Αναρωτήθηκες ποτέ πώς γεννήθηκε ο Harry Potter; Η Miss Marple; Η Katniss από το Hunger Games; Οι εραστές του Twilight; Οι παρακάτω γραμμές θα σε βάλουν στο μυαλό μερικών μόνο συγγραφέων που δημιούργησαν τα μεγαλύτερα best-seller όλων των εποχών, καθώς οι ίδιοι αποκαλύπτουν τι ήταν αυτό που τους έδωσε έμπνευση για να γράψουν εκείνες τις ιστορίες που άγγιξαν εκατομμύρια αναγνώστες. Και ίσως αφού το διαβάσεις να δεις με άλλο μάτι τη γιαγιά σου, το ρεπορτάζ που παρακολούθησες στην τηλεόραση ή όσα ονειρεύτηκες χθες βράδυ.
JK Rowling-Harry Potter
Η ιδέα του Harry Potter ήρθε απλά στο νου μου ενώ ταξίδευα μόνη μου στο ασφυκτικά γεμάτο τρένο της επιστροφής μου προς στο Λονδίνο. Και ενώ από τα 6 μου χρόνια έγραφα χωρίς σταματημό, ήταν η πρώτη φορά που ήμουν τόσο ενθουσιασμένη με μία ιδέα. Απλά σκεφτόμουν για τέσσερις ολόκληρες ώρες ενώ παράλληλα το μελαχρινό αγόρι με τα γυαλιά μυωπίας που δεν ήξερε ότι είναι μάγος ζωντάνευε στο μυαλό μου.
jkrowling.com
Niffenegger-Η Γυναίκα του Ταξιδευτή (The Time Traveler's Wife)
Ενώ μια μέρα ζωγράφιζα, μου ήρθε στο μυαλό ο τίτλος του βιβλίου. Τον σημείωσα και για αρκετή ώρα τριγυρνούσε στο κεφάλι μου. Ο τίτλος περιλάμβανε δύο χαρακτήρες, τον ταξιδευτή και τη γυναίκα του. Φαντάστηκα μία γυναίκα να περιμένει. Και μετά μου ήρθε στο μυαλό η εικόνα μίας ηλικιωμένης γυναίκας σε ένα φωτεινό δωμάτιο, η οποία περίμενε. Και ήξερα ότι αυτό ήταν το τέλος της ιστορίας μου. Έπειτα το μόνο που είχα να κάνω ήταν να βρω ποιοι είναι αυτοί οι άνθρωποι.
She Knows.com
Stephenie Meyer-Twilight
Μπορώ να πω με σιγουριά ότι όλα ξεκίνησαν στις 2 Ιουνίου του 2003. Μέχρι τότε δεν είχα γράψει τίποτα εκτός από μερικά κεφάλαια κάποιων ιστοριών που δεν κατάφερα να ολοκληρώσω.
Στις 2 Ιουνίου ξύπνησα έχοντας δει ένα πολύ ζωντανό όνειρο. Είδα στον ύπνο μου δύο ανθρώπους που είχαν μία πολύ έντονη συζήτηση στο δάσος. Η συζήτηση γινόταν ανάμεσα σε ένα συνηθισμένο κορίτσι και ένα εντυπωσιακό και λαμπερό αγόρι, το οποίο όμως ήταν…βαμπίρ. Όμως ανάμεσά του υπήρχαν κάποια αντικειμενικά προβλήματα: Ότι το βαμπίρ μύριζε το αίμα της, ότι ήθελε να τη σκοτώσει αλλά οι δυο τους ήταν ερωτευμένοι.
stepheniemeyer.com
Agatha Christie-Miss Marple
Η γιαγιά μου ήταν η έμπνευση για τον χαρακτήρα της Miss Marple. Παρόλο που ήταν ένας χαρούμενος άνθρωπος, πάντα ήταν προετοιμασμένη ότι θα συμβεί το χειρότερο. Και με μία τρομακτική ακρίβεια, συνήθως το ένστικτό της έβγαινε αληθινό.
Από αρχεία του 1960 για Agatha Christie
Khaled Hosseini-The Kite Runner (Χαρταετοί πάνω απ’ την πόλη)
Την άνοιξη του 1999 έβλεπα ειδήσεις στην τηλεόραση και συγκεκριμένα ένα ρεπορτάζ για τους Ταλιμπάν, το οποίο μιλούσε για όσα είχαν επιβάλλει οι Ταλιμπάν στον Αφγανικό λαό. Κάποια στιγμή, στο ρεπορτάζ αναφέρθηκε ότι είχαν απαγορέψει το πέταγμα του χαρταετού, το οποίο κόλλησε στο μυαλό μου, γιατί σαν παιδί μεγάλωσα στην Καμπούλ όπου συνηθίζαμε να πετάμε χαρταετό μαζί με τα ξαδέρφια και τους φίλους μου.
Όταν λοιπόν τελείωσαν οι ειδήσεις έκατσα και έγραψα 25 σελίδες για δύο αγόρια στην Καμπούλ που πετούσαν χαρταετούς, μία ιστορία που έγινε πολύ πιο σκοτεινή απ’ ότι περίμενα.
Μερικά χρόνια αργότερα, τον Μάρτιο του 2001, ανακάλυψα στο γκαράζ μου τη μικρή ιστορία που αποτέλεσε έμπνευση για το μυθιστόρημά μου.
Radio Free Europe
Suzanne Collins-Αγώνες Πείνας (The Hunger Games)
Μία μέρα που ήμουν ξαπλωμένη στο κρεβάτι μου, έκανα ζάπινγκ και στην οθόνη μου εναλλασσόταν ένα reality show και ένα πολεμικό ρεπορτάζ. Στο ένα κανάλι έβλεπα μία ομάδα νεαρών να ανταγωνίζεται για κάτι που ούτε θυμάμαι τι ήταν και στην άλλη έβλεπα μία ομάδα να πολεμάει σε ένα πραγματικό πεδίο μάχης. Ήμουν πολύ κουρασμένη και οι δύο ιστορίες άρχισαν να μπερδεύονται με έναν συγκλονιστικό τρόπο. Και κάπου εκεί γεννήθηκε η ιστορία της Katniss.
School Library Journal
Arthur Golden- Αναμνήσεις μιας Γκεϊσας (Memoirs of a Geisha)
Όταν ζούσα στην Ιαπωνία, γνώρισα έναν φίλο του οποίου η μαμά ήταν γκέισα, κάτι που μου φάνηκε πάρα πολύ συναρπαστικό. Έτσι, έκατσα και διάβασα τα πάντα σχετικά με το θέμα, την περίοδο που με ενδιέφερε να γράψω ένα βιβλίο επιστημονικής φαντασίας.
Έπειτα, κατά τύχη γνώρισα μία πραγματική γκέισα. Με βοήθησε τόσο πολύ, που συνειδητοποίησα ότι είχα καταλάβει με τελείως λάθος τρόπο το θέμα. Έτσι, πέταξα το πρώτο προσχέδιο και ξεκίνησα να γράφω την ιστορία μου από την αρχή.
CNN
Kazuo Ishiguro- Τα Απομεινάρια μιας Μέρας (Remains Of The Day)
Όλα ξεκίνησαν από ένα αστείο που έκανε η γυναίκα μου. Είχα γράψει το πρώτο μου βιβλίο και θα συναντιόμουν με έναν δημοσιογράφο να μου πάρει συνέντευξη. Και τότε η γυναίκα μου είπε: «Δεν θα ήταν αστείο να ερχόταν ο δημοσιογράφος που θα σου έκανε όλες αυτές τις σοβαρές ερωτήσεις και να παρίστανες ότι είσαι ο μπάτλερ μου; Μας είχε φανεί πολύ διασκεδαστική ιδέα. Από τότε πάθαμε εμμονή με το θέμα του μπάτλερ».
The Paris Review
SJ Watson-Αμνησία (Before I Go To Sleep)
Η ιδέα προέκυψε όταν διάβασα μία στήλη θανάτου για έναν άντρα που πέθανε στα 80. Αυτός ο άντρας, στα 27 του χρόνια είχε κάνει μια επέμβαση για να θεραπεύσει τις σοβαρές επιληψίες που του κατέστρεφαν τη ζωή. Από τη στιγμή που ξύπνησε η επιληψία του λίγο πολύ θεραπεύτηκε, όμως εκείνος έπαθε αμνησία ενώ παράλληλα δεν μπορούσε να καταγράψει νέες μνήμες.
bafta.org
Maurice Sendak-Στη Χώρα των Μαγικών Πλασμάτων (Where The Wild Things Are)
Στην αρχή το βιβλίο θα λεγόταν «Στη Χώρα των Μαγικών Αλόγων», αλλά όταν η εκδότριά μου συνειδητοποίησε ότι δεν μπορώ να ζωγραφίσω άλογα, άλλαξε τον τίτλο σε…πλάσματα με το σκεπτικό ότι θα μπορούσα τουλάχιστον να ζωγραφίσω κάποιο πλάσμα! Οπότε ζωγράφισα τους συγγενείς μου.
LA Times, 1993
Markus Zusak- Η κλέφτρα των βιβλίων (The Book Thief)
Όταν σκέφτηκα ότι ο ίδιος ο Θάνατος θα μπορούσε να διηγείται την ιστορία μου, τότε όλα έβγαλαν νόημα για πρώτη φορά. Ποιος παραμονεύει πάντα σε περιόδους πολέμου; Ποιος θα άρπαζε τη ευκαιρία να διηγηθεί την ιστορία ενός μικρού κοριτσιού σε μία βομβαρδισμένη πόλη της Γερμανίας; Ο Θάνατος ήταν η απάντηση, ωστόσο έπρεπε να πάρω μερικές αποφάσεις ακόμα.
Όταν έφερα για πρώτη φορά στην ιστορία μου τον Θάνατο, ήταν απαίσιος. Απολάμβανε πάρα πολύ τη δουλειά του. Όμως, όταν έκανα ένα διάλειμμα από το γράψιμο, μου ήρθε η εξής επιφοίτηση: Ο Θάνατος είναι εκείνος που θα έπρεπε να μας φοβάται. Η ειρωνεία σε αυτή την διαπίστωση μου φάνηκε συναρπαστική και έβγαζε απόλυτο νόημα. Ο θάνατος μπορεί να δει τα μεγαλύτερα εγκλήματα και τη δυστυχία των ανθρώπων. Τι θα γινόταν όμως αν έλεγε την ιστορία των ανθρώπων με τέτοιον τρόπο προκειμένου να αποδείξει στον εαυτό του ότι οι ζωές των ανθρώπων αξίζουν; Από εκεί και πέρα, ξεκίνησα να γράφω και δεν σταμάτησα ούτε μια στιγμή.
Pan MacMillan publishers
John Green-Το λάθος αστέρι (The Fault In Our Stars)
Ποτέ δεν θα είχα γράψει αυτό το βιβλίο αν δεν είχα γνωρίσει την Esther*. Μου έμαθε τις περισσότερες έννοιες του βιβλίου: Να ελπίζω σε έναν κόσμο που δεν είναι αδιάφορος και να πιστεύω στην αλληλεγγύη. Επίσης, επαναπροσδιόρισε την έννοια του να πεθαίνεις νέος. Βγαίνοντας από το νοσοκομείο το 2000, ήξερα ότι ήθελα να γράψω μία ιστορία για τα παιδιά που ήταν άρρωστα, αλλά ήμουν τόσο εξαγριωμένος που αυτά τα πράγματα συνέβαιναν στον κόσμο και που δεν ήταν καν σπάνια ή ασυνήθιστα. Έτσι, πίστευα ότι δεν μπορούσα να το γράψω. Ήθελα να εξηγήσω πόσο περίπλοκος είναι ο κόσμος, ήθελα αυτό το βιβλίο να είναι αστείο, να μην είναι συναισθηματικό. Αφού γνώρισα την Esther, ένιωσα πολύ διαφορετικά για το αν μία σύντομη ζωή θα μπορούσε να είναι πλούσια.
*Η Esther Earl ήταν μία έφηβη που είχε διαγνωστεί με καρκίνο και έφυγε από τη ζωή στην ηλικία των 16. Το blog και τα βίντεό της στο YouTube ενέπνευσαν εκατομμύρια ανθρώπους.
Good Reads, 2012
George Orwell- Η φάρμα των ζώων (Animal Farm)
Σκεφτόμουν ότι αν τα ζώα είχαν γνώση της δύναμής τους, δεν θα μπορούσαμε να ασκήσουμε εξουσία πάνω τους. Και ότι οι άνθρωποι εκμεταλλεύονται τα ζώα με τον ίδιο τρόπο που οι πλούσιοι εκμεταλλεύονται τους εργαζομένους.
Από συνέντευξη με τον George Orwell το 1950
Πηγή: http://www.stylist.co.uk/