν πυρετός. Και εμείς οι άντρες όταν είμαστε άρρωστοι πιθανότατα είμαστε τα χειρότερα όντα που μπορεί να υπάρξουν στον γαλαξία. Η πρώτη αντίδραση λοιπόν είναι ένα παυσίπονο, άντε και κανά ρακόμελο (γειά μας).
Το πράγμα αρχίζει και ζορίζει λίγο αργότερα, που φτάνει στην δεύτερη στιβάδα της αντρικής καρδιάς. Γιατί αρχίζουμε και μιλάμε στον κολλητό μας περισσότερο για εσένα γυναίκα, παρά για τον Ολυμπιακό και το συνεχές αποτυχημένο rotation που κάνει ο κόουτς (θα μας πεθάνει και δαύτος). Τόσο συχνά, που (ναι έχει συμβεί) μπορεί να τον αποκαλέσουμε και με το όνομα σου. Η καζούρα βέβαια μετά δεν περιγράφεται, αλλά έχει την πλάκα του.
Στο τρίτο στάδιο αρχίζουμε και ψυλλιαζόμαστε πως κάτι συμβαίνει. Ναι, δεν είμαστε και όντα μεγάλης σοφίας και εξυπνάδας. Καίγεται το Κορδελιό και εμείς πίνουμε μπύρες. Το κινητό είναι μια προέκταση του χεριού και υπάρχει ένα μόνιμο αίσθημα ανησυχίας. Δεν συγκαταλέγεται το γεγονός πως 3 φρέντο καπουτσίνο προκαλούν υπερένταση. Στο ίδιο στάδιο δεν τρώμε και σουβλάκια, γιατί έχουμε παραπαχύνει. Ένστικτο είναι, δεν είσαι έτοιμη, μην ρωτάς.
Και φτάνουμε στο τελευταίο στάδιο. Το ονομαζόμενο και στάδιο «πω, τα έκανα σκ@@α», σε κάθε ατάκα που πετάς. Γιατί ανησυχείς πως σχημάτισε άσχημη εντύπωση (έχει σχηματίσει νωρίτερα συνήθως, αλλά είναι ευγενική η κοπέλα) και ως εκ τούτου πάλι θα μπεις ή στο friend zone ή στο σουβλατζίδικο επειδή τα είχες κόψει και θα πνίξεις τον πόνο σου στην μερίδα γύρο. Χοιρινό, γιατί το κοτόπουλο δεν παχαίνει…
Τι γίνεται μετά από τα 4 στάδια; Ξεκινάει η μεγαλύτερη κωμωδία στην ιστορία. Τίτλος: «Άντρας ερωτευμένος». Άλλα λέμε, άλλα εννοούμε, άλλα θέλουμε να πούμε και στο τέλος τα φωνήεντα «εεεε, αααα, ιιιι, οιοιοιοι (ακούγεται διαφορετικά από το ι)» είναι σε καθημερινή διάταξη. Σαν τις δηλώσεις Βαρουφάκη.
Και όταν κάνουμε την… πατάτα (άλλο ήθελα να γράψω, αλλά με λογόκριναν) επανέρχεται η αγωνία, όπως όταν ψάχνεις να παρκάρεις στο Mall, Σάββατο πρωί. Και τα βήματα επαναλαμβάνονται ξανά από το ένα στο τέσσερα.
Πως ξεχωρίζουμε όμως το πραγματικό… λαμαρινοδάγκωμα με εσάς γυναίκες (μην κρύβεσαι γυναίκα στο βάθος); Το πραγματικό έχει κάτι που δεν έχει το «μαϊμού»: Σεβασμό στην γυναίκα που το κατάφερε, θαυμασμό και χαμόγελο. Σε κάθε σκέψη ή χαζομάρα. Και επειδή αυτό συμβαίνει σπάνια, προσπαθούμε να το διαχειριστούμε με σωστό τρόπο.
Εκτός και αν ο άντρας είναι Γκούφι (ναι για μένα μιλάω και για αρκετούς άλλους), οπότε το φαινόμενο-ντόμινο χαζομάρας τυχαίνει με κάθε πιθανό και απίθανο τρόπο…
Δες ΕΔΩ τι σκεφτόμαστε μετά το πρώτο ραντεβού
Δες ΕΔΩ την σπαζοκεφαλιά για το τι θέλουν επιτέλους οι γυναίκες