Ξημερώματα Σαββάτου. Τα μάτια μου έκλειναν. Μετά βίας τα κράτησα ανοιχτά μέχρι τις τρεις παρά κάτι, όταν ξεκίνησε η προσπάθεια της Κατερίνας Στεφανίδη στο επί κοντώ. Στον μεγάλο τελικό όπου μπήκε σαν φαβορί. Ο… Μορφέας με πήρε στην αγκαλιά του πριν ολοκληρωθεί ο τελικός, αλλά μια «φωνή» μέσα στον ύπνο μου το ψιθύριζε. Η Κατερίνα θα πάρει το χρυσό. Όταν ξύπνησα το χαμογελαστό κορίτσι από τον Χολαργό, πτυχιούχος της Γνωστικής Ψυχολογίας ήταν η νέα… βασίλισσα των αιθέρων. 4,85…
Μια ζωή μέσα στον στίβο
Η νέα χρυσή Ολυμπιονίκης δεν μεγάλωσε όπως κάθε παιδί. Μέσα στα κουλουάρ και στους στίβους η Κατερίνα ξεκίνησε το μπουσούλημα. Γνώρισε από πρώτο χέρι τον ιδρώτα, την προσπάθεια και την υπερπροσπάθεια για τη νίκη. Ο πατέρας της, Γιώργος Στεφανίδης, ήταν αθλητής του τριπλούν, ενώ η μητέρα της, Ζωή Βαρέλη, σπρίντερ των 400 μέτρων.
Ειρωνεία; Η ίδια της η μητέρα δεν ήθελε η Κατερίνα να γίνει 400άρα στον στίβο. Και μέσα σε αυτό το οικογενειακό περιβάλλον, τα μάτια της… καρφώθηκαν ψηλά. Εκεί που ο πήχης μοιάζε τρομακτικός σε τέτοια ύψη. Στο άλμα επί κοντώ.
Η μετανάστευση στις ΗΠΑ
Ήταν φθινόπωρο του 2008, όταν 18 ετών πια η Κατερίνα συνειδητοποίησε αυτό που λίγο έως πολύ ξέρουμε όλοι. Πως η Ελλάδα και οι εγκαταστάσεις της, δύσκολα «γεννούν» επαγγελματικές συνθήκες αθλητισμού.
Η απόφαση της Κατερίνας; Μια υποτροφία από τις ΗΠΑ και το Πανεπιστήμιο Stanford, έγιναν το μέλλον της. Ένα μέλλον, που ωστόσο είχε αρχικά απορρίψει η ίδια. Οι πιέσεις των γονιών της όμως την έπεισαν.
Η προσαρμογή της, δύσκολη αρχικά. Εξαιρετική μαθήτρια, είχε σαν στόχο το πτυχίο της και κάθε ένα βήμα μπροστά στο επί κοντώ. Δεν βιάστηκε, δεν τρελάθηκε. Ο δικός της πήχης ανέβαινε σιγά-σιγά.
Στην δεύτερη χρονιά στο Stanford η ζωή της άλλαξε. Και αθλητικά και προσωπικά. Ο Μίτσελ Κρίερ αναλάμβανε νέος προπονητής της, τον οποίο είχε γνωρίσει σε αγώνες στο Φοίνιξ. Ο έρωτας είχε έρθει…
Με… ελατήρια σπασμένα!
Σύντομα ο Μίτσελ και η Κατερίνα έγιναν ζευγάρι. Εκείνος πάντα δίπλα της, εκείνη άκουγε ευλαβικά όσα της έλεγε. Η συνταγή της επιτυχίας είχε έρθει. Ποιος μπορούσε να σταματήσει την Κατερίνα; Κανείς. Τόσο απλά και ξεκάθαρα.
Το 2014 η ατομική της επίδοση ήταν στο 4,55. Την ίδια χρονιά, στο Diamond League της Γκλασκώβης έφτασε στο 4,65. Μια εβδομάδα αργότερα στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα στο 4,71. Το 2015 έφτασε στο 4,75. Τα νούμερα ανέβαιναν. 4,80 στο Πόρτλαντ. 4,85 στο Ρίο. Όσο για τον κλειστό στίβο; Πέρασε πάνω από τα 4,90, τέταρτη κορυφαία επίδοση όλων των εποχών.
Τι έχει το μέλλον για την 26χρονη, Ολυμπιονίκη πλέον; Ίσως ένα άλμα στα 5 μέτρα. Κάτι το οποίο δεν αποτελεί απωθημένο όπως η ίδια έχει δηλώσει: «Δεν θα το έλεγα απωθημένο. Για όλες τις αθλήτριες που βρίσκονται σε αυτό το επίπεδο τα 5 μέτρα είναι μια γραμμή που θαρρείς πως σε αλλάζει επίπεδο αν την ξεπεράσεις. Αλλά για μένα τι διαφορά έχει το 4,99 από το 5; Ένας αριθμός είναι. Και επειδή το βλέπω έτσι, έχουν αλλάξει τα πράγματα φέτος. Και γιατί να μην κάνω κι ένα παγκόσμιο ρεκόρ, που είναι 5,06 μ.; Θεωρώ πως δεν βρίσκομαι μακριά, ειδικά με τη σταθερότητα που έχω στα άλματα πάνω από το 4,80. Σαφώς είναι ένας στόχος. Αλλά πέρα από αυτό, η χρονιά είναι για μετάλλια, όχι για ρεκόρ!».
Μας ζήτησε συγγνώμη που μας ξενύχτησε. Της λέμε ένα τεράστιο «ευχαριστώ» για την χαρά που μας προσέφερε.
Ο πήχης της Κατερίνας πάντα θα ψηλώνει…
