Ας το παραδεχτούμε, τα περισσότερα από τα ρούχα στην ντουλάπα μας ανήκουν στα H&M και αν είσαι και εσύ από αυτές που τιμάνε πιστά το brand από την πρώτη μέρα της άφιξης του στην Ελλάδα τότε θα με νιώσεις όταν διαβάσεις το παρακάτω κείμενο (ή και παραλήρημα… εεε.. το λες και παραλήρημα)
Προφανώς και λατρεύω να πηγαίνω στα events του brand, να χώνομαι ανάμεσα στις κρεμάστρες, να χαζεύω ρούχα, χρώματα, και να νιώθω ότι έχω και εγώ κοινωνική ζωή βρε αδερφέ!
της Αθηνάς Κουτρομάνου
Εντάξει είμαι από αυτές που δεν έχουν πρόβλημα με την πολυκοσμία και τα μεγάλα events σε μεγάλους χώρους δεν την τρομάζουν…ναι…χμ… μέχρι να συνειδητοποιήσω αυτό που γίνεται γύρω μου. Βρέθηκα σε ένα μεγάλο event, στην παρουσίαση της συλλογής των Alexander Wang, με τόσο πολύ κόσμο που ένιωσα να χάνεται η αναπνοή μου, έβλεπα μόνο ποπούς –καθότι και κοντή- κοπέλες να αρπάζουν με μανία ρούχα, δεν κατάφερα να δω ούτε ένα κομμάτι από την συλλογή των Wang και κυρίως έφυγα τρέχοντας στο πρώτο τέταρτο βιώνοντας κρίση πανικού.
Που εντάξει πάσχω από κρίσεις πανικού τα τελευταία πέντε χρόνια και αν εξαιρέσεις μία φορά που παράτησα την 7χρονη ξαδέρφη μου σε γεμάτο κατάστημα, για να βγω έξω λίγο πριν την λιποθυμία –το παιδί είναι καλά το υπόσχομαι- μπορώ και χειρίζομαι τις κρίσεις μου μια χαρά… για τους γύρω, πάντα. Αλλά γιατί τόσος πανικός; Γιατί τόση αρπαγή; Και κυρίως όσο και αν λατρεύεις το brand, μήπως ξοδεύεις τα χρήματα σου σε παρορμητικές αγορές μίας βραδιάς για ρούχα που δεν ξέρεις αν θα ταιριάξουν με το στυλ σου;
Γιατί εμείς οι γυναίκες είμαστε τόσο παρορμητικές…γιατί προτιμάμε να περάσουμε μιάμιση ώρα περιμένοντας στα δοκιμαστήρια αντί να έχουμε επισκεφτεί από πριν το κατάστημα, να έχουμε διαλέξει αυτό που μας αρέσει ήρεμα και το ίδιο ήρεμα να πάμε να το αγοράσουμε τη μέρα του event;
Γιατί πρέπει να ποδοπατήσεις τους γύρω σου για να πάρεις ένα ρούχο όταν μπορείς να το κάνεις με ηρεμία, αφήνοντας να πάρουν και κάτι οι άλλοι. Ο σκοπός, ξέρεις, είναι να γευτούμε όλες τα ρούχα του σχεδιαστή, που σου προσφέρουν τα H&M, σε πιο budget έκδοση και όχι να κάνεις 600ευρώ λογαριασμό αγοράζοντας ότι ρούχο βρεις μπροστά σου, χωρίς να αφήσεις τίποτα για τους άλλους. Πρώτον με 600ευρώ πας και παίρνεις το αυθεντικό κομμάτι, net-a-porter χελοουυυυ!
Δεύτερον, θεωρώ προκλητικές τέτοιες αγορές τέτοιου μεγέθους, ιδιαίτερα όταν με κοιτάς σαν καημένο επειδή εγώ μπορώ να αγοράσω μόνο ένα fedora hat που ήθελα εδώ και καιρό. Ξέρεις για αυτό πάω στα H&M, για να μπορώ να αγοράσω αυτό το fedora που δεν θα το έβρισκα αλλού στην ίδια τιμή, για αυτό τα αγαπώ.
Τρίτον, μάθε που πηγαίνεις πριν πας. Το ξέρω, δεν στέλναμε όλες τις φίλες μας που ζούσαν στο Λονδίνο να μας αγοράζουν φορέματα από τα H&M όταν δεν υπήρχε το brand στην Ελλάδα. Ανήκω σε αυτές τις περίεργες και αποδέχομαι το γεγονός ότι δεν είμαστε όλες έτσι αλλά πριν πας στο event –σε ένα μαγαζί που αλλιώς δεν θα πέρναγες την πόρτα του καν- μάθε για τα ρούχα του, το urban στυλ του… έστω για τον σχεδιαστή που φιλοξενεί εκείνη την ιδιαίτερη βραδιά. Η τερακότα, το τακούνι πίστας και το καλό φόρεμα του ρεβεγιόν δεν έχουν καμία σχέση με το brand.
Βασικά, τίποτα από αυτά δεν θα με πείραζαν αν δεν με κοιτούσες ξινισμένα γιατί ήρθα στο event με τα sneakers μου, την τσάντα με το λάπτοπ και ήθελα να περάσω απλά ένα fun night με τις φίλες μου χαζεύοντας ρούχα. Όταν το κάνεις αυτό, η τερακότα γίνεται αυτόματα πιο σκούρα.
ΥΓ. Να κοίτα τι κάνουν στο εξωτερικό, περιμένουν να βγει online να ψωνίσουν σαν κυρίες... εντάξει σχεδόν... επεσε το site για λιγουλάκι
