Κάθε άντρας έχει ένα αδύναμο σημείο. Ναι, εκτός από αυτό που νομίζεις (άουτς!) υπάρχει και ένα άλλο. Είναι η μπάλα, είτε ποδοσφαίρου, είτε μπάσκετ, είτε οτιδήποτε. Και προτιμάμε 2 ώρες με τους κολλητούς παρά έναν καφέ, ποτό με εσάς. Σόρυ κορίτσια…
Ξέρω ότι τώρα θα πείτε «άντε μωρέ @!$#!#@!» αλλά δυστυχώς ισχύει. Και θα προσπαθήσω να σας εξηγήσω το γιατί, άσχετα με το ότι στο τέλος θα επαναλάβετε ότι και λίγο πιο πάνω. Απλά πρέπει κάποιος να σπάσει τα ταμπού για να σταματήσουν οι δικαιολογίες του τύπου «ρε μωρό μου ο Κώστας δεν είναι καλά» ή «ρε αγάπη δουλεύω πρωί-πρωί αύριο». Όχι. Μπάλα θέλουμε να δούμε!
Ένας αγώνας ποδοσφαίρου κρατάει 90 λεπτά (μόνο ρε γα@@το!). Αυτό σημαίνει μια ώρα πριν μάζωξη με τους φίλους και μια ώρα μετά σχολιασμός. Αυτές λοιπόν οι 3 περίπου ώρες είναι ιερές. Είναι η αποφόρτιση μας. Θέλουμε να βγάλουμε ότι έχει απομείνει μέσα μας. Να βγάλουμε το απωθημένο του προπονητή-παίχτη-προέδρου-ειδικού ανάλυσης ποδοσφαίρου-εισαγγελέα.
Αισθανόμαστε πανίσχυροι. Καλά γελάτε. Εμείς όμως εκείνη την ώρα λέμε τον Λιονέλ (τον) Μέσι «ταγάρι», τον Κριστιάνο Ρονάλντο «τσουβάλι με πόδια», τον κάθε προπονητή του Ολυμπιακού «άμπαλο» (πρόεδρε κάνε μεταγραφές παρεπιπτόντως), τον Δημήτρη Διαμαντίδη υπερεκτιμημένο (!) και άλλα τέτοια. Θα καταλαβαίνατε εσείς ποτέ αυτές τις μύχιες εξομολογήσεις μας; Όχι!
Εμείς όμως θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Θέλουμε να πούμε τις ιστορίες από τότε που παίζαμε ποδόσφαιρο και πως όλοι αφήσαμε μια λαμπρή καριέρα επειδή τραυματιστήκαμε (εγώ προσωπικά βαριόμουν τις προπονήσεις). Με εσάς παρούσες θα προσέχουμε τι θα φάμε, πως θα το φάμε, τι θα πούμε, θα μας ρωτήσετε 1434323 φορές «καλέ αυτός με το 5 όμορφος είναι» και άλλες τόσες τι είναι το offside και στο τέλος θα ξεκινήσει ένας ΕΠΙΚΟΣ καυγάς γιατί θα πείτε την φράση «Καλέ, όλα στημένα είναι, τι σκοτώνεστε;». Εεε, λοιπόν σκοτωνόμαστε γιατί έτσι! Πρέπει! Είμαστε προγραμματισμένοι να βλέπουμε μπάλα και να φανατιζόμαστε με αυτό. Και όταν κερδίζει η ομάδα είναι η ανταμοιβή μας.
Και επειδή εδώ ακούγεται στο γραφείο από τα κορίτσια «Αν είσαι ερωτευμένος δεν ισχύει», θα σας πω απλά πως ζείτε σε έναν μικρόκοσμο. Ακόμη και αν παίζει μπάλα-μπάσκετ-χόκεϊ η ομάδα του και είναι μαζί σας εκείνη την ώρα… ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΑΖΙ ΣΑΣ. Γιατί αν παρατηρήσεις, του έρχονται μηνύματα από τον κολλητό του με ενημέρωση του σκορ. Δεν γίνεται; Για παρατήρησε καλύτερα την επόμενη φορά.
Τώρα θα ρωτήσεις γιατί τόση πρεμούρα; Γιατί εμείς τα αγοράκια είμαστε ανταγωνιστικά σε όλα αυτά. Και μέσα από το ποδόσφαιρο, το μπάσκετ και τα λοιπά, προσπαθούμε να ικανοποιήσουμε αυτή την ανάγκη. Γιατί απλά θέλουμε εμείς να είμαστε στις θέσεις των παικτών αλλά δεν είμαστε.
Και εννοείτε πως τα παραπάνω ισχύουν στα παιχνίδια των ομάδων μας, του Champions League, του Europa League από τα προημιτελικά και της Euroleague. Και εννοείτε πως υπάρχουν και παιχνίδια που δεν μπαίνουμε καν στον κόπο να δούμε γιατί απλά δεν…
Ναι παίδες, μην ντρέπεστε. Αγαπάμε, ερωτευόμαστε, είμαστε ιππότες αλλά… ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΔΟΥΜΕ ΚΑΙ ΜΠΑΛΑ!
To τρίπτυχο πίτσα-μπύρα-μπάλα είναι το τελευταίο οχυρό. Ας το υπερασπιστούμε μέχρις εσχάτων!