To βιβλίο κυκλοφόρησε στην Ελλάδα το 2009 από τις εκδόσεις Μοντέρνοι Καιροί. Στα χέρια μου έπεσε έπειτα από μία «επέλαση» στο βιβλιοπωλείο και έμεινε στο ράφι μέχρι πρόσφατα που αποφάσισα να ξεσκονίσω και να ξεσκαρτάρω. Βλέποντας τον τίτλο χαμογέλασα και το γύρισα γρήγορα στο οπισθόφυλλο.
«Φανταστείτε μια μικρή επιχείρηση που εδώ και δέκα γενιές πουλάει ό,τι χρειάζεστε για να... αυτοκτονήσετε. Καλώς ήρθατε στο "Μαγαζάκι των αυτοκτονιών" με σλόγκαν: "Αποτύχατε στη ζωή σας; Με εμάς θα έχετε έναν πετυχημένο θάνατο!"
Ο πατέρας, Μισίμα Τιβάς, με ειδικότητα στους βίαιους θανάτους, διευθύνει την επιχείρηση με πυγμή. Η μητέρα, ειδήμων στα δηλητήρια, κατασκευάζει θανατηφόρα μείγματα. Ο πρωτότοκος γιος ονειρεύεται να δημιουργήσει ένα ξεχωριστό λούνα-παρκ με θέμα την αυτοκτονία. Η αδελφή του, που περνάει δύσκολη εφηβεία, θα ήθελε πολύ να δώσει τέλος στην άχαρη ζωή της, αλλά οι γονείς της τη συγκρατούν υπενθυμίζοντάς της διαρκώς ότι κάποιος πρέπει να κρατάει το μαγαζί. Η μοίρα όμως επιφυλάσσει ένα βαρύ πλήγμα σε τούτη τη δυστυχισμένη οικογένεια· τη γέννηση του γιου τους Άλαν.
Ο βενιαμίν της οικογένειας Τιβάς είναι καταδικασμένος με ένα φρικτό ελάττωμα: Πάσχει από... χαρά της ζωής! Ο Άλαν σκορπίζει παντού το γέλιο και την αισιοδοξία και παρηγορεί τους υποψήφιους αυτόχειρες, θέτοντας σε κίνδυνο το μέλλον της οικογενειακής επιχείρησης και οδηγώντας το δύσμοιρο πατέρα του στην απόγνωση...».
Κι αν ακόμα απορείς, είναι τόσο ξεκαρδιστικά «μαύρο» όσο φαίνεται. Σαν να "διαβάζεις" ταινία του Tim Burton, ένα πράγμα. Οι 166 σελίδες του είναι αρκετές για να αναπτύξουν με περίσσια εξυπνάδα και σπιντάτο ρυθμό ένα στόρυ παραμυθένιο. Για μεγάλους όμως.
Το βιβλίο αυτό έδωσε πρόσφορο έδαφος για να πατήσουν πάνω του το σινεμά και το θέατρο. Ο Patrice Leconte σκηνοθέτησε την ταινία κινουμένων σχεδίων «Μπουτίκ για Αυτόχειρες” (ελληνικός τίτλος) το 2012, εμπνευσμένος από το «Μαγαζάκι».
Πέρυσι ίσως να παρακολούθησες τη μεταφορά του στο θέατρο Ακαδημεία, σε σκηνοθεσία Μαρίνας Μαυρογένη, με ένα θίασο επτά ηθοποιών να ενσαρκώνουν επί σκηνής την οικογένεια Τιβάς. Το επίκαιρο και αστείο αποτέλεσμα, ξάφνιασε και προκάλεσε.
