Την Πόπη Διαμαντάκου φιλοξένησε στον καναπέ της η Νάνσυ Ζαμπέτογλου στην εκπομπή JoinUs.
Δες τι είπε…
Για τις μεσημεριανές εκπομπές :
Παλιότερα υπήρχε πολύ μεγάλη επένδυση σε ένα είδος τηλεόρασης που ήταν το τίποτα, γι’ αυτό χάθηκε κιόλας χωρίς να αφήσει τίποτα. Ήταν αυτό το μεσημεριανάδικο, προκλητικό, κανιβαλικό που δεν είχε κανένα νόημα. Στήριζε τους τρεις σταρ όλους κι όλους γιατί σε αυτούς επένδυαν τα κανάλια για να βγάλουν λεφτά και στην ουσία δεν παρήγε κανένα προϊόν, δεν παρήγε τηλεόραση, παρήγε έναν άθλιο δημόσιο λόγο, διαμόρφωνε ένα κλίμα επιθετικότητας και φτήνιας στη δημόσια σφαίρα. Ήταν το τίποτα. Δεν άφησε καν πρόσωπα, δεν άφησε καν σταρ. Ήταν μια δεκαετία του απόλυτου πολτού. Και αυτό προσπαθούσα να γράψω και να πω και προφανώς ενοχλούσε. Και τους καταλαβαίνω απολύτως. Γιατί για τους άλλους ήταν η δουλειά τους, η ζωή τους και ερχόμουν να τους πω ότι αυτό που κάνεις είναι το τίποτα και είναι επικίνδυνο. Κάποιοι από αυτούς είναι φανερό πως γνώριζαν ότι έκαναν το τίποτα.
Για τους παλιούς παρουσιαστές:
Όσοι παλιοί παρουσιαστές έχουν συντηρηθεί στη δύση τους, βλέπεις ότι βαριούνται και οι ίδιοι και δεν έχουν να δώσουν κάτι καινούργιο. Γιατί ό,τι ήταν να αντιγράψουν το αντέγραψαν. Δεν έχει να δώσει κάτι καινούργιο η Μενεγάκη ή ο Αρναούτογλου. Είναι μοντέλα τηλεόρασης -δεν θα πω πρόσωπα γιατί ως πρόσωπα μπορεί να είναι εξαιρετικοί ή θαυμάσιοι- που πεθαίνουν. Δεν μπορούν να ζήσουν για πάντα και δεν μπορούν να αλλάξουν. Γιατί άνθρωποι που τα υπηρέτησαν, δεν έχουν τις δυνατότητες της αλλαγής.
Για τη Ελένη Μενεγάκη και τον Γρηγόρη Αρναούτογλου:
Η Μενεγάκη πλήττει, είναι κουρασμένη. Αυτό βλέπω. Δεν έχει περιθώρια αλλαγής η Μενεγάκη. Αυτό ήταν. Μια χαρά το έκανε. Το πούλησε, έκανε τον κύκλο της.
Τα μέσα ακολουθούν το κοινό. Αν τα πρωτοσέλιδα με τις εγκυμοσύνες δεν πούλαγαν τις εποχές εκείνες, δεν θα τα έβαζαν. Σήμερα, νομίζω ότι ο κόσμος έχει σοβαρά προβλήματα για να ασχολείται με τα καπρίτσια μιας κυρίας που έχει πλουτίσει στην τηλεόραση, όσο συμπαθητική και να είναι.
Ο Αρναούτογλου μαζεύτηκε. Δεν επαναλαμβάνει εκείνο τον ακραίο εγωκεντρισμό τύπου «κοιτάξτε με εγώ είμαι και άλλος δεν είναι». Αυτό που κάνει, το κάνει πολύ συμπαθητικά. Αλλά για εμένα η εξέλιξη είναι κάτι άλλο.
Για τον Γιάνη Βαρουφάκη:
Ο Βαρουφάκης είναι ένα είδος μόνος του. Εμένα δεν μου αρέσει να συμμετέχω σε όλη αυτή την «Βαρουφακολογία» διότι από ένα σημείο και ύστερα είναι ένα παιχνίδι με το παλιό το οποίο και ο ίδιος πριμοδότησε με τη συμπεριφορά του. Πιστεύω πως ό,τι προσωπικότητα και να έχεις, όταν αποκτάς ένα αξίωμα που είναι πολύ σοβαρό σε μια εποχή πολύ δύσκολη, πρέπει να προσαρμόσεις την προσωπικότητά σου στη σοβαρότητα της στιγμής.
Για τον Λάκη Λαζόπουλο και τις εκπομπές που της αρέσουν:
Πλήττω αφόρητα με τη σάτιρα του Λαζόπουλου και φαντάζομαι θα επέλθει και η κόπωση στον κόσμο. Δεν είναι καν σάτιρα αυτό το πράγμα. Βρήκα πολύ συμπαθητική τη σειρά του Καπουτζίδη, ήταν πραγματικά μία πολύ καλή προσπάθεια. Μια βαθιά ματιά στην πραγματικότητα και τα προβλήματά της. Μου άρεσε το «Μην αρχίζεις τη μουρμούρα», είναι χαριτωμένο αλλά δεν είναι ελληνικό το σενάριο.
INTERVIEW 56 POPI DIAMANTAKOU A PART JoinUs S1 from join us on Vimeo.
INTERVIEW 56 POPI DIAMANTAKOU B PART JoinUs S1 from join us on Vimeo.