Το “ Σάος, Παντομίμα Φαντασμάτων” είναι μια ελεγεία στον φόβο, μια ψυχολογική ανατομία στον όχλο. Ένα θρίλερ μέχρι την τελευταία σελίδα.
Μετά από έναν δυνατό σεισμό εννέα ρίχτερ, ένα νησί βυθίζεται σταδιακά, ενώ το νερό της θάλασσας καλύπτει λίγο-λίγο την ξηρά, τα σπίτια, το βιός των κατοίκων. Εισχωρεί στα δωμάτια, καταπίνει τις περιουσίες, διαβρώνει το έδαφος, αλλοιώνει το πόσιμο νερό.
Βοήθεια απ’ έξω; Αδύνατη! Γιατί ο σεισμός ενεργοποιεί γειτονικά ηφαίστεια, σηκώνοντας ηφαιστειακή σκόνη και καλύπτοντας τον ουρανό, κάνοντάς τον
αφιλόξενο για ελικόπτερα και προκαλώντας κύματα 7 μέτρων, μετατρέποντας την θάλασσα σε κόλαση.
Ανήμποροι, μόνοι και αβοήθητοι οι κάτοικοι αρχίζουν να ανεβαίνουν, μαζί με τα υπάρχοντά τους προς την κορυφή του βουνού, ελπίζοντας στην σωτηρία.
Όμως, η κοινωνία του νησιού είναι τρομοκρατημένη. Ο φόβος είναι διαβρωτικός όσο και το νερό. Ξυπνάει εφιάλτες και χαμηλά ένστικτα. Παρά τις σοβαρές προσπάθειες οργάνωσης της κοινωνίας από άτομα που αποτελούν φωτεινές εξαιρέσεις, η συλλογικότητα υποχωρεί και κερδίζει έδαφος η ατομικότητα, ο τομαρισμός…
Για τους περισσότερους, η στιγμή είναι “ο θάνατός σου, η ζωή μου”. Στις λίγες μέρες που διαρκεί αυτή η σκοτεινή περιπέτεια, ο όχλος θα δείξει τα δόντια του και τα ζωώδη ένστικτά του.
Αυτοί που μέχρι χτες ήταν φίλοι, συγχωριανοί, πελάτες, συγγενείς θα μεταλλαχτούν σε δολοφόνους, βιαστές, μαυραγορίτες, σατανιστές. Θα λιντσάρουν, θα κάνουν αυτοδικίες, θα κλέψουν, θα ταπεινώσουν τον αδύνατο, θα ξεφτιλίσουν τον ανήμπορο, χωρίς φραγμούς. Η βία γίνεται η μόνιμη επωδός.
Αφού η προοπτική είναι ο θάνατος, ποιος θα τους κρίνει;
Όμως, όπως σε όλες τις κοινωνίες, υπάρχουν οι εξαιρέσεις ανθρώπων αφοσιωμένων στο καθήκον, ανθρώπων που εκφράζουν αλληλεγγύη, ομαδικότητα και αυτοθυσία – πολύ λίγων, δυστυχώς – αν και γνωρίζουν ότι οι πιθανότητες διάσωσης είναι μηδαμινές.
Μέσα σε αυτό το ζοφερό περιβάλλον θα παρακολουθήσουμε την ιστορία της Θαρρενής και του παππού της Παρασκευά, τα μυστικά της οικογένειάς τους και πολλά ακόμα μυστικά της τοπικής κοινωνίας και του χωριού.
Ποιος θα επιβιώσει και ποιος θα πεθάνει από τα πρόσωπα της δραματικής ιστορίας του Γιάννη Καλπούζου; Αυτό θα το μάθει κανείς σταδιακά ως τις τελευταίες του βιβλίου, αφού η ιστορία σε κρατά σε αγωνία μέχρι τη λύση της.
Οι περιγραφές στις σκηνές αλλοφροσύνης που συχνά διαδραματίζονται είναι ολοζώντανες σαν σκηνές κινηματογραφικής ταινίας. Η ψυχολογία του όχλου, όπως την αναπτύσσει ο συγγραφέας, επεισόδιο προς επεισόδιο, είναι ανατριχιαστική και πικρά ρεαλιστική. Χωρίς όρια, ο άνθρωπος γίνεται θηρίο.
Πολλές ιστορίες αλληλοκαλύπτονται μέσα στην πλοκή του μυθιστορήματος. Το μεγάλο μάθημα, όμως, είναι το κοινωνικό μήνυμα του βιβλίου. Με μια φυσική καταστροφή, η κοινωνία φεύγει από τα όρια της ηθικής και μετατρέπεται σε ζούγκλα.
Κατερίνα Τσεμπερλίδου Συγγραφέας, Inspirational Speaker, Δημιουργός του site www.tsemperlidou.gr